Buğra1
Kayıtlı Üye
Yalnızca Biraz Üsüyorum
Caddelerde sisli, puslu bir kıs ikindisi. Agaçlarda salkım salkım eski zamanlardan kalma anılar... Yapraklarda yere düsmeye hazırlanan yagmur damlaları... Bir yaprak kıpırdıyor iste, gümüs-i bir damla usulca yere düsüyor. Sen sanki, yaprakların arasından bana müzipçe gülüyorsun. Beni her zaman sasırtırsın zaten. Beni her zaman güldürmeyi bilirsin. Farkına bile varmadan bir sarkı dökülüyor dudaklarımdan "Caddelerde rüzgâr, aklımda ask var."
Rüzgâr keskin ıslıgı ile sarkıma eslik ediyor. Istasyon Caddesi'nin tenhalıgı nedense ilk defa içime dokunuyor. Arabaya binsem ve birlikte gezdigimiz yerlere gitsem, evimde siirler okuyarak telefonunu beklesem, telefonunun gelmedigi zaman seni baska yerlerde arasam. Sonra sen gelsen yanıma, yine "seviyorum" desen, ben yine senin gözlerinde sonsuzluga mahkum edilen askımı görsem. Ayrıca sarkılar gerçek oldu bu kez. Caddelerde rüzgâr, aklımda ask var.
Yalnızım, üsüyorum, özledigimse çok uzaklarda. Bahçeme melekler yagıyor, hepsi de tanıdık. Senden dogan, gözlerinde hayat bulan, bizi koruyan, kollayan ve en önemlisi ikimizi bir araya getiren melekler... Son kez yine seninle gezmistik oraları. Sen kimbilir belki de, uzak bir kıtanın, uzak bir sehrindesin simdi.
Benimse herseyim aynı. Geceleri bodrum katlarına yagmur daha çok yagıyormus, bugünlerde bir tek bunu ögrendim. Bir de geceleri daha uzun sanki, bitmek bilmiyor. Bana anlatmak için neler biriktirdin içinde? Benim sana anlatacagım yeni birseyler yok. Dedim ya, her sey aynı. Ama sanki biraz mahsunluk çöktü üzerime, bir de gülüslerim sanki biraz azaldı. Sen olsaydın hemen anlardın. Sen benim herseyimdin. Arkadasım, dostum, ögretmenim, talebem, sevdigim.
Kosulsuz bir sevgiyle sevdim seni, baglandım. Sen kimbilir belki de, uzak bir kıtanın, uzak bir sehrindesin simdi. Benimse içimde kocaman bir bosluk var. Hayır, Üzülmüyorum, içimdeki boslukta birtek özlemin yankılanıyor. Hayır, sana anlatmak için yeni seyler biriktirmiyorum içimde, çok istesen hikayeler uydururum. Ama hikayelerimden önce itiraflarım olacak. Kendimden bile gizledigim duygularımın itirafları. Sana asık olmaktan delice korktugumu, sana bakarken içimin titredigini. Daha pek çok, sırrımı anlatacagım sana.
Gerçi anlatmama gerek yok, sen zaten hepsinin çoktan farkındasın... Sen kimbilir, belki de uzak bir kıtanın, uzak bir sehrindesin simdi.
Bense odamda senden uzak. Hayır beni merak etme, üzülmüyorum. Biliyorum, ikimizde yoktuk bu ask basladıgında ve çok iyi biliyorum, sonsuzluga mahkum edildi bizim askımız. Dedim ya, beni merak etme. Üzülmüyorum. Yalnızca biraz, biraz üsüyorum...
Caddelerde sisli, puslu bir kıs ikindisi. Agaçlarda salkım salkım eski zamanlardan kalma anılar... Yapraklarda yere düsmeye hazırlanan yagmur damlaları... Bir yaprak kıpırdıyor iste, gümüs-i bir damla usulca yere düsüyor. Sen sanki, yaprakların arasından bana müzipçe gülüyorsun. Beni her zaman sasırtırsın zaten. Beni her zaman güldürmeyi bilirsin. Farkına bile varmadan bir sarkı dökülüyor dudaklarımdan "Caddelerde rüzgâr, aklımda ask var."
Rüzgâr keskin ıslıgı ile sarkıma eslik ediyor. Istasyon Caddesi'nin tenhalıgı nedense ilk defa içime dokunuyor. Arabaya binsem ve birlikte gezdigimiz yerlere gitsem, evimde siirler okuyarak telefonunu beklesem, telefonunun gelmedigi zaman seni baska yerlerde arasam. Sonra sen gelsen yanıma, yine "seviyorum" desen, ben yine senin gözlerinde sonsuzluga mahkum edilen askımı görsem. Ayrıca sarkılar gerçek oldu bu kez. Caddelerde rüzgâr, aklımda ask var.
Yalnızım, üsüyorum, özledigimse çok uzaklarda. Bahçeme melekler yagıyor, hepsi de tanıdık. Senden dogan, gözlerinde hayat bulan, bizi koruyan, kollayan ve en önemlisi ikimizi bir araya getiren melekler... Son kez yine seninle gezmistik oraları. Sen kimbilir belki de, uzak bir kıtanın, uzak bir sehrindesin simdi.
Benimse herseyim aynı. Geceleri bodrum katlarına yagmur daha çok yagıyormus, bugünlerde bir tek bunu ögrendim. Bir de geceleri daha uzun sanki, bitmek bilmiyor. Bana anlatmak için neler biriktirdin içinde? Benim sana anlatacagım yeni birseyler yok. Dedim ya, her sey aynı. Ama sanki biraz mahsunluk çöktü üzerime, bir de gülüslerim sanki biraz azaldı. Sen olsaydın hemen anlardın. Sen benim herseyimdin. Arkadasım, dostum, ögretmenim, talebem, sevdigim.
Kosulsuz bir sevgiyle sevdim seni, baglandım. Sen kimbilir belki de, uzak bir kıtanın, uzak bir sehrindesin simdi. Benimse içimde kocaman bir bosluk var. Hayır, Üzülmüyorum, içimdeki boslukta birtek özlemin yankılanıyor. Hayır, sana anlatmak için yeni seyler biriktirmiyorum içimde, çok istesen hikayeler uydururum. Ama hikayelerimden önce itiraflarım olacak. Kendimden bile gizledigim duygularımın itirafları. Sana asık olmaktan delice korktugumu, sana bakarken içimin titredigini. Daha pek çok, sırrımı anlatacagım sana.
Gerçi anlatmama gerek yok, sen zaten hepsinin çoktan farkındasın... Sen kimbilir, belki de uzak bir kıtanın, uzak bir sehrindesin simdi.
Bense odamda senden uzak. Hayır beni merak etme, üzülmüyorum. Biliyorum, ikimizde yoktuk bu ask basladıgında ve çok iyi biliyorum, sonsuzluga mahkum edildi bizim askımız. Dedim ya, beni merak etme. Üzülmüyorum. Yalnızca biraz, biraz üsüyorum...