Yine üzdük çaresiz ve yorgun kalplerimizi.
Sen hep demez miydin yarınım da sen bu günüm de sen...
Evet yarınlarında ben varım.
Çünkü kalbine girip de yüreğini kirlettiğim için kendimden utanıyorum.
Sakın sana layık değilim deme bana. Mademki bu sevdaya bulaştık neden bitirmek isteyip hala bitiremiyoruz! Belli ki özlemlerin çok değişmiş. Önceleri yüzüme dahi bakmazken şimdi satırlardaki bizi arıyorsun. Biliyor musun beni en derinimden vurmayı çok iyi beceriyorsun! Oysa ben seni sevmemeliyim. Sakın böyle dedim diye bağlanmaya kalkma bana. Yitmiş bir sevginin ardından tozları kalır ancak tutulamayan... Sakın yeni bir biz oluşturmaya kalkma kafanda. Biz yabancıyız artık. Gerçek –biz-im olduğumuz nokta ise kirlenmiş yüreklerimize adlarımızın karışması... Çok yaraladık birbirimizi. Sen öylesine sevdin ben ölesiye... Sonradan pişman olacağımızı bilmeden sevdik. Kabul edelim. Bu ölü yüreklerin suçlusu biziz. Hatayı tek tarafa yüklemek doğru değil. Ne sen sevebildin ne de ben unutabildim... Ama başka yolumuz yok! Ve unutmaya çalışacağım seni. Gönlüme yabancısın bundan böyle. Ve anla benim yüreğim bir defa kirlendi mi dokunamaz başkası. Yani senin anlayacağın bir daha sevemem... Mektubuma cevap verme demiştim. Yine dayanamamış vermişsin. Aklından yine kötü işler geçirerek beni de aileni de üzme! Kaç defa intiharları aklından geçirdiğini hissediyorum. Peki ya sen beni kaç defa intiharlardan kurtardıklarını biliyor muydun? Neyse önemli değil. Bu bedeni artık taşıyamıyorum. Hakkını helal et ve son kez söylüyorum. Bunu bir daha benden asla duyamayacaksın çünkü
SENİ SEVİYORUM...
Artık Bitmeliydi. Ben Bitirdim. Sana kalan aşkına ağıtlar yakmayı kesmen...
"Allah a emanet ol. Eğer bir mektup daha göndermeye kalkarsan o mektubu asla okuyamayacağım. Bu gün ölüm fermanımı ellerine gönderiyorum ve son kez yine söylüyorum
SENİ SEVİYORUM"
Sen hep demez miydin yarınım da sen bu günüm de sen...
Evet yarınlarında ben varım.
Çünkü kalbine girip de yüreğini kirlettiğim için kendimden utanıyorum.
Sakın sana layık değilim deme bana. Mademki bu sevdaya bulaştık neden bitirmek isteyip hala bitiremiyoruz! Belli ki özlemlerin çok değişmiş. Önceleri yüzüme dahi bakmazken şimdi satırlardaki bizi arıyorsun. Biliyor musun beni en derinimden vurmayı çok iyi beceriyorsun! Oysa ben seni sevmemeliyim. Sakın böyle dedim diye bağlanmaya kalkma bana. Yitmiş bir sevginin ardından tozları kalır ancak tutulamayan... Sakın yeni bir biz oluşturmaya kalkma kafanda. Biz yabancıyız artık. Gerçek –biz-im olduğumuz nokta ise kirlenmiş yüreklerimize adlarımızın karışması... Çok yaraladık birbirimizi. Sen öylesine sevdin ben ölesiye... Sonradan pişman olacağımızı bilmeden sevdik. Kabul edelim. Bu ölü yüreklerin suçlusu biziz. Hatayı tek tarafa yüklemek doğru değil. Ne sen sevebildin ne de ben unutabildim... Ama başka yolumuz yok! Ve unutmaya çalışacağım seni. Gönlüme yabancısın bundan böyle. Ve anla benim yüreğim bir defa kirlendi mi dokunamaz başkası. Yani senin anlayacağın bir daha sevemem... Mektubuma cevap verme demiştim. Yine dayanamamış vermişsin. Aklından yine kötü işler geçirerek beni de aileni de üzme! Kaç defa intiharları aklından geçirdiğini hissediyorum. Peki ya sen beni kaç defa intiharlardan kurtardıklarını biliyor muydun? Neyse önemli değil. Bu bedeni artık taşıyamıyorum. Hakkını helal et ve son kez söylüyorum. Bunu bir daha benden asla duyamayacaksın çünkü
SENİ SEVİYORUM...
Artık Bitmeliydi. Ben Bitirdim. Sana kalan aşkına ağıtlar yakmayı kesmen...
"Allah a emanet ol. Eğer bir mektup daha göndermeye kalkarsan o mektubu asla okuyamayacağım. Bu gün ölüm fermanımı ellerine gönderiyorum ve son kez yine söylüyorum
SENİ SEVİYORUM"