mehmetal
Kayıtlı Üye
Yarınsız düşlerimde yine sen
Yarınsız düşleri senin ile yaşayan ben
Anlamsızlık dolu bakışlarında seni arayan ben
Anlam dolu bakışlarımda olmayan sen
Anlamsızlık dolu bakışlarımda
Ne dünü ne bugünü nede yarını yaşamadan kaybolan ben
Bugünün mutluğunda endişeleri ile kaçan sen
Hala endişe dolu bakışınla yarının korkusunda kaçan sen
Ve senin ile yaşayarak aynı anlamsız endişelerinin
Alaca karanlığında senin ile yaşayan ben
Diyorum ki ne gereği vardı
Karanlığın simsiyah gözlerinde saklanmaya
Ve hala sen karanlığın simsiyah gözlerinde saklanarak yaşayan sen
Sözlerimin kifayetsizliği ile seni endişelerin sahilinde kurtaramayan ben
Endişelerinin sahilinde azgın dalgaların arasında boğulan yine ben
Senin ile ne dünümüz ne yarınımız nede bugünümüz oldu
Sadece endişelerin kucağında korkunç karanlık bakışlarımız ile doldu
Ne işim vardı senin ile endişelerin koyu karanlığında
aynı kaderi yaşamanın ıstırabında ne işim vardı bilmiyorum
Huzurun nurlu kapısını kapatarak neden yanına geliyorum
Endişelerin telaşlı tebbessümsüz gülüşünde yaşamaya koşan ben
kendimi kaybettim bilemiyorum
Devamı olmayan bir birlikteliğin çığlık mezarında
Senin ile yaşamaya sonu belli olmayan karanlıkta yaşayan benden kaçıyorum
Bu aşk olamaz sevgi hiç olamaz biliyorum
Ama ne sana neden kendime anlatamıyorum
Anlamsızlık dolu saçma düşüncelerinin delice saplantısı olabilir
Sen kal karanlığınla
Ben her gün gelirim hayır gelmem gelirim
Görüyor musun kopamıyorum yine senden
Karanlıkta kalsa da yüzün ruhun
Sen hala vazgeçemediğim
Tatlı gülüşü ile yarınlarıma doğacak olan sevgimsin
Ne kadar sen olsan da benim
Ne kadar ben olsam da senim
Mehmet Al**(c)
Yarınsız düşleri senin ile yaşayan ben
Anlamsızlık dolu bakışlarında seni arayan ben
Anlam dolu bakışlarımda olmayan sen
Anlamsızlık dolu bakışlarımda
Ne dünü ne bugünü nede yarını yaşamadan kaybolan ben
Bugünün mutluğunda endişeleri ile kaçan sen
Hala endişe dolu bakışınla yarının korkusunda kaçan sen
Ve senin ile yaşayarak aynı anlamsız endişelerinin
Alaca karanlığında senin ile yaşayan ben
Diyorum ki ne gereği vardı
Karanlığın simsiyah gözlerinde saklanmaya
Ve hala sen karanlığın simsiyah gözlerinde saklanarak yaşayan sen
Sözlerimin kifayetsizliği ile seni endişelerin sahilinde kurtaramayan ben
Endişelerinin sahilinde azgın dalgaların arasında boğulan yine ben
Senin ile ne dünümüz ne yarınımız nede bugünümüz oldu
Sadece endişelerin kucağında korkunç karanlık bakışlarımız ile doldu
Ne işim vardı senin ile endişelerin koyu karanlığında
aynı kaderi yaşamanın ıstırabında ne işim vardı bilmiyorum
Huzurun nurlu kapısını kapatarak neden yanına geliyorum
Endişelerin telaşlı tebbessümsüz gülüşünde yaşamaya koşan ben
kendimi kaybettim bilemiyorum
Devamı olmayan bir birlikteliğin çığlık mezarında
Senin ile yaşamaya sonu belli olmayan karanlıkta yaşayan benden kaçıyorum
Bu aşk olamaz sevgi hiç olamaz biliyorum
Ama ne sana neden kendime anlatamıyorum
Anlamsızlık dolu saçma düşüncelerinin delice saplantısı olabilir
Sen kal karanlığınla
Ben her gün gelirim hayır gelmem gelirim
Görüyor musun kopamıyorum yine senden
Karanlıkta kalsa da yüzün ruhun
Sen hala vazgeçemediğim
Tatlı gülüşü ile yarınlarıma doğacak olan sevgimsin
Ne kadar sen olsan da benim
Ne kadar ben olsam da senim
Mehmet Al**(c)
Son düzenleme: