ZAMAN YOK !
Biliyorum kizginsin. Kirginsin. Soylemek istemedigin
sozler dilinin ucunda. Hani biraz tutmayip biraksan kendini
hepsini vuracaksin. Zor duruyorsun. Kibarligindan.
Ya da dogru kelimeleri ariyorsun halâ....
Yok, bosuna arama... Sevginin arkasinda biraktigin
her hece kaybolmus sayilir... Derin bir kuyuda onlar
simdi; ulasilmaz , karanlik , dipsiz... Birak orda kalsinlar.
Onlar cirkin. Dokunsan; elini, dilini yakarlar.
Canini acitirlar. Benim de... Yuzunden, gozlerinden,
dudaklarinin titremesinden, bilmedigin bir melodiyi
isliga dokme cabandan anliyorum iste; kizginsin...
Senin olmayanlari birak, kendi kelimelerinle ulas...
Haydi soyle! Bagir, cagir, haykir ama kizginligini
yureginde saklama ne olur... Gozlerini kacirma
Buyutme... Her seyi hemen simdi soyle.
Affedeceksen simdi affet.
Zaman yok!
Dogru degil bu kadar uzak olman. Kendini
uzaklara vurman... Zaman yetmezmis gibi, bir de araya
mesafeler koyman... Yollar, duraklar dogru degil bilesin...
Bosuna bu kacisin... Alip kendini baska yerlere goturmen
yeterli degil. Dogru degil parcalaman. Kabul et bunu.
Icin boyle istemiyor, fark et, anla...
Dokunacaksan simdi dokun.
Zaman yok!
Ben de bekleyebilirim kirciceklerinin,
islak cimenler arasindan boy atmasini...
Ben de bekleyebilirim ilik lodoslarin costurdugu
bulanik denizin, kucuk sandallari sahilde bir o yana,
bir bu yana yatirmasini... Ben de... Evet, ben de once
siirler soyleyebilirim. Dogru kelimelerin pesinde,
ben de kucuk adimlarla dolasabilirim, ben de...
Evet ben de buldugum ilk aydinlik gunde, ilk serin
geceyi bekleyebilirim sevdigimi anlatmak icin.... Ben de
yuregimi nadasa birakip bir sure, bir basima
labirentlerinde dolasabilirim hayatin, ben de...
Ama bunu yapmiyorum. Yasam, bunun ardindan geliyor.
Adimlarim boyle daha saglam. Buna inaniyorum,
bunu yasiyorum... Hadi sen de yap bunu.
Seveceksen simdi sev.
Zaman yok!
netten
Biliyorum kizginsin. Kirginsin. Soylemek istemedigin
sozler dilinin ucunda. Hani biraz tutmayip biraksan kendini
hepsini vuracaksin. Zor duruyorsun. Kibarligindan.
Ya da dogru kelimeleri ariyorsun halâ....
Yok, bosuna arama... Sevginin arkasinda biraktigin
her hece kaybolmus sayilir... Derin bir kuyuda onlar
simdi; ulasilmaz , karanlik , dipsiz... Birak orda kalsinlar.
Onlar cirkin. Dokunsan; elini, dilini yakarlar.
Canini acitirlar. Benim de... Yuzunden, gozlerinden,
dudaklarinin titremesinden, bilmedigin bir melodiyi
isliga dokme cabandan anliyorum iste; kizginsin...
Senin olmayanlari birak, kendi kelimelerinle ulas...
Haydi soyle! Bagir, cagir, haykir ama kizginligini
yureginde saklama ne olur... Gozlerini kacirma
Buyutme... Her seyi hemen simdi soyle.
Affedeceksen simdi affet.
Zaman yok!
Dogru degil bu kadar uzak olman. Kendini
uzaklara vurman... Zaman yetmezmis gibi, bir de araya
mesafeler koyman... Yollar, duraklar dogru degil bilesin...
Bosuna bu kacisin... Alip kendini baska yerlere goturmen
yeterli degil. Dogru degil parcalaman. Kabul et bunu.
Icin boyle istemiyor, fark et, anla...
Dokunacaksan simdi dokun.
Zaman yok!
Ben de bekleyebilirim kirciceklerinin,
islak cimenler arasindan boy atmasini...
Ben de bekleyebilirim ilik lodoslarin costurdugu
bulanik denizin, kucuk sandallari sahilde bir o yana,
bir bu yana yatirmasini... Ben de... Evet, ben de once
siirler soyleyebilirim. Dogru kelimelerin pesinde,
ben de kucuk adimlarla dolasabilirim, ben de...
Evet ben de buldugum ilk aydinlik gunde, ilk serin
geceyi bekleyebilirim sevdigimi anlatmak icin.... Ben de
yuregimi nadasa birakip bir sure, bir basima
labirentlerinde dolasabilirim hayatin, ben de...
Ama bunu yapmiyorum. Yasam, bunun ardindan geliyor.
Adimlarim boyle daha saglam. Buna inaniyorum,
bunu yasiyorum... Hadi sen de yap bunu.
Seveceksen simdi sev.
Zaman yok!
netten
