.:SonsuzLuk:.
Bayan Üye
Hadi, hiçbir şey olmamış gibi yapalım.
- Nasıl?
- İşte, böyle. Sesinin tonuyla hiç oynama, yüzündeki saçma gülümsemeyle de... O ruhsuzluğu muhafaza et kulaklarımda ve kirpiklerimde. Görüyorsun ya, çok kolay.
- Evet...
- Biz yazmadık mı bu karanlık senaryoyu? Gerilim artıp çizgisel gidişatı kırdığında, o ana “çatışma” demedik mi? Çatışmalarda birleşmedik mi bu yeraltında? Ve her şeyi itiraf etmedin mi en can yakıcı cümlelerinle? Ben de her şeye rıza göstermedim mi en “acı-çeker” halimle?
- Belki...
- Yine de buna hakkın var mıydı? Yine de hakkım olan “bu” muydu? Payıma düşen hakkıma razı olmak mı?
- Sanmıyorum...
- Neden böyle kısa cevapların? Hani erdemin? Yanıtlarını mı çaldım kendi hain cümlelerimle yoksa? Yine mi çok soru sordum? Tek kelimeden fazlasına layığım...
- Bilmem...
- Limon yerken yüzünü ekşitmemeyi başarabilir misin?
- Başarabilirim...
- O zaman çok güçlü ve yalancısın sen de... Bak ben çok mutsuzken bile pembe kahkahalar atabiliyorum.
- Biliyorum...
- Neyi biliyorsun?
-Çok mutsuzken bile gülücük yumağı olabileceğini biliyorum. Bunu bildiğim halde, hiçbir şey yapmadan durup sana acı depolamaya devam ettiğim için ne kadar aptal olduğumu da... Aptallığıma katlanabildiğim için de ne kadar güçlü olduğumu dolayısıyla...
- Bu, gerçekten çok etkileyici... Bir paragraf konuştun neredeyse... Hadi şimdi “üç nokta” kadar sus da, ödeşelim.
- ...
- Peki, hiçbir şey olmamış gibi yapalım, hadi.
- Tamam...
- Nasılsın?
- İyiyim, sen?
- Ben de...