Zamanların birinde parlak tüyleri rengarenk kanatları olan bir kuş varmış. Bakanları büyüleyen yaşam sevinci veren göklerde özgürce uçmak için yaratılmış bir hayvanmış. Günün birinde kadının biri bu kuşu görüp ona aşık olmuş Kalbi yerinden fırlarcasına gözleri heyecandan parlayarak
kuşun uçuşunu seyretmiş.
Kuş onu yanına çağırmış ve ikisi birlikte anlatılamaz bir uyumla uçmuşlar.
kadın kuşa tapıyor onu kutsal sayıyor yüceltiyormuş.
Ama günün birinde düşünmüş kadın: -Belki de uzak dağları keşfetmek ister"
diye korkuya kapılmış. Aynı duyguyu başka bir kuşla yaşamayacağından
korkmuş. Ve kıskanmış -kuşun uçabilme yeteneğini kıskanmış. Kendini yalnız
hissetmiş. "Ona bir tuzak kurayım" diye geçirmiş içinden. "Bir dahaki
sefer kuş tekrar gelirse artık gidemesin" demiş.
kadın kadar aşık olan kuş ertesi gün tekrar sevgilisini görmeye gelmiş. Ne
var ki tuzağa düşmüş ve bir kafese hapsedilmiş. kadın her gün gelip kuşu
seyrediyormuş. Vurgunmuş ona ve onu gösterdiği arkadaşları "Ne şanslı bir
insansın!" diye haykırıyorlarmış. Ne var ki duygularında alışılmadık bir
değişim baş göstermiş. Artık sahibi olduğundan kalbini çalmasına ihtiyaç
kalmadığından kadının kuşa olan ilgisi azaldıkça azalmış. Uçamayan
hayatının anlamını dile getiremeyen hayvancık da sararıp soluyor
parlaklığını yitiriyor çirkinleşiyormuş. kadın da artık karnını doyurup
kafesini temizlemekle yetiniyormuş.
Günlerden bir gün kuş ölmüş. kadın son derece üzülmüş. O andan itibaren
sevgili kuşunu bir an bile aklından çıkaramamış. Ama kafesi hatırlamıyormuş
bile. Aklında hep onu ilk kez mutluluk içinde bulutlarla yarışırken
gördüğü an varmış sadece.
Kendinle başbaşa kaldığı yalnızlıkları artmış. Kuşun onu dış görünüşü ile
değil özgürlüğü enerjisi ve sürükleyici tavrı olduğunu fark edermiş.
Sevgilisinin yokluğunda kadının yaşamı da anlamını yitirdikçe yitirmiş ve
sonunda ecel gelmiş kapıyı çalmış.
"Niye geldin?" diye sormuş kadın ölüme. "Tekrar onunla birlikte göklere
uçabilesin diye" yanıtlamış ölüm. "Neden ama ölüm?" diyebilmiş kadın.
"Yaşamı özgür bırakabilseydin eğer ona olan sevgin bağlılığın ve
hayranlığın artardı; ona kavuşabilmek onunla yeniden uçabilmek için artık
bana muhtaçsın".
kuşun uçuşunu seyretmiş.
Kuş onu yanına çağırmış ve ikisi birlikte anlatılamaz bir uyumla uçmuşlar.
kadın kuşa tapıyor onu kutsal sayıyor yüceltiyormuş.
Ama günün birinde düşünmüş kadın: -Belki de uzak dağları keşfetmek ister"
diye korkuya kapılmış. Aynı duyguyu başka bir kuşla yaşamayacağından
korkmuş. Ve kıskanmış -kuşun uçabilme yeteneğini kıskanmış. Kendini yalnız
hissetmiş. "Ona bir tuzak kurayım" diye geçirmiş içinden. "Bir dahaki
sefer kuş tekrar gelirse artık gidemesin" demiş.
kadın kadar aşık olan kuş ertesi gün tekrar sevgilisini görmeye gelmiş. Ne
var ki tuzağa düşmüş ve bir kafese hapsedilmiş. kadın her gün gelip kuşu
seyrediyormuş. Vurgunmuş ona ve onu gösterdiği arkadaşları "Ne şanslı bir
insansın!" diye haykırıyorlarmış. Ne var ki duygularında alışılmadık bir
değişim baş göstermiş. Artık sahibi olduğundan kalbini çalmasına ihtiyaç
kalmadığından kadının kuşa olan ilgisi azaldıkça azalmış. Uçamayan
hayatının anlamını dile getiremeyen hayvancık da sararıp soluyor
parlaklığını yitiriyor çirkinleşiyormuş. kadın da artık karnını doyurup
kafesini temizlemekle yetiniyormuş.
Günlerden bir gün kuş ölmüş. kadın son derece üzülmüş. O andan itibaren
sevgili kuşunu bir an bile aklından çıkaramamış. Ama kafesi hatırlamıyormuş
bile. Aklında hep onu ilk kez mutluluk içinde bulutlarla yarışırken
gördüğü an varmış sadece.
Kendinle başbaşa kaldığı yalnızlıkları artmış. Kuşun onu dış görünüşü ile
değil özgürlüğü enerjisi ve sürükleyici tavrı olduğunu fark edermiş.
Sevgilisinin yokluğunda kadının yaşamı da anlamını yitirdikçe yitirmiş ve
sonunda ecel gelmiş kapıyı çalmış.
"Niye geldin?" diye sormuş kadın ölüme. "Tekrar onunla birlikte göklere
uçabilesin diye" yanıtlamış ölüm. "Neden ama ölüm?" diyebilmiş kadın.
"Yaşamı özgür bırakabilseydin eğer ona olan sevgin bağlılığın ve
hayranlığın artardı; ona kavuşabilmek onunla yeniden uçabilmek için artık
bana muhtaçsın".