Arama sonuçlarınız

GözLerinize sagLık...

burada ya$adım her yOkLuqu, acLıqı, kahrı, qücümü savurmadım bo$a.... bir sana qücsüzLüqüm, bu tuhaf tutarsızLık, yOk, bo$una cıkıLmıyor ba$a.... Ne yana dönsem yüzünde doquyor qüne$, ya deLi oLur ya yanarım...... Ne yana dönsem yüzünde batıyor qüne$, ya deLi oLur ya yanarım.... ne büyük...

Gözlerimden akan yaş değil , sensizlik yağmurları, Sigaramdaki duman değil ,her nefeste sensin ciğerlerime çektiğim.. içtiğim şişelerden değil sensizliğin sarhoşuyum.. Bıraktın beni yalnızlığa,issiz karanlıklara GİTTİN!! yetmedi gidişin, kalan benide yitirdin,bende GİTTİM!! Nereye...

Ne kaldı bak ellerimde.. Son hecem bu.. Son cümlelerini sarfediyor bedenim ölesiye… ßirazdan, yolcu yolunda gerek…. €lveda küçük bedenim.. Tek varlığım gördüğüm zarif ellerim… €lveda masum yüzüm… ßir yolcuysam ben, yolum saklı gizli.. ßir yolcuysam ben, yolum kilitli…. Varlığım kefil...

DönmeLiMiyim sana ; BiLsem azda oLsa yerim var kaLbiNde dönmezsem ŞeReFSiziM… BiLsem unuTmaDın beNi geLmezsem kaLpSizim.. BiLsem vermeDin kaLbini GeÇici HevesLEre , oLabiLsek eskiSi GiBi unutur döNerim,silerim her şeyi…Ama ne sen eski Sen , nede ben seni severkenki Ben..Degiştiin gibi...

Sonbaharda ağaçların yapraklarını döktüğü gibi Döktüm dilimdeki sözcükleri Hepsi bir haykırış hepsi bir yakarıştı Sen anlamadın. Artık Geride bırakıyorum sana ait olanları Kelimeri ve şarkıları başkası için söylenmek üzere Raflara kaldırıyorum Senin içinde geçtiğin bir sözcük bile...

MASALIM Seni her düşündüğümde Yüreğimde bir acı saplanıyor Kanıyor öluyor yavaş yavaş Aşk yarası diye derler hep Benimkisi Özlem yarası Korkuyorum ölmeye sevgilim Ölürsem acım sana kalır diye Senin yüreğin dayanamaz biliyorum Ben maske kulanmaya oğrendim Bütün acılarımı saklamaya bilirim Bu...

İşte yine sensiz bir cuma daha... Önümde karalanmaktan yorulmuş bir parça kağıt Elimde bitmeye yüz tutmuş bir kara kalem... Ve şiirimin her kelimesinde bir damla göz yaşı.. Kulaklarımda ağır bir parça beni anlatan, Odamda bir sessizlik, sensizim diye bağıran. Bu kaçıncı gün sensiz bilmiyorum...

Lanetliyim ben.. Kararverdim yaşadığım bir çok şeyden sonra lanetlendim ben Dokunma bana... Bulaşıcı bir hastalığım ben,bulaşma.. YALNIZLIK.. Lanetlendimben... Kimseyi sevmemek üzre ah aldım kimden bilmem,bilsem ne yapardım onu da bilmem,ne farkeder ki sattımının dünyasında bu...

“Şarkılara isyanım.. İçimi acıtan, beni her gece ağlatan şarkılara isyanım, sana değil.. Hiçbir yazım, hiçbir gözyaşım sana değil..” Yine seni anlatan yazılar yazmaya başladım. Canım acıyor… Hissetmediğim duygular yaşamaya çalışmaktan bıktım.. Zaten beceremiyorum da. Ne oradayım ne de...

