parpali
Banned
Vazgeçemem,
Sen öylece karşımda dururken, kalbin ruhuna benim sevgimi pompalarken seni yıkıp gidemem ya da hiçbir şey yokmuşçasına içinden akıp geçemem. Takılırım içinin ağlarına, boğulurum, ölürüm…
Vazgeçemem,
Ruhum adını böylesine zikrederken, gözlerim seni düşleyen beynime eşlik edip nemlenirken senden vazgeçemem. Varsın acılar pul pul yapışsın bünyeme, varsın tükürsünler suratıma, bakmasınlar hatta bana…
Vazgeçemem,
Bilirim seni göklere uçurduğum hızla yere çakanda benim. Kalbinin en derin kesiklerinin sahibesiyim. Bir çok acının altına imza attım ben! Lanetli bir sarmaşık gibi yükseliyorum içinde; hem sararak hem de kanatarak… Gitmek, onurlu olacak gibi fakat onurları da rafa kaldırdım ben!
Vazgeçemem,
Şakaklarıma dayanmış bir çok silah. Etraf kör karanlık sanki. Bilmeden bastığım her tahta silahları patlatacakmış gibi. Bir abi bana rest çekmiş, birkaç dost “Olmaz bu iş” demiş, hiç tanımadığım bir adam “bu iş olacak yoksa ezer geçerim seni” diye haber salmış… Uyarılmaktan sinir uçlarım yalama oldu. Hep bir kıvılcım çıkar mı telaşı… Öfke nöbetlerinin kurbanı ben, bu nöbetlerin faturasını ödeyecek diğerleri… Hiçbir taraf kılıp dökülmesin diye pısırıklaşan ruhum avaz avaz bağırıp, çığlık çığlığa kalmak istese de vazgeçmem senden!
Vazgeçemem,
Bir ben var içimde. Senden farklı düşünen, tepki veren ve algılayan. Seninle bir yaratılmadım ben, ondan bu fikirlerde ki ayrılıklar fakat törpüleyemem onu. Törpülersem sevdiğin kişi kalamaz karşında. Kalmazsa gidersin! Kendimden vazgeçemem…
Ben…
Vazgeçtim…
O'ndan Bu'ndan Şu'ndan, her birinden vazgeçtim...
İçtiğim sigaraya müptela olduğum gibi, bağlanmışım sana da.
Sevgin aksın diye yüreğime, bırakıyorum parça parça birşeyleri.
Gözlerim bağlanıyor, kulaklarım tıkanıyor, akıl pencerelerim buğulanıyor sanki...
Ben bir çok şeyden vazgeçtim.
Bodoslama dalmaktan korkuyorum bir yerlere; ne olur tut beni...
Sen öylece karşımda dururken, kalbin ruhuna benim sevgimi pompalarken seni yıkıp gidemem ya da hiçbir şey yokmuşçasına içinden akıp geçemem. Takılırım içinin ağlarına, boğulurum, ölürüm…
Vazgeçemem,
Ruhum adını böylesine zikrederken, gözlerim seni düşleyen beynime eşlik edip nemlenirken senden vazgeçemem. Varsın acılar pul pul yapışsın bünyeme, varsın tükürsünler suratıma, bakmasınlar hatta bana…
Vazgeçemem,
Bilirim seni göklere uçurduğum hızla yere çakanda benim. Kalbinin en derin kesiklerinin sahibesiyim. Bir çok acının altına imza attım ben! Lanetli bir sarmaşık gibi yükseliyorum içinde; hem sararak hem de kanatarak… Gitmek, onurlu olacak gibi fakat onurları da rafa kaldırdım ben!
Vazgeçemem,
Şakaklarıma dayanmış bir çok silah. Etraf kör karanlık sanki. Bilmeden bastığım her tahta silahları patlatacakmış gibi. Bir abi bana rest çekmiş, birkaç dost “Olmaz bu iş” demiş, hiç tanımadığım bir adam “bu iş olacak yoksa ezer geçerim seni” diye haber salmış… Uyarılmaktan sinir uçlarım yalama oldu. Hep bir kıvılcım çıkar mı telaşı… Öfke nöbetlerinin kurbanı ben, bu nöbetlerin faturasını ödeyecek diğerleri… Hiçbir taraf kılıp dökülmesin diye pısırıklaşan ruhum avaz avaz bağırıp, çığlık çığlığa kalmak istese de vazgeçmem senden!
Vazgeçemem,
Bir ben var içimde. Senden farklı düşünen, tepki veren ve algılayan. Seninle bir yaratılmadım ben, ondan bu fikirlerde ki ayrılıklar fakat törpüleyemem onu. Törpülersem sevdiğin kişi kalamaz karşında. Kalmazsa gidersin! Kendimden vazgeçemem…
Ben…
Vazgeçtim…
O'ndan Bu'ndan Şu'ndan, her birinden vazgeçtim...
İçtiğim sigaraya müptela olduğum gibi, bağlanmışım sana da.
Sevgin aksın diye yüreğime, bırakıyorum parça parça birşeyleri.
Gözlerim bağlanıyor, kulaklarım tıkanıyor, akıl pencerelerim buğulanıyor sanki...
Ben bir çok şeyden vazgeçtim.
Bodoslama dalmaktan korkuyorum bir yerlere; ne olur tut beni...
