Kaybettiklerimi buldum derken bulduklarımı kaybettiğimi anladığımda… Vuslatın aslının hasret olduğunun farkına vardığımda ve yandığımı sanarken yavaş yavaş söndüğümü anladığımda… Yitirdiğim benliğimi yitirdiğim yerde yeniden bulduğumda… Düşerken upuzun yollara ruhum karanlıklar ortasında… Aşkın pazarında can satıp can alamadığımda anladım Yusuf Kuyuda… Yitmiş Yusuf’um kör bir kuyuda… Yakmış kuyuyu ruhunun nurunda…
Kaybettiğimde seni kuytularımda… İnme kuyulara Yusuf’um yiterim ardında… Kenan’a eremez yüreğim… Yüreğim canın(m)ın kuytularında… Uykumu bölen suretinin koynunda yitir beni nurunda… Kuyunun nurunda kaybet canımı erit ruhumu ruhunda…
Kuyuda can sırrı var Yusuf’um… Benimse can vermeye hevesim… Ruhumda izin var… Aşk pazarında cismim… Yitir beni sende gizli sesim… Sende yitmeye uçup gitmeye beyaz kanadına al çalmaya hevesli bir kuş misali canım… Canımı Canın(m)a düşür… Kanadıma al canına canımı çal Yusuf’um…
Bırak kuyuya ben ineyim… Kenan’da ben yiteyim ve ben bileyim yitmenin acısını… Yitir beni canımı canına lâyık kıl Yusuf’um… Yitir ki Canım canın(m)a lâyık olsun… Ve bu pazarda benimde bir alıcım olsun…
Akıl gönlün sırrını bilir mi hiç Yusuf’um al bana o da gerekmez… Divane olmadıkça o Can’a erilmez… Yitir aklımı da… Yitir Aşk’dan gayrı ne varsa ruhumda…
Can sırrı kuyularda gizli Yusuf’um… Kuyuda yitmeden can olunmaz can alınıp can satılmaz Yusuf’um… Yitmeye lâyık kıl ruhumu… Yitir ki Can olayım yitir ki can bulayım… Yitir ki ermeye canın(m)a lâyık olayım…
Ve aldırma… Diyorlar ya “Âşıklar ölmez Yusuf’um…”
Âşıklar ölmez…
