nones
Bayan Üye
Arkadaşlar Baştan söleyim isteyen inanmamakta özgürdür.Bana anlatılan bi hikayedir zamanında ,,aklımda yer etmiştir ben de paylaşayım sizlerle..
İzmirin Bergama Semtinde 1962 yılında o dönem bağlarda çalışan Hasan adında dedemin bi arkadaşı olayı yaşayan şahıs..4 tane çucuğu varmış zamanında .Bağlarda çalıştığı içinde eve uzak olduğundan dolayı çalıştığı bağın hemen önündeki ufak kerpiç bi evde uyuyomuş.O dönemlerde genelde insanların geçimi ya tütün kırmak, yada bağ bahçe işleri.Kıt kanaat geçiniyolarmış.Gecenin bi vakti dedemlerin kapı çalınıyo ,şaşırıyolar kim bu saatte diye.Dedem Kapıyı açmış gelen Hasan amca.Kendi evi uzak olduğundan dolayı sanırım ilk aklına gelen yer dedem olmuş.Acayip perişan bi haldeymiş.O yaştaki adam ağlıyomuş kapıda.Çok korkmuş.Neyse içeri buyur etmişler.Anlatmaya başlamış.Uyurken göremediği ama hissettiği bişey ona dokunmuş..Ve küçük kerpiç evde adını sölemiş.Oda çok korkmuş ,kaçmış.Dedem inanmamış haliyle.Daha sonra beraber gitmişler ,zorla götürmüş bizimkiler yoktur öle bişey die.Gidip bakıyolar hiç kimse yok etrafta.Yalvarmış resmen sizin bahçedede yatarım ama burda kalmayım die.O geceyi bizimkilerde geçirmiş.Daha sonraki gecelerdede aynı olay tekrarlanmış.
Korkudan sanırım deliriyo adam.Hemen hastaneye kaldırıyolar.Çünkü yaz günü kazaklar falan giyiyomuş.Bi kaç hafta sonra dedemlerin kapı yine çalınıyo gece.dedem açıyo kapıyı Karşısında en yakın arkadaşı.Hastaneden kaçtığını düşünüyo.Dedeme garip bi ses tonuyla Gel diyo.Gidelim.korkup kapıyı kapamış dedemde.Çünkü yüzündeki ifadeyi beğenmemiş.
Bi kaç gün sonra hastaneden ölüm haberi geliyo .Neden öldüğünü bilmiyorum .Bergamada Ulucamii de naaşını yıkarlarken imamın dediği olay ilginç.Kolunda arap hafleriyle yazılmış bi iz farkedıyolar..Dedeme sölüyolar.zaten en son gece eve geleninde ne olduğunu hep sormuştur kendisine heralde.Daha sonra bi çok gece dedem rüyalarında arkadaşını görüyo.Dedem vefat etmeden önce bana anlatırdı bunu.Bende tırsardım.Şimdi ne zaman gecenin bi yarısı kapı çalsa bu olay aklıma gelir.
alıntı
İzmirin Bergama Semtinde 1962 yılında o dönem bağlarda çalışan Hasan adında dedemin bi arkadaşı olayı yaşayan şahıs..4 tane çucuğu varmış zamanında .Bağlarda çalıştığı içinde eve uzak olduğundan dolayı çalıştığı bağın hemen önündeki ufak kerpiç bi evde uyuyomuş.O dönemlerde genelde insanların geçimi ya tütün kırmak, yada bağ bahçe işleri.Kıt kanaat geçiniyolarmış.Gecenin bi vakti dedemlerin kapı çalınıyo ,şaşırıyolar kim bu saatte diye.Dedem Kapıyı açmış gelen Hasan amca.Kendi evi uzak olduğundan dolayı sanırım ilk aklına gelen yer dedem olmuş.Acayip perişan bi haldeymiş.O yaştaki adam ağlıyomuş kapıda.Çok korkmuş.Neyse içeri buyur etmişler.Anlatmaya başlamış.Uyurken göremediği ama hissettiği bişey ona dokunmuş..Ve küçük kerpiç evde adını sölemiş.Oda çok korkmuş ,kaçmış.Dedem inanmamış haliyle.Daha sonra beraber gitmişler ,zorla götürmüş bizimkiler yoktur öle bişey die.Gidip bakıyolar hiç kimse yok etrafta.Yalvarmış resmen sizin bahçedede yatarım ama burda kalmayım die.O geceyi bizimkilerde geçirmiş.Daha sonraki gecelerdede aynı olay tekrarlanmış.
Korkudan sanırım deliriyo adam.Hemen hastaneye kaldırıyolar.Çünkü yaz günü kazaklar falan giyiyomuş.Bi kaç hafta sonra dedemlerin kapı yine çalınıyo gece.dedem açıyo kapıyı Karşısında en yakın arkadaşı.Hastaneden kaçtığını düşünüyo.Dedeme garip bi ses tonuyla Gel diyo.Gidelim.korkup kapıyı kapamış dedemde.Çünkü yüzündeki ifadeyi beğenmemiş.
Bi kaç gün sonra hastaneden ölüm haberi geliyo .Neden öldüğünü bilmiyorum .Bergamada Ulucamii de naaşını yıkarlarken imamın dediği olay ilginç.Kolunda arap hafleriyle yazılmış bi iz farkedıyolar..Dedeme sölüyolar.zaten en son gece eve geleninde ne olduğunu hep sormuştur kendisine heralde.Daha sonra bi çok gece dedem rüyalarında arkadaşını görüyo.Dedem vefat etmeden önce bana anlatırdı bunu.Bende tırsardım.Şimdi ne zaman gecenin bi yarısı kapı çalsa bu olay aklıma gelir.
alıntı