arcilles
Kayıtlı Üye
Bir bakıma kurtuluş buydu ama neden .. Belki bir söz , belki bir son , belki de son bir vedadan. Artık ayrılış zamanı geldi. İşte en son tren
İşte en son vagon ve işte en son durak burası
Anlayabiliyorum.. Sevgilerden , varoluştan ve en sona ulaşmanın verdiği burukluktan
Senin gerçek yüzün bu değil ama ben uğraşmayacağım seninle , sonunda yeneceğimi bilsem de oynatmayacağım kendimle
Bir bakıma kurtuluş buydu ama neden .. Belki bir söz , belki bir son , belki de son bir vedadan. Artık ayrılış zamanı geldi. İşte en son tren İşte en son vagon ve işte en son durak burası Anlayabiliyorum.. Sevgilerden , varoluştan ve en sona ulaşmanın verdiği burukluktan Senin gerçek yüzün bu değil ama ben uğraşmayacağım seninle , sonunda yeneceğimi bilsem de oynatmayacağım kendimle
Sen sevilmeye değer misin ? Bilemiyorum Ama insanların tümü gibi yüzlerce , binlerce kez evet ! Benim gibi , onun gibi , bir serseri , bir ayyaş gibi Ama kendi yüzün değil bu , biliyorum , hissediyor , görüyor ve en yakınımda olduğunu biliyorum İşte son gün , işte hayallerin , ümitlerin ve arzuların sonu Yazık , her şeye çok yazık Ben sen olabilecekken , seni ben yapabilecekken , senin yaptığın adilikten başka bir şey değil Düşünürken , konuşurken ve hayatın sayılı anlarını doyasıya , coşkuyla yaşarken Senin ve benim gibi tüm evrenin yaşadığı şey bu Ne ben , ne sen , ne de başkası .. Hepimiz aynıyız .
Farklılık çevresel etmenlerde ve yaşanmışlıkların ağırlığında Kırılan kalbimle benim aramda , seni yıkanlarla senin içinde ve her insanın öz benliğinde gizlidir. Benim gibi , senin gibi ve hepimizin mahkum olduğu yalnızlık gibi
Vazgeçmeyi hiç sevmem ama vazgeçtiğim zamansa asla geriye dönmem. İşte , sen bunu başardın. İşte , ben tam şu anda vazgeçtim senden .
Güneş doğarken , akşam olurken ve her yeni doğan çocuğun gözlerine bakarken , kalbimi dolduran bir his
Her şeye yeniden başlamak ve olabildiğince özgür yaşamak Zincirlerini bırakıp yaşamın , yalnız kendimle varolmak
Bir bakıma kurtuluş buydu ama neden .. Belki bir söz , belki bir son , belki de son bir vedadan. Artık ayrılış zamanı geldi. İşte en son tren İşte en son vagon ve işte en son durak burası Anlayabiliyorum.. Sevgilerden , varoluştan ve en sona ulaşmanın verdiği burukluktan Senin gerçek yüzün bu değil ama ben uğraşmayacağım seninle , sonunda yeneceğimi bilsem de oynatmayacağım kendimle
Sen sevilmeye değer misin ? Bilemiyorum Ama insanların tümü gibi yüzlerce , binlerce kez evet ! Benim gibi , onun gibi , bir serseri , bir ayyaş gibi Ama kendi yüzün değil bu , biliyorum , hissediyor , görüyor ve en yakınımda olduğunu biliyorum İşte son gün , işte hayallerin , ümitlerin ve arzuların sonu Yazık , her şeye çok yazık Ben sen olabilecekken , seni ben yapabilecekken , senin yaptığın adilikten başka bir şey değil Düşünürken , konuşurken ve hayatın sayılı anlarını doyasıya , coşkuyla yaşarken Senin ve benim gibi tüm evrenin yaşadığı şey bu Ne ben , ne sen , ne de başkası .. Hepimiz aynıyız .
Farklılık çevresel etmenlerde ve yaşanmışlıkların ağırlığında Kırılan kalbimle benim aramda , seni yıkanlarla senin içinde ve her insanın öz benliğinde gizlidir. Benim gibi , senin gibi ve hepimizin mahkum olduğu yalnızlık gibi
Vazgeçmeyi hiç sevmem ama vazgeçtiğim zamansa asla geriye dönmem. İşte , sen bunu başardın. İşte , ben tam şu anda vazgeçtim senden .
Güneş doğarken , akşam olurken ve her yeni doğan çocuğun gözlerine bakarken , kalbimi dolduran bir his
Her şeye yeniden başlamak ve olabildiğince özgür yaşamak Zincirlerini bırakıp yaşamın , yalnız kendimle varolmak