Ayş€
Bayan Üye
Yaşanmış gerçek bir hikaye
Yüzünden bir hüzün dalgası geçti .Gözleri buğulandı , kelimeler ,boğazına dizildi.Konuşmak ,anlatmak ,haykırmak,bağırmak istedi. Ama sustu...Kendini anlatmak isterdi...Sizden bir farkım yok demek isterdi......Onu küçümseyen insanlara....Sustu ,gözleri konuştu..
İlkokula başladığı ilkgün , ne kadar da heyecanlıydı ..Annesi saçlarını özenle taramış , tertemiz ütülenmiş önlüğünü giydirmiş yakasını takmıştı...Okulun kapısından sevinçle girmişti , duyduğu bir sesle irkildi
- Hanım bu çocuğu neden okula getirdin. Götür evinde otursun...
Anne sinirlendi ,kızgındı
-Öğretmen hanım , okumak çocuğumun da hakkı , ayağı özürlü diye onu almıyacakmısın ..Sadece sağlıklı insanlar mı okula alınıyor bilelim dedi....
Öğretmen açıklamaya çalıştı
-Diğer öğrenciler görecek , alay edecekler
Anne daha da sinirlendi
Senin işin ne öğretmen hanım , öğrencilerine engelli olmanın alay edilecek bir şey olmadığını anlatabilirsin .Her bireyin bir engelli adayı olduğunu anlatabilirsin dedi.
Çocuk başarılıydı , çalışkandı , bazı kendini bilmez öğrenciler onunla alay etti , topal karga diye bağırıyorlardı arkasından, yada koşamıyacağını bildikleri halde çantasını alıp kaçıyorlardı yada saçını çekiyorlardı..İlkokulun beşinci sınıfına geçtiği sıralarda tenefüste
Bir öğretmenin ona çekil be topal demesi onu çok yaralamıştı..Bunu yapan bir öğretmendi.
Onu seven bir arkadaşı , şikayette bulunması gerektiğini ısrarla söyledi..O ağladı ağladı ama şikayet etmedi.Çocuktu belki ,ama kocaman yüreği vardı...
Ortaokul, lisede artık onu kabullenmişlerdi ,artık alay etmiyorlardı. Öğretmenleri onu seviyordu. Özellikle ingilizce ve edebiyat derslerinde başarıylıydı.Yazdığı şiirler yazılar okul yıllığındaydı.Şiir okuma yarışmalarına katılıyordu ,onu seven edebiyat öğretmeni yıl sonu yapılacak tiyatroda görev almasını ısrarla istiyordu..Yıl sonu gelmiş ve o tiyatroda görev almıştı. Tiyatroyu izleyen teyzesi öfkelenmiş ve onu uyarmıştı. Sahnede çok ortalarda olmaması gerekiyordu , çünkü insanların göz zevkini bozuyordu. Sustu , karşı gelmedi , ağlamadı , gözyaşlarını içine akıttı. Sahnede yine öndeydi.Üçgünün sonunda sonunda öğretmen onlara teşekür etti.Liseden mezun olduktan sonra üniversiteye gidemedi, olması gereken ameliyatlar vardı..Çalışmaya başladı , bir talibi vardı , o evlenmeyi düşünmüyordu şimdilik , aşık olmak istiyordu , aşık olduğu sevdiği ,sevildiğine inandığı biriyle evlenmek isterdi..Babası ısrar etti ,biz kalıcı değiliz evlenmen gerek..Evlendiği adam onun engelini bilerek almıştı , ama sonraları bunu kabul edemedi..Ve ona psikolojik şiddet uygulamaya başladı , ne ayrılıyor nede onunla hayatı paylaşmak istiyordu. Sürekli onu dışlıyor ,azarlıyor ,ender zamanlarda bir yerlere gittikleri zamanlarda yanında durmamasını istiyordu.Seninle evli olduğum için herkes, arkadaşlarım benimle alay ediyorlar diyordu. Evlenir evlenmez hamile kalmıştı. Tüm sevgisini ilgisini çocuğuna verdi...Boşanmak istiyordu..Güçlüydü kendi başına olmak mutlu olmak istiyordu. Zamanı geldiğinde gideceğim şimdi değil diyordu.İhanetler sorumsuzluk şiddet dayanılır gibi değildi..Son günlerde artmıştı şiddet , bugün gidecem yarın gidecemler artmış ama gitmiyordu. Yeter git dedi ona..Ve gitti...Çocuğuyla mutlu bir yaşama başladı. Çalıştı evine çocuğuna sıkı sıkıya bağlandı.Engel tanımadı , kabullenmedi dışlanmaları ,alayları,küçümsemeleri. O güçlüydü ,hergüçlüğü yenebilirdi..Herşeye rağmen insanları sevdi ,ona bir adım gelene koştu yüreğini açtı..
Şimdi kızıyla mutlu , sıcacık yuvalarında huzur sevgi var..Kızı ona tapıyor o kızına ...Yüreklerinde engel yok , onlar engelleri sevgiyle aştılar
Yüzünden bir hüzün dalgası geçti .Gözleri buğulandı , kelimeler ,boğazına dizildi.Konuşmak ,anlatmak ,haykırmak,bağırmak istedi. Ama sustu...Kendini anlatmak isterdi...Sizden bir farkım yok demek isterdi......Onu küçümseyen insanlara....Sustu ,gözleri konuştu..
İlkokula başladığı ilkgün , ne kadar da heyecanlıydı ..Annesi saçlarını özenle taramış , tertemiz ütülenmiş önlüğünü giydirmiş yakasını takmıştı...Okulun kapısından sevinçle girmişti , duyduğu bir sesle irkildi
- Hanım bu çocuğu neden okula getirdin. Götür evinde otursun...
Anne sinirlendi ,kızgındı
-Öğretmen hanım , okumak çocuğumun da hakkı , ayağı özürlü diye onu almıyacakmısın ..Sadece sağlıklı insanlar mı okula alınıyor bilelim dedi....
Öğretmen açıklamaya çalıştı
-Diğer öğrenciler görecek , alay edecekler
Anne daha da sinirlendi
Senin işin ne öğretmen hanım , öğrencilerine engelli olmanın alay edilecek bir şey olmadığını anlatabilirsin .Her bireyin bir engelli adayı olduğunu anlatabilirsin dedi.
Çocuk başarılıydı , çalışkandı , bazı kendini bilmez öğrenciler onunla alay etti , topal karga diye bağırıyorlardı arkasından, yada koşamıyacağını bildikleri halde çantasını alıp kaçıyorlardı yada saçını çekiyorlardı..İlkokulun beşinci sınıfına geçtiği sıralarda tenefüste
Bir öğretmenin ona çekil be topal demesi onu çok yaralamıştı..Bunu yapan bir öğretmendi.
Onu seven bir arkadaşı , şikayette bulunması gerektiğini ısrarla söyledi..O ağladı ağladı ama şikayet etmedi.Çocuktu belki ,ama kocaman yüreği vardı...
Ortaokul, lisede artık onu kabullenmişlerdi ,artık alay etmiyorlardı. Öğretmenleri onu seviyordu. Özellikle ingilizce ve edebiyat derslerinde başarıylıydı.Yazdığı şiirler yazılar okul yıllığındaydı.Şiir okuma yarışmalarına katılıyordu ,onu seven edebiyat öğretmeni yıl sonu yapılacak tiyatroda görev almasını ısrarla istiyordu..Yıl sonu gelmiş ve o tiyatroda görev almıştı. Tiyatroyu izleyen teyzesi öfkelenmiş ve onu uyarmıştı. Sahnede çok ortalarda olmaması gerekiyordu , çünkü insanların göz zevkini bozuyordu. Sustu , karşı gelmedi , ağlamadı , gözyaşlarını içine akıttı. Sahnede yine öndeydi.Üçgünün sonunda sonunda öğretmen onlara teşekür etti.Liseden mezun olduktan sonra üniversiteye gidemedi, olması gereken ameliyatlar vardı..Çalışmaya başladı , bir talibi vardı , o evlenmeyi düşünmüyordu şimdilik , aşık olmak istiyordu , aşık olduğu sevdiği ,sevildiğine inandığı biriyle evlenmek isterdi..Babası ısrar etti ,biz kalıcı değiliz evlenmen gerek..Evlendiği adam onun engelini bilerek almıştı , ama sonraları bunu kabul edemedi..Ve ona psikolojik şiddet uygulamaya başladı , ne ayrılıyor nede onunla hayatı paylaşmak istiyordu. Sürekli onu dışlıyor ,azarlıyor ,ender zamanlarda bir yerlere gittikleri zamanlarda yanında durmamasını istiyordu.Seninle evli olduğum için herkes, arkadaşlarım benimle alay ediyorlar diyordu. Evlenir evlenmez hamile kalmıştı. Tüm sevgisini ilgisini çocuğuna verdi...Boşanmak istiyordu..Güçlüydü kendi başına olmak mutlu olmak istiyordu. Zamanı geldiğinde gideceğim şimdi değil diyordu.İhanetler sorumsuzluk şiddet dayanılır gibi değildi..Son günlerde artmıştı şiddet , bugün gidecem yarın gidecemler artmış ama gitmiyordu. Yeter git dedi ona..Ve gitti...Çocuğuyla mutlu bir yaşama başladı. Çalıştı evine çocuğuna sıkı sıkıya bağlandı.Engel tanımadı , kabullenmedi dışlanmaları ,alayları,küçümsemeleri. O güçlüydü ,hergüçlüğü yenebilirdi..Herşeye rağmen insanları sevdi ,ona bir adım gelene koştu yüreğini açtı..
Şimdi kızıyla mutlu , sıcacık yuvalarında huzur sevgi var..Kızı ona tapıyor o kızına ...Yüreklerinde engel yok , onlar engelleri sevgiyle aştılar
)Off Offf