uzak

Agzimda senden kalma,
Biraz hatiralarimizi,
Biraz da umutlarimizi kattigim,
Ve hala senin adini sayiklar gibi caldigim
Yarim bir islikla;
Sensiz attigim her adimda bana lanet okuyan,
Karanligina ve soguguna sigindigim sokaklardayim.

Ne sarkilarin sensizligi,
Ne de gecenin sessizligi anliyor artik beni.
Belki hic göz göze gelmedik ama,
Baktigim her gözde,
Dokundugum herkes de,
Ve söyledigim her sözde sen vardin.

Benden uzakta olmanin bir önemi yok.
Ama inan bir gün yaninda olacagim.
Her kilometre baska bir kilometreye baglanirken,
Sana yaklastigimi hissedeceksin.
Ellerimiz birbirine degdiginde,
Biz artik bu dünyada olmayacagiz.

Belki de tam sana ulasacakken,
Askimiza kast etmis,
Sarampol kivaminda bir kazada yok olacagim.
Ve sen,
Cansiz resimlerde görüp sevdigin beni,
Bir daha göreceksin.
Islak yolun tam ortasinda,
Günlük gazete kagitlarinin altinda.
Ve yine cansiz olarak.

Korkuyorum...
Ama ölmekten degil.
Seni bir kere bile göremeden,
Yitip gitmekten korkuyorum.