SuskunDervis
Kayıtlı Üye
Aslında tamda şu saatlerde kendimi buluyorum
Ne yapmak istediğim , nerede ve ne şekilde olmak istediğimi tam olarak inandırabiliyorum.
Sayfalarca yazı yazarken buluyorum kendimi. Ben hep yeşil rengini sevmişimdir mesela. Belki bir ağacın , belkide zamanla kuruyup gidecek olan o güzel güllerin yapraklarındaki yeşili. Sonbaharın o hain rüzgarlarında yok olup gidiyor hepsi. O yüzdende hiç solmayan bir çift yeşil gözü sevmeliyim belkide.
Aslında şart da değil hani? Sonuç olarak içinde sakladığı o sıcaklık gerçeklik dahada önemli olabiliyor. Konu ne kadarda saçma yerlere gidiyor. Feridun