Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
dört telli yaylı bir çalgıdır. Keman 4 telli olmadan önce 7 telliydi zaman içinde değişerek şu anki 4 telli halini almıştır. Değiştirilmesinin sebepleri ise görünüşünün kaba ve tutuşununda zor olmasından kaynaklanır. Keman'ın telleri sırayla 7'den 6'ya
6'dan da 5'e düşmüştür. Viyola ve viyolonselin de bulunduğu violin ailesinin en küçük ve en yüksek tondan çalan üyesidir. Akor sesleri pesten tize sol
re
la
ve mi'dir. Kemanda perde yoktur. Nota yerleri pesten tize doğru yaklaşık olarak şu şekildedir: Keman yayına arşe denir. Suuni veya gerçek at kılı ya da ham misina olarak adlandırılan bir madde kullanılır. Almanca: Geige
Fransızca: Violon
İngilizce: Violin
İtalyanca: Violino dur. Uzunluğu 60 cm'dir. Yayla çalınan telli bir çalgıdır. Notası
ikinci çizgi Sol açkısı ile yazılır. Orkestralarda
genel olarak (Solo
I
II) üç partisi bulunur.Solo ve eşlik görevi verilir (özellikle bir solo çalgıdır). Hiç bir çalgıda olmayan ses rengiyle
çok zengin bir anlatım gücü vardır. Telleri: Sol
Re
La
Mi olarak akort edilir.
Tarihçesi
Keman ilk olarak 16 yüzyılda Kuzey İtalya'da ortaya çıktı.İlk keman yapımcılarının Rebec
Rönesans Kemanı ve Lira da braccio adlı enstrümanlardan esinlendikleri sanılmaktadır. Enstrümanın akort edilişi dahil olmak üzere hakkında bilgi veren bilinen en eski metin
1556 yılında Lyon'da Jambe de Fer tarafından yazılmıştır; bu dönemde keman Avrupa'da yayıldı. Ortaçağda İngiltere'de Fiddle
Almanya'da Fiedel İtalya'da Lira da Braci
Fransa'da Viel adlarıyla kullanılan yaylı çalgılar Keman'ın atası sayılır. Lavignac
Keman'ın Türklerin Kemençe'i guz (Oğuz Kemençesinden)alındığını yazar. Bazı kaynaklarda ise Arapların Rebab'ından geliştirildiği öne sürülmüştür. 16.ve 17. yüzyıldaki Keman yapım ustaları Nicolo Amati
Paolo Maggini
Giuseppe Guarneru
Antonio Stradivarius Keman'a son şeklini vermişlerdir. Keman asıl biçimi korumakla birlikte 19. yüzyılda
bazı değişikliklere uğradı . Çağdaş kemanda gövde ve sap daha uzun
köprü daha yüksektir. Keman'a orkestrada ilk olarak
1565 te St.Riggo ve Corteccia'nın eserlerinde yer verilmiştir . Sonraki yıllarda orkestradaki görevlerinden dolayı 1. ve 2. Keman olarak adlandırılmış orkestradaki sayıları çoğaltılmıştır.
Ciftlemeler Birinci keman ile ikinci keman
Renk değişmez dolgunlaşır (çalanların sayısı çoğalırsa
duyulusu yumuşak bir de tahta çalgı eklenir. Yaylı çalgıların duyulusu egemen kalır. Fakat biraz dolgunlaşmış olur).Keman ile Viyola: Kemanların birleşmesinden çok farklı bir etki yapmaz. Kemanın rengi egemendir. Dolgun ve yumuşak bir renk sağlanır.
Keman ile viyolonsel
Dolgun bir duyuluş sağlanır. Viyolonselin ses rengi egemendir. Birinci Keman
ikinci Keman
Viyola ve Viyolonsel: Bunların dördünün sesdeş olarak çalması
alto ve tenor katında mümkündür.
de gayet kuvvetli
(P) de özellikle dolgun ve yumuşak bir renk sağlanır.
Sekizliden çiftleme
Birinci keman ile ikinci keman
Çok sık rastlanır
özellikle ezgi yüksek soprano seslerinden daha yukarılara çıktığı zaman kullanılır. Çünkü bu katta Mi telinin dolgunluk ve anlatım gücü azalır. Bundan başka
birinci kemanlar ikinci kemanlarla sekizli aşağıdan katlanmazsa
bütün diğer çalgılardan uzakta
yalniz kalir.
Kemanlar
Bu biçim duyulusu zayıflatır ve küçük orkestrada özellikle belli olur. Buna rağmen bazı durumda ezgi çok incelerde iken ve tahta çalgılarla katlayarak kulanılır.
Keman ile viyola
Buna çok sık rastlanır
özellikle ezginin aşağı sekizlisi kemanın (Sol telinden) daha kalınlara indiği zaman kullanılır.
İki sekizliden çiftleme
Birinci Keman
ikinci Keman ve Viyola
ya da Birinci Keman
ikinci Keman ve Viyolonsel:
Bu biçim geniş ve uzun ezgilerde kullanılır. özellikle (eb) de yapılır
Üç ve dört sekizliden çiftleme
Birinci keman
ikinci keman
viyola ve viyolonsel (telli kontrbas)
Bu biçim çok az kullanılır ve soluklu çalgılarla katlanmaz kullanılır.
