adı neyse ne,
papatya gülüşlü,
candan can,
aykırı bir sevda
kar beyazı sessizlik içinde
susan bir yalnızlık…
şehrin denizden
ve martılardan uzak
bir semtinde,
serseri bir melankoli,
savuruyor eteklerini…
vazgeçtim gidemem,
işten yorulmuş
sana dokunurken gülen
ellerim ağlıyor
hüzünlü...