Kimse asla bilmez
Gözlerinden akan yaşların kıymetini.
Bazen değecek birine,
Bazen gidecek birine,
Bazen de sebepsiz yere dökülür.
Değmeyecek biri olduğu zaman,
Hele ki o ellerin,
Artık bir başkasına ait olduğunu anladığın an
Yıkılır dünyan.
Unutma !
Gözlerinden akan yaşlar kadar,
Islatmaz yanaklarını hiç bir yağmur.
Ve
Başkasına ait bir tene dokunduğun kadar,
Kirletmez ellerini hiç bir çamur.
/
Karanlığın ortasında yalnız kalırsın.
Sığınacak hiç bir liman bulamazsın.
Her satırda ismini ararsın.
Fakat kendine bile rastlayamazsın.
Unutma !
Yalnız kaldığın karanlıklar kadar,
Siyah geçmez hiç bir gece.
Ve
İçinde onun ismi geçmeyen cümleler kadar,
Anlamsız gelmez hiç bir hece.
/
Gitmek istersin çok uzaklara.
Ama dermanın bile olmaz ayağa kalkmaya.
Bir nefes ararsın,
Biraz ses...
Ama herşey yabancı gelir sana.
Unutma !
Gece ansızın dalıp gittiğin hayaller kadar,
Götürmez seni uzağa hiç bir yolculuk.
Ve
Sevdiğin insanın nefesi kadar,
Huzur vermez bedenine hiç bir soluk.
/
Tutunacak tek dalın eski anılar olur.
Onlara bakıp bakıp efkarlanırsın.
Kimseye anlatamazsın derdini de,
Hep içine atarsın.
Başka rüzgarlara kapılmak istersin.
Başka kalplere sürüklenmek...
Ama istesende yapamazsın!
Unutma !
Eski resimlerde gördüğün mutluluk kadar,
Yakmaz canını hiç bir acı.
Ve
Sevdiğinin kalbindeki ufacık yer kadar,
Yükseltmez seni hiç bir baş tacı.
Taner Muzoğlu
Gözlerinden akan yaşların kıymetini.
Bazen değecek birine,
Bazen gidecek birine,
Bazen de sebepsiz yere dökülür.
Değmeyecek biri olduğu zaman,
Hele ki o ellerin,
Artık bir başkasına ait olduğunu anladığın an
Yıkılır dünyan.
Unutma !
Gözlerinden akan yaşlar kadar,
Islatmaz yanaklarını hiç bir yağmur.
Ve
Başkasına ait bir tene dokunduğun kadar,
Kirletmez ellerini hiç bir çamur.
/
Karanlığın ortasında yalnız kalırsın.
Sığınacak hiç bir liman bulamazsın.
Her satırda ismini ararsın.
Fakat kendine bile rastlayamazsın.
Unutma !
Yalnız kaldığın karanlıklar kadar,
Siyah geçmez hiç bir gece.
Ve
İçinde onun ismi geçmeyen cümleler kadar,
Anlamsız gelmez hiç bir hece.
/
Gitmek istersin çok uzaklara.
Ama dermanın bile olmaz ayağa kalkmaya.
Bir nefes ararsın,
Biraz ses...
Ama herşey yabancı gelir sana.
Unutma !
Gece ansızın dalıp gittiğin hayaller kadar,
Götürmez seni uzağa hiç bir yolculuk.
Ve
Sevdiğin insanın nefesi kadar,
Huzur vermez bedenine hiç bir soluk.
/
Tutunacak tek dalın eski anılar olur.
Onlara bakıp bakıp efkarlanırsın.
Kimseye anlatamazsın derdini de,
Hep içine atarsın.
Başka rüzgarlara kapılmak istersin.
Başka kalplere sürüklenmek...
Ama istesende yapamazsın!
Unutma !
Eski resimlerde gördüğün mutluluk kadar,
Yakmaz canını hiç bir acı.
Ve
Sevdiğinin kalbindeki ufacık yer kadar,
Yükseltmez seni hiç bir baş tacı.
Taner Muzoğlu