' Kontes..
Bayan Üye
Uysal çocuklar nasıl canavara dönüşür?
En küçük olaylarda bile zıvanadan çıkan ve kulakları çınlatan çığlıklar atan mızmız canavarlara dönüşüyorlar. Bu da bizim deyimimizle inat oluyor. İnat çocuğun duygularını kontrol altına alamayıp aksine duyguların onu yönetmesi demektir.
Çocuğun 1 ve 2 yaşında herşey günlük güneşlik çocuklar neşeli ve canlı. Ama sonra ortada genellikle hiçbirşey yokken ve önceden belirtileri olmadan mutlu zamanlar ikinci yaş dolaylarında aniden bitiverir. Önceden sokulgan küçük tavşanlar gibi olan çocuklar birden köşelerinin ve kenarlarının olduğunu ve büyüklerden çok farklı kendilerine özgü düşüncelere ve tasavvurlara sahip olduklarını göstermeye başlar.
Küçük insanlar ayaklanmaya kontrolden çıkmaya başladıklarında onların öfkeleri hiddetleri bir miktar daha fazla olur. çok farklı duygu ve düşüncelere sahiptirler. İnatçı çocuklarda ümitsizlik hat safhaya çıkar. Bu duygu karnının derinliklerinden gelir çocuğu ortada hiçbir şey yokken onu sarar ve sıkıca kontrol altına alır. Küçük canavar ‘’hayır’’ diye bağırır tekrar ‘’hayır’’ der ve deliler gibi tepinir duruma göre de kendini yerlere atar. Kafa tutan bir çocuk tamamen kendinden geçer herşeyi ‘’kırmızı’’ görür ve koyu bir ümitsizliğe kapılır.
Yetişkinler inat konusunda bazen çaresiz bezende öfkeli hareket ediyorlar. Çocuk inadını kendi aklıyla yönetemez dozunu ayarlayamaz veya birden vazgeçemez çünkü öfkesini zaten özellikle ‘’edefe ayarlanmış’’ baskı aracı olarak kendisi devreye sokmamıştır. Bu azgın öfke ne körü körüne bir dikkafalılık ne de hedeflenmiş bir serkeşliktir. En azından inat yaşlarnın başlarında değil. Ayrıca günlük mızmızlardan da bu durum ayırt edilebilir.
Ani bir öfke krizinde çocuk büyük bir miktar adrenalin (stres hormonu) salgılar. Öfkenin dışa vurumu ise çocuğunuzun yapısıyla ilgilidir. Nefes tutmaya kadar varabilir. Bu konuda daha farklı yöntemlerde sergileyebilirler.
Normal şartlarda çocuğun sergilediği bu davranış ve krizler birkaç dakika sürer bir saate kadar da uzayabilir. Çocuklar bu krizden sonra uyur yorgun ve sessiz olur. çünkü bu öfke onun pestilini çıkarmıştır.
Erkek çocuklar kız çocuklarına göre daha sık ve daha yoğun bir şekilde inatlaşırlar günde bir defadan fazla inat krizine kapılabilirler. Bu durumun en azgın zamanları çocuğun 2. yaşıdır.
Ailenin yapması gereken sakin olmak ve bu durumun çocuğun büyümesiyle alakalı olup kendilerine karşı yapılan bir davranış olmadığını bilmektir
En küçük olaylarda bile zıvanadan çıkan ve kulakları çınlatan çığlıklar atan mızmız canavarlara dönüşüyorlar. Bu da bizim deyimimizle inat oluyor. İnat çocuğun duygularını kontrol altına alamayıp aksine duyguların onu yönetmesi demektir.
Çocuğun 1 ve 2 yaşında herşey günlük güneşlik çocuklar neşeli ve canlı. Ama sonra ortada genellikle hiçbirşey yokken ve önceden belirtileri olmadan mutlu zamanlar ikinci yaş dolaylarında aniden bitiverir. Önceden sokulgan küçük tavşanlar gibi olan çocuklar birden köşelerinin ve kenarlarının olduğunu ve büyüklerden çok farklı kendilerine özgü düşüncelere ve tasavvurlara sahip olduklarını göstermeye başlar.
Küçük insanlar ayaklanmaya kontrolden çıkmaya başladıklarında onların öfkeleri hiddetleri bir miktar daha fazla olur. çok farklı duygu ve düşüncelere sahiptirler. İnatçı çocuklarda ümitsizlik hat safhaya çıkar. Bu duygu karnının derinliklerinden gelir çocuğu ortada hiçbir şey yokken onu sarar ve sıkıca kontrol altına alır. Küçük canavar ‘’hayır’’ diye bağırır tekrar ‘’hayır’’ der ve deliler gibi tepinir duruma göre de kendini yerlere atar. Kafa tutan bir çocuk tamamen kendinden geçer herşeyi ‘’kırmızı’’ görür ve koyu bir ümitsizliğe kapılır.
Yetişkinler inat konusunda bazen çaresiz bezende öfkeli hareket ediyorlar. Çocuk inadını kendi aklıyla yönetemez dozunu ayarlayamaz veya birden vazgeçemez çünkü öfkesini zaten özellikle ‘’edefe ayarlanmış’’ baskı aracı olarak kendisi devreye sokmamıştır. Bu azgın öfke ne körü körüne bir dikkafalılık ne de hedeflenmiş bir serkeşliktir. En azından inat yaşlarnın başlarında değil. Ayrıca günlük mızmızlardan da bu durum ayırt edilebilir.
Ani bir öfke krizinde çocuk büyük bir miktar adrenalin (stres hormonu) salgılar. Öfkenin dışa vurumu ise çocuğunuzun yapısıyla ilgilidir. Nefes tutmaya kadar varabilir. Bu konuda daha farklı yöntemlerde sergileyebilirler.
Normal şartlarda çocuğun sergilediği bu davranış ve krizler birkaç dakika sürer bir saate kadar da uzayabilir. Çocuklar bu krizden sonra uyur yorgun ve sessiz olur. çünkü bu öfke onun pestilini çıkarmıştır.
Erkek çocuklar kız çocuklarına göre daha sık ve daha yoğun bir şekilde inatlaşırlar günde bir defadan fazla inat krizine kapılabilirler. Bu durumun en azgın zamanları çocuğun 2. yaşıdır.
Ailenin yapması gereken sakin olmak ve bu durumun çocuğun büyümesiyle alakalı olup kendilerine karşı yapılan bir davranış olmadığını bilmektir