Günbatımında başlar özlemler. El ayak çekilmeye başlayınca bu yalancı kentten, kalırsın baş başa bir sen, bir yalnızlığın, birde özlemlerin… Ellerin üşümeye başlar yoksa sevgilin yanında… En büyük özlem de onadır ya Kendini hep yarım hep eksik hissedersin. Duvarlar üstüne gelir Onun yokluğunda...

o zaman yok say beni. hiç olmayanlara, hiç gelmeyenlere, hiç sevmeyenlere. ................ unutana yazma adımı, unutulana yaz.... ki ben seni.... hani Nazım der ya 'yere saplı bıçakların ışıltısında' ben seni yüreğime saplı bıçakların ışıltısında. bıçaklar ki bursa işi, bıçaklar ki...

Senden önce ne yapardım ben,bunu hatırlamaya çalışıyorum. Hatırlamaya çalıştıkça da kocaman bir boşluğun içine yuvarlanmış gibi oluyorum. Senden önce ne yapardım ben? Niye düşündükçe herşey boş ve anlamsız?Şaşırıyorum çünkü bir insanın hayatını bir başka insan nasıl bu kadar değiştirebilir...

Gelmeyişlerin tek kötü kaderiydi yalnızlığımın. Bir alın yazgısı, kara bir dua gibi... Tüm hücrelerime sen yazılmıştın yar. Çoğalıyordun... Bu çoğalışı durdurmak için yavaş yavaş öldürüyordum kendimi. Sonra.. Sonrası mı? Aklıma her düşüşünde seninle birlikte yeni hücreler doğurdu...

Yenildin sevdaya… Sevmekmiş,sevdaymış,derin duygular yaşamakmış a$k..Kendimce mutluydum evet ben her$eyi yaşıyordum..Öyle büyüktü ki sevdam ,öyle yüceydi ki sevgim yıldızlar şahit olurdu..çünkü onlara anlatırdım seni. her gece.. Bana uzaktın ama emin ol yakın olsaydın belki de bu kadar...

İçimde derin sesiz dipsiz bir kuyu var, gün geceye teslim olduğunda yere hüzün çöktügünde , Mutluluk alıp başını gittiğinde soruyorum kendime Hayattaki değerin ne diye? Kapanınca gözlerim yürüdüğüm yolun zorluğu ve yalnızlığım geliyor aklıma...yalnızlık önce korkutuyor sonra tenimi sonbaharın...

Sen’li hayatın ortasını bulamadım... Seni düşünürken kor ateşlere salıyorum yüreğimi… Yanıyor, yanıyorum… Gözlerini çiziyorum, arkasına saklandığım cümlelerime… Söndürüyorum ışıklarını yalnızlığın, rüzgarına kapılınca hayalinin… Seni görebilmek adına gözlerimi yumuyorum geceye… Dalıyorum...

Yazıldık aşka ve silindi adımız mutluluk denizinden. Şimdi adım başı hüzün, Hüzün dolu yüzün.. Yüreğim yüreğine, Yüreğin yüreğime.. Yazıldı.. Sözler içten içe sessiz, Duyuşlar her kavgaya sağır.. Bildiğim herşey aslında unuttuğum, Bir sen çoksun. Hayatın elleri diye sarılıyorum...

Yine bir eylül akşamında kalbimin tartısına düşmüştün, güruhunla beraber, diğer tarafına bir şey koyamadığım için kefesinin, galip gelmiştin yüreğime… Sen olmuştum senle dolmuştum tahammülsüzce,yüreğime yeni bir ritim tutturmuş, dudaklarıma ıslık dokundurmuştun, yüzüme de tuhaf bir tebessüm…...

Gel dedi bir şehir, dedi ne olursan ol, ne olursun gel, gelirken bakma ardına …ve bıraktıklarına … yaktıklarına, ve yandıklarına, seslenilişleri ardından ‘gitme’leri duymadan gel, uzaklaştıkça feri kaçan ardında kalan bakışları görmeden gel, ve gidersem bekler misin, kalır mısın döndüğümde...