Merhaba Arkadaş ..
Eskiye perde çekmek ne kadar zor oluyormuş. Ne kadar çekersen çek ya başından ya sonundan aralık kalıyormuş. Sen ''tamam , bitti artık'' dedikçe o aralıktan duyguların sızıyormuş. Aklın eskide kaldığı zaman yanındakilerin hiçbir önemi yokmuş.
Unuttum derken bile hatırladığımızın farkında değiliz aslında. Hiçbir şeyi unutmadığımız halde unuttum demenin ne faydası olabilir ki ..
Kimi kandırıyoruz peki ?
Sadece kendimizi.
Nereye kadar diyorum bazen. Sanırım kandırabildiğim yere kadar. Çünkü bir süre sonra insan kendi söylediğine bile inanmaz duruma geliyor. Ne kadar acı.
Hiçbir şey hissetmesede özlüyor insan.
Onu , gülüşünü , sesini , yaşadıklarını ..
Hele onun gülüşü herşeye değerdi arkadaş. İnan o güldüğü zaman seninde gülesin gelirdi.Onun gülüşü etrafımda bulunan kimsede yoktu. Zaten ondan başkasınada yakışmazdı.
Şimdi yanındakinede aynı şekilde gülüyor mudur dersin ? Gözleride , kalbide gülüyor mudur onunla beraber ? Kim bilir .. Belki de daha çok , daha içiten gülüyordur onun yanında. Olsun , güldüğünü bilmek bile mutlu eder beni.
Sanaldan sevmek zordur arkadaş. Sevdanın en zorudur. Ama yanı zamanda en çıkarsız olanıdır bence. Ya da benim yaşadığım böyleydi bilemiyorum.
Yüzünü bilgisayar ekranından görürsün o da görebilirsen tabii. Sesini sadece telefon aracılığıyla duyabilirsin. Her halükarda parmaklar çalışır yani. Yanındaki gibi değiildir hiçbir şey. Olamazda.
Ama yinede çok seversin. En önemliside bu değil midir zaten ?
Kalbini kalbinde hissettikten sonra gözün , kaşın ne önemi olabilir ki ..
Yanlış anlama arkadaş sevmiyorum artık onu. Bana yapılan onca şeyden , sevgime edilen onca hakaretten sonra sevemem zaten.
Özledim , özlüyorum sadece o kadar.
Bir gün onunda kalemine eşlik edersen ''gülüşünü çok özlediğimi'' söyle arkadaş.
Yazmasına izin verme , söyle ve yalnız bırak onu !
Bırak ki senle değil kendi ile hesaplaşsın ..
CnS ~
Günlerden bir gün.
Eskiye perde çekmek ne kadar zor oluyormuş. Ne kadar çekersen çek ya başından ya sonundan aralık kalıyormuş. Sen ''tamam , bitti artık'' dedikçe o aralıktan duyguların sızıyormuş. Aklın eskide kaldığı zaman yanındakilerin hiçbir önemi yokmuş.
Unuttum derken bile hatırladığımızın farkında değiliz aslında. Hiçbir şeyi unutmadığımız halde unuttum demenin ne faydası olabilir ki ..
Kimi kandırıyoruz peki ?
Sadece kendimizi.
Nereye kadar diyorum bazen. Sanırım kandırabildiğim yere kadar. Çünkü bir süre sonra insan kendi söylediğine bile inanmaz duruma geliyor. Ne kadar acı.
Hiçbir şey hissetmesede özlüyor insan.
Onu , gülüşünü , sesini , yaşadıklarını ..
Hele onun gülüşü herşeye değerdi arkadaş. İnan o güldüğü zaman seninde gülesin gelirdi.Onun gülüşü etrafımda bulunan kimsede yoktu. Zaten ondan başkasınada yakışmazdı.
Şimdi yanındakinede aynı şekilde gülüyor mudur dersin ? Gözleride , kalbide gülüyor mudur onunla beraber ? Kim bilir .. Belki de daha çok , daha içiten gülüyordur onun yanında. Olsun , güldüğünü bilmek bile mutlu eder beni.
Sanaldan sevmek zordur arkadaş. Sevdanın en zorudur. Ama yanı zamanda en çıkarsız olanıdır bence. Ya da benim yaşadığım böyleydi bilemiyorum.
Yüzünü bilgisayar ekranından görürsün o da görebilirsen tabii. Sesini sadece telefon aracılığıyla duyabilirsin. Her halükarda parmaklar çalışır yani. Yanındaki gibi değiildir hiçbir şey. Olamazda.
Ama yinede çok seversin. En önemliside bu değil midir zaten ?
Kalbini kalbinde hissettikten sonra gözün , kaşın ne önemi olabilir ki ..
Yanlış anlama arkadaş sevmiyorum artık onu. Bana yapılan onca şeyden , sevgime edilen onca hakaretten sonra sevemem zaten.
Özledim , özlüyorum sadece o kadar.
Bir gün onunda kalemine eşlik edersen ''gülüşünü çok özlediğimi'' söyle arkadaş.
Yazmasına izin verme , söyle ve yalnız bırak onu !
Bırak ki senle değil kendi ile hesaplaşsın ..
CnS ~
Günlerden bir gün.
