ßy.MeCHuL
Kayıtlı Üye
Bugüne miraS aLdığım “yøkSun”Lar ø kadar ¢øk ki; meSeLa Sen yøkSun; Senden bu yana; arada SebiL øLmuş køcaman bir zaman yøk! Bir døğum hataSıydı her yanım. ‘Güwendiğim bir dağ’ım biLe øLmadı ki kar yağdığında üzüLeyim.
Dün zørdu… Zaman ge¢mezdi inan… Her güne bir gün bağLamanın werdiği ıStırabı biLirSin… ELin køLun bir şeyLer arar. GözLerin bir duwardan diğerine ¢arpıp durur. Kønuşmak iSterSin, demek iSterSin, nefeSine iS birikir de ökSürür kaLırSın…
Dün zørdu…
Biriktirdiğim bøzukLukLarı harcayaLı da ¢øk øLdu. Cebin bøş gibi øLur ya… Hani tam bir “Sigara wer abi” dediğinde, øLmaSı gereken para ¢ıkışmayıwerir. Sønra bir yøLunu buLur giderSin; utan¢Lı eLLerini cebine køyup SuSarSın işte…
Zamanı mıydı gitmenin, dün gitmiş øLmaSaydın, en azından dünden bahSetmeyecektim. BeLki bugünüm SenSiz ge¢erdi ama dün ne güzeLdi diyebiLirdim.
Dün zørdu;
Zørdu ¢ünkü bir eyLemin yapıLdığını haber weren bütün haber kipLerim, hüzünbaz gece Suretine ¢ekiyørdu beni… EkLeriyLe fiiL kökLerine zaman kawramı katan her şeyim ağLıyørdu.
GözLerimi kırpmadan baktığım ‘görüLmüş bir ge¢miş zaman’ değiLSin artık.
‘AnLatıLan bir zaman kipiSin’ yüreğimin harLı øcağında; SewmişSin beni bir zamanLar! Bir zamanLar Seni Sewmişim ben…
Bugün zør ø yüzden!
Tutamayışım kendimi ağLarken; ¢øcukLuğumdan değiL, 'dün' de øLmayışından…
Bugüne miraS aLdığım “yøkSun”Lar ø kadar ¢øk ki; meSeLa Sen yøkSun; Senden bu yana; arada SebiL øLmuş køcaman bir zaman yøk!
Bir døğum hataSıydı her yanım. ‘Güwendiğim bir dağ’ım biLe øLmadı ki kar yağdığında üzüLeyim.
Bu gün zør…
HepSini yazmışLar…
Hani zamanLa unutuLurdu;
Uzak ge¢mişin, yakın ge¢mişin, şimdikinin…. Tüm zamanLarın unutuLmayan perdeSidir bu, “yøk”Luğunun, “war”Lık øLup da i¢imde yer edişi…
Daha kaLdı mı?
Haa unuttum; bir de geLeceğim war, Sana tükenmek i¢in yøL gözLeyen…
Yarın da zør øLacak bu yüzden…
Her Sabah i¢ime girip, tırnakLarınLa deşecekSin tenimi! Ruhum mu; ¢øk øLdu; tarafından ırzına ge¢iLeLi…
Yarın zør øLacak
Dün war øLan “yøk”Luğunun, bugün hiSSettiğim yøkLuğu, yarına taşıyarak büyüteceğim. Kara deLikLer a¢ıLacak yüzümde!
Ge¢miş, gitti…
Bugün bitti…
Yarına ne kaLdı?
Dün zørdu… Zaman ge¢mezdi inan… Her güne bir gün bağLamanın werdiği ıStırabı biLirSin… ELin køLun bir şeyLer arar. GözLerin bir duwardan diğerine ¢arpıp durur. Kønuşmak iSterSin, demek iSterSin, nefeSine iS birikir de ökSürür kaLırSın…
Dün zørdu…
Biriktirdiğim bøzukLukLarı harcayaLı da ¢øk øLdu. Cebin bøş gibi øLur ya… Hani tam bir “Sigara wer abi” dediğinde, øLmaSı gereken para ¢ıkışmayıwerir. Sønra bir yøLunu buLur giderSin; utan¢Lı eLLerini cebine køyup SuSarSın işte…
Zamanı mıydı gitmenin, dün gitmiş øLmaSaydın, en azından dünden bahSetmeyecektim. BeLki bugünüm SenSiz ge¢erdi ama dün ne güzeLdi diyebiLirdim.
Dün zørdu;
Zørdu ¢ünkü bir eyLemin yapıLdığını haber weren bütün haber kipLerim, hüzünbaz gece Suretine ¢ekiyørdu beni… EkLeriyLe fiiL kökLerine zaman kawramı katan her şeyim ağLıyørdu.
GözLerimi kırpmadan baktığım ‘görüLmüş bir ge¢miş zaman’ değiLSin artık.
‘AnLatıLan bir zaman kipiSin’ yüreğimin harLı øcağında; SewmişSin beni bir zamanLar! Bir zamanLar Seni Sewmişim ben…
Bugün zør ø yüzden!
Tutamayışım kendimi ağLarken; ¢øcukLuğumdan değiL, 'dün' de øLmayışından…
Bugüne miraS aLdığım “yøkSun”Lar ø kadar ¢øk ki; meSeLa Sen yøkSun; Senden bu yana; arada SebiL øLmuş køcaman bir zaman yøk!
Bir døğum hataSıydı her yanım. ‘Güwendiğim bir dağ’ım biLe øLmadı ki kar yağdığında üzüLeyim.
Bu gün zør…
HepSini yazmışLar…
Hani zamanLa unutuLurdu;
Uzak ge¢mişin, yakın ge¢mişin, şimdikinin…. Tüm zamanLarın unutuLmayan perdeSidir bu, “yøk”Luğunun, “war”Lık øLup da i¢imde yer edişi…
Daha kaLdı mı?
Haa unuttum; bir de geLeceğim war, Sana tükenmek i¢in yøL gözLeyen…
Yarın da zør øLacak bu yüzden…
Her Sabah i¢ime girip, tırnakLarınLa deşecekSin tenimi! Ruhum mu; ¢øk øLdu; tarafından ırzına ge¢iLeLi…
Yarın zør øLacak
Dün war øLan “yøk”Luğunun, bugün hiSSettiğim yøkLuğu, yarına taşıyarak büyüteceğim. Kara deLikLer a¢ıLacak yüzümde!
Ge¢miş, gitti…
Bugün bitti…
Yarına ne kaLdı?
