Varlığını Yasakladında Yokluğunu Ne Diye Aldın Benden

Kışları hiç sevmiyorum Sevgilim Seni hep bir kış günü kaybettim ben




Bak yine bir şubat soğuğu ve yine yoksun;
Ama bu sefer baska bu sefer bende yokum hem de içinde !




Kalbini çağırıyorum; küfrün çıkıp geliyor
Sözlerin yaramı tuz misali yakıp geçiyor da sen bilmiyorsun be kadın




Bir yarısı sen olan kalbimi kanatmak zorunda mıydın Sevgili ?




Bak sarkılar ne söyletiyor bu gece bana:
‘‘Nesine yandım bu yarin nesine kandım ?’’









Artık veda vakti sanırım
Belki de zaman aşımına uğradık biz ask denen azapta




Bana ‘Gitmemi istiyor musun’ diye sorsan; git diyemem sana
Hani derim de sen hemen gitme işte Sevgilim
Hem gitsen bile hatıraların bana miras kalıyor









Hadi git şimdi Sevgilim Bir daha sana düşmeden git
Ardına bakma ki tekrar davet etmesin seni gözlerim ask oyununa
Hadi yar acıtma artık canımı ve git
Sus ve git
Ya da boşver ben gidiyorum senden




Varlığına açken ben yokluğundaki hayaline bile hasretim şimdilerde
Gitmeni isterken yalnızlığıma yoldaş; yokluğunu bırakmanı istemiştim !





Varlığını yasakladın da yokluğunu ne diye aldın benden Sevgili ?

---> Varlığını Yasakladında Yokluğunu Ne Diye Aldın Benden

Varlığını yasakladın da yokluğunu ne diye aldın benden Sevgili ?