Konağım diye kat kat derine nam salan kuyulara indim
ve cumbalarına tüneyip çağıltılı nargile ırmaklarına kandım
telvesiyle alev alev yanan boğazımda bad-ı saba
yalnızdım. içe doğu bir burguyla bungun sabahların meltemini taşıdım
yüksünüp nar çiçeklerine içlendiğim münhaldi. zira hüzünler içinde bin haldim
yazgım tereddütler ve terler içinde uyanmaktı mevsime
rüyaları çözmek değil rüyada ölmekti bütün hevesim
and içip ömrümün çürüyen yerlerinde yeşerecek her şeye
ömrümden çalıp yüreğimde yer açtım
o yüzden artık büsbütün umarsız ve yersizim
evet hala bir nehir ve bir yıldız saklı tutuyorum kendim için
bir nehir ve bir yıldız hala
bir tutamak nedir bilemezsem
ölüm endişesi masıl silinir
ve nasıl başlar ölüm neşesi
sorularım. içimde uluyan köpeklerim ağular içinde kalsın teniniz
ben bir yaprağın sırtında bir nehre düştüm
yankılandım bir yılkı ata bindi tenim
tende değil tenden tedirginim
ben dilimin bir heceye sıkışan küfü
ve gözlerimin içinde bin dağın arzulu gölgesiyle
gemi ambarında sıkışmış yalnızlığına meftun bir kaçaktım
kaçtım...kaçtım... kaç asır ve nice yoksunlukla kaçtım
ta ki yaşamın eczası kaçmak değil
acıyı acıyla yuğmaktı yaşamın şifası
anladım.