Oznesi, nesnesi, yuklemi yerli yerinde bir yazi yazmak istedigimde cagrisimlarim imdadima degil elimi kolumu baglamaya kosuyorlar!
Bak yine basladilar...
Efendim acik secik anlatayim da kurtulayim bari.
Beynimin ilk muracaat yeri cagrisim merkezi oluyor. Bazen de muracaatsiz geliyorlar, direk teftise! Malumunuz cagrisimlarin isiginda yururuz ay isigindan once. Ihtiyac hasil olunca, doruk noktasindayken ver elini gece!
Cagrisimlarla acilar koalisyon yapmislar. Mavi dusler, meltemler; karabasan oldu. Zira, uzun uzun cayirdan cimenden, ince patikalardan, papatya ve lalelerden bahsedebilecekken, aci damarim savusturuveriyor hepsini. Varsa yoksa arabesk notalar ususuyor tepemden.
Tum betimlemeler ilk hecesinde derin bir âha donusuveriyor. Boylece koskoca yazi once siire,, siirler rubaiye ve bakmissin tek bir dizeye, kelimeye, harfe dusmusler!
Yoksa derin bir ''yazar cilesi'' hali mi yasiyorum veya bilmeden ozgun bir felsefe mi yakaladim dersiniz...!
...
(Ise yariyor sanirim. Ne kadar basit yazarsam ve bamtelinden uzak durursam cagrisimlar ve aci uykuya daliyorlar...)
Acidan beslenen sairler bilirim. Hatta biri demekteydi ki, ''siir yazabilmem icin asIk olmaliyim''... Suni de olsa bir askin kapisini aralamak istiyordu (zavalli)...
Peki, askin devirdigi koca cinarlara ne demeli? Onlar zavalliligin hangi mertebesindedirler?
...
Gelelim sadede
Eh, tavsan kani cay gelmisse masaya, gece fisildamaya basladiysa kendi melodisini, ben caresiz, cagrisimlara teslim!
''Yanibasimda'' ne varsa mesela, yanibasimda olmayani hatirlatiyor. ''Degil mi cagrisim?''
Konusuyorsam, nicin ''onunla'' degil? Oyle ya?
Yaziyorsam niye ''ona'' degil?
Gidiyorsa biri, ''o'' mu acaba?
Bakiyorsam, veya her ne yapiyorsam, bir sekilde olmuslarla ve olmayacaklarla ilintili degil mi?
Tamam, pes ettim simdi...
Yine bitti ozneler,
gitti nesneler,
uctu yuklemler...
Yar bana bir care!
Cigerim bin bir yâre,
Yar!
Yar sinemi yar!
Bak yine basladilar...
Efendim acik secik anlatayim da kurtulayim bari.
Beynimin ilk muracaat yeri cagrisim merkezi oluyor. Bazen de muracaatsiz geliyorlar, direk teftise! Malumunuz cagrisimlarin isiginda yururuz ay isigindan once. Ihtiyac hasil olunca, doruk noktasindayken ver elini gece!
Cagrisimlarla acilar koalisyon yapmislar. Mavi dusler, meltemler; karabasan oldu. Zira, uzun uzun cayirdan cimenden, ince patikalardan, papatya ve lalelerden bahsedebilecekken, aci damarim savusturuveriyor hepsini. Varsa yoksa arabesk notalar ususuyor tepemden.
Tum betimlemeler ilk hecesinde derin bir âha donusuveriyor. Boylece koskoca yazi once siire,, siirler rubaiye ve bakmissin tek bir dizeye, kelimeye, harfe dusmusler!
Yoksa derin bir ''yazar cilesi'' hali mi yasiyorum veya bilmeden ozgun bir felsefe mi yakaladim dersiniz...!
...
(Ise yariyor sanirim. Ne kadar basit yazarsam ve bamtelinden uzak durursam cagrisimlar ve aci uykuya daliyorlar...)
Acidan beslenen sairler bilirim. Hatta biri demekteydi ki, ''siir yazabilmem icin asIk olmaliyim''... Suni de olsa bir askin kapisini aralamak istiyordu (zavalli)...
Peki, askin devirdigi koca cinarlara ne demeli? Onlar zavalliligin hangi mertebesindedirler?
...
Gelelim sadede
Eh, tavsan kani cay gelmisse masaya, gece fisildamaya basladiysa kendi melodisini, ben caresiz, cagrisimlara teslim!''Yanibasimda'' ne varsa mesela, yanibasimda olmayani hatirlatiyor. ''Degil mi cagrisim?''
Konusuyorsam, nicin ''onunla'' degil?
Oyle ya?Yaziyorsam niye ''ona'' degil?
Gidiyorsa biri, ''o'' mu acaba?
Bakiyorsam, veya her ne yapiyorsam, bir sekilde olmuslarla ve olmayacaklarla ilintili degil mi?
Tamam, pes ettim simdi...
Yine bitti ozneler,
gitti nesneler,
uctu yuklemler...
Yar bana bir care!
Cigerim bin bir yâre,
Yar!
Yar sinemi yar!
