.:Çağla:.
Bayan Üye
Yiyorsa canımı yak!!!
Canımı acıtan insanlar var etrafımda. İş yerinde, otobüste, sokakta… Bir şekilde hep karşıma çıkıyorlar. İyi yanımı kaybetmediğim için onları anlamakta zorlanıyorum. Anlam veremediğim mutsuzluklarına şahit olmak istememem de bundan. Bir insan eğer kendini sevememişse, hiç kimseyi sevemiyor. İnsan kendini sevebilmeyi öğrenmeli önce.
Yoksa yukardan bakarken, ne kadar dibinde olduğunun farkına varamazsın. Çünkü zekiyi oynayan, herkesin “aptal” dediği bir yaratık olursun. Yaratığın bile sevimlisi vardır en azından. Ama bu modelin yok!! Can acıtıp, vampir misali kan yerine mutsuzlukla acılarını dindirmeye çalışan insan modeli. Yazık sana, hem de çok yazık..
İyi yanımı kaybetmiyorum. Güzel güzel anlatmaya çalışıyorum. İletişim kurmaya çalışıyorum bu modelle. Ama anlamak ne mümkün. İlk cümlenin ardından anlayamadığım bir dilde bir konuşma başlıyor. Konuşma demekte hata olur bir nevi tek taraflı “parodi”.
Hani cep telefonları sürekli değişir yeni modeller çıkar. Ama bu insan modelinde tık yok. Çakılıp kalmış evrene. Peki ne yapmalıyım? Bu kendini bilmez densizlerin enerjimi çekmesine izin mi vermeliyim??
Tabi ki hayır. Hem de koca bir “hayır”!!! Farkında değilsiniz ama daha büyük adımlar atmam için bana cesaret veriyorsunuz. Ben büyük adımlar attıkça siz bir yunan adası gibi ufalıyorsunuz. Aslında hep ufaksınız da vücudunuzu sarmalayan yağ dokusu sizi büyük gösteriyor. Heybetiniz ondan. Kaba etinizin yere yakın olmasından..
Hadi bakalım şimdi gelin canımı yakın…
Yiyorsa!!!
Canımı acıtan insanlar var etrafımda. İş yerinde, otobüste, sokakta… Bir şekilde hep karşıma çıkıyorlar. İyi yanımı kaybetmediğim için onları anlamakta zorlanıyorum. Anlam veremediğim mutsuzluklarına şahit olmak istememem de bundan. Bir insan eğer kendini sevememişse, hiç kimseyi sevemiyor. İnsan kendini sevebilmeyi öğrenmeli önce.
Yoksa yukardan bakarken, ne kadar dibinde olduğunun farkına varamazsın. Çünkü zekiyi oynayan, herkesin “aptal” dediği bir yaratık olursun. Yaratığın bile sevimlisi vardır en azından. Ama bu modelin yok!! Can acıtıp, vampir misali kan yerine mutsuzlukla acılarını dindirmeye çalışan insan modeli. Yazık sana, hem de çok yazık..
İyi yanımı kaybetmiyorum. Güzel güzel anlatmaya çalışıyorum. İletişim kurmaya çalışıyorum bu modelle. Ama anlamak ne mümkün. İlk cümlenin ardından anlayamadığım bir dilde bir konuşma başlıyor. Konuşma demekte hata olur bir nevi tek taraflı “parodi”.
Hani cep telefonları sürekli değişir yeni modeller çıkar. Ama bu insan modelinde tık yok. Çakılıp kalmış evrene. Peki ne yapmalıyım? Bu kendini bilmez densizlerin enerjimi çekmesine izin mi vermeliyim??
Tabi ki hayır. Hem de koca bir “hayır”!!! Farkında değilsiniz ama daha büyük adımlar atmam için bana cesaret veriyorsunuz. Ben büyük adımlar attıkça siz bir yunan adası gibi ufalıyorsunuz. Aslında hep ufaksınız da vücudunuzu sarmalayan yağ dokusu sizi büyük gösteriyor. Heybetiniz ondan. Kaba etinizin yere yakın olmasından..
Hadi bakalım şimdi gelin canımı yakın…
Yiyorsa!!!