yüreğim küf kokuyor

Hangi iklimde anarsam adını,
bir bahar havası saçlarımda esiyor.
Gök kubbem mavileniyor,
yeşilleniyor tüm umutlarım.
karabasan gibi yokluğun gecelerime çöküyor,
bir ses ver korkuyorum yar!
öylesine tiryakisi oldumki acıların,
kurtulamıyorum!.
Gel tut ellerimden!
Sağanak sağanak hüzün yağıyor ömrüme,
yüreğim küf kokuyor, kırılgan bedenim...
Avuç avuç sen ağlıyorum,
ölüm böyle bir şeymi yar?
Yokluğun hüzün sarısı tebessümler akrep zehiri.
Kimsesizligimi örtüyorum üzerime yine,
adın hasret deyip susuyorum.
S/ona doğru seferdeyim...

Mehlika AsilTürk​