Lessien
Banned
Dokuzuncu Gün .. / Ritimsiz Harfler
"Merhaba."
Karşıma bir kadın oturmuş , farkında değilim .
- Tanışıyormuyuz ?
" Bu gece tanışabiliriz ."
Şarabımı yudumlayıp , sigaramı ciğerlerime çekiyorum . Suratımı yere doğru çevirip , gülümsüyorum . Kadına döndüp ;
- "Olabilir" . diyorum .
"Ne saçmalıyorum ben , kendine gel !" diye içimden geçiriyorum , karşımdaki kadının boğuk sesini duymazdan gelip , bulanık gözlerimle ;
-"Pardon bayan , iyi geceler" Diyip masadan kalkıyorum .. Ayaklarım halsiz , saçlarım titriyor gibi . Ve ayak seslerim , kalp ritimlerimi ezip geçercesine mekandan çıkıyorum . Çifler gözlerimin içine bakıyormuş gibi hissediyorum , başım öne eğik . Hiçbir şeyi umursamadan , terk ediyorum burasını . Dışarısı çok soğuk , keskin ve nefessiz , saçları dalgalanan bir , maskeli kadın kadar soğuk . Ellerim üşüyor , rüzgar parmak aralarımı incitiyor . Tıpkı dokunduğum başka bir kadının , vücudunda bıraktığım parmak izlerim gibi . Bu parmaklarımı temizler mi ? Rüzgar .. Rüzgar beni temizler mi ? Veya , nefesin rüzgara karışıp , ellerimin arasından süzülüp gider mi ? Beni , temizlermisin saf cümlelerinle ? Parmaklarınla piyano çalar gibi , narin ve saf bir şekilde , dokunurmusun bana ? Piyano çalar gibi , dans ettirirmisin parmaklarını vücudumda ? İçimi , tam şimdi ısıtabilirmisin ?
Diye geçirirken içimden , nefes nefese kalmış durumda aralıyorum evimin kapısını . İçeriye girdiğimde ise , bir sessizlik bürünmüş , duvarların arasına saklanan , ve bir türlü ortaya çıkmayan sessizlik .. Karanlığın sessiz çığlıkları ve , yanmayan lambaların ağlamaları . Ve benim ayak seslerim , kalbimin ritim bozukluğunu ortaya koyan sesle birleştiği zaman . Ortada kalan sadece bu ev .. Ben yokum gibi , ve aslında ben varken , yok olmuşum gibi .. Evde kimselerin olmaması garip , bir rüyadamıyım yoksa ? Hayır , ben şuan ayaktayım ve mantıksızca düşünüyorum .
Odama geçip , uzanıyorum yatağıma .. Bir sessizlik yine dışımda , içimde intihara koşuşturan çığlık seslerim , ve gözlerimden damarlarıma işleyen göz yaşlarım .. Seni düşünmek o kadar heyecan verici ki , yokluğunla yetinmeyi öğrenmek . Yavaş yavaş benliğimden , senin içine aktığımı hissetmek o kadar nefes kesici ki .. Sanki bu benim nefesim değil , sanki senin için öldürüyorum benliğimi , kendimi .. Beni yaşatabilirmisin ? Beni yüreğinde yaşlandırabilirmisin , bir kavak ağacı gibi ? Biliyorum , yüzüme vurma .. Ben iğrenç ve aptal bir adamın tekiyim . Kendimden iğrenirken , sana imrenme duygularıma yol gösterirmisin ? Kapalı kalp ameliyatı gibi , uzanmışım sanki yokluğuna ..
Sabah 08:30
Çalan kapı ..
Uyuşmuş olan yüreğimi , uzanmış olduğum yokluğundan kaldırıp , bu sessiz ve karanlık evdeki çıkış kapısını açmak için ayağa kalkıyorum ..
Kapıyı açıyorum ve , Sen ..
Timur K. (Lessien)
Yorum atarsanız , memnun kalırım arkadaşlar
"Merhaba."
Karşıma bir kadın oturmuş , farkında değilim .
- Tanışıyormuyuz ?
" Bu gece tanışabiliriz ."
Şarabımı yudumlayıp , sigaramı ciğerlerime çekiyorum . Suratımı yere doğru çevirip , gülümsüyorum . Kadına döndüp ;
- "Olabilir" . diyorum .
"Ne saçmalıyorum ben , kendine gel !" diye içimden geçiriyorum , karşımdaki kadının boğuk sesini duymazdan gelip , bulanık gözlerimle ;
-"Pardon bayan , iyi geceler" Diyip masadan kalkıyorum .. Ayaklarım halsiz , saçlarım titriyor gibi . Ve ayak seslerim , kalp ritimlerimi ezip geçercesine mekandan çıkıyorum . Çifler gözlerimin içine bakıyormuş gibi hissediyorum , başım öne eğik . Hiçbir şeyi umursamadan , terk ediyorum burasını . Dışarısı çok soğuk , keskin ve nefessiz , saçları dalgalanan bir , maskeli kadın kadar soğuk . Ellerim üşüyor , rüzgar parmak aralarımı incitiyor . Tıpkı dokunduğum başka bir kadının , vücudunda bıraktığım parmak izlerim gibi . Bu parmaklarımı temizler mi ? Rüzgar .. Rüzgar beni temizler mi ? Veya , nefesin rüzgara karışıp , ellerimin arasından süzülüp gider mi ? Beni , temizlermisin saf cümlelerinle ? Parmaklarınla piyano çalar gibi , narin ve saf bir şekilde , dokunurmusun bana ? Piyano çalar gibi , dans ettirirmisin parmaklarını vücudumda ? İçimi , tam şimdi ısıtabilirmisin ?
Diye geçirirken içimden , nefes nefese kalmış durumda aralıyorum evimin kapısını . İçeriye girdiğimde ise , bir sessizlik bürünmüş , duvarların arasına saklanan , ve bir türlü ortaya çıkmayan sessizlik .. Karanlığın sessiz çığlıkları ve , yanmayan lambaların ağlamaları . Ve benim ayak seslerim , kalbimin ritim bozukluğunu ortaya koyan sesle birleştiği zaman . Ortada kalan sadece bu ev .. Ben yokum gibi , ve aslında ben varken , yok olmuşum gibi .. Evde kimselerin olmaması garip , bir rüyadamıyım yoksa ? Hayır , ben şuan ayaktayım ve mantıksızca düşünüyorum .
Odama geçip , uzanıyorum yatağıma .. Bir sessizlik yine dışımda , içimde intihara koşuşturan çığlık seslerim , ve gözlerimden damarlarıma işleyen göz yaşlarım .. Seni düşünmek o kadar heyecan verici ki , yokluğunla yetinmeyi öğrenmek . Yavaş yavaş benliğimden , senin içine aktığımı hissetmek o kadar nefes kesici ki .. Sanki bu benim nefesim değil , sanki senin için öldürüyorum benliğimi , kendimi .. Beni yaşatabilirmisin ? Beni yüreğinde yaşlandırabilirmisin , bir kavak ağacı gibi ? Biliyorum , yüzüme vurma .. Ben iğrenç ve aptal bir adamın tekiyim . Kendimden iğrenirken , sana imrenme duygularıma yol gösterirmisin ? Kapalı kalp ameliyatı gibi , uzanmışım sanki yokluğuna ..
Sabah 08:30
Çalan kapı ..
Uyuşmuş olan yüreğimi , uzanmış olduğum yokluğundan kaldırıp , bu sessiz ve karanlık evdeki çıkış kapısını açmak için ayağa kalkıyorum ..
Kapıyı açıyorum ve , Sen ..
Timur K. (Lessien)
Yorum atarsanız , memnun kalırım arkadaşlar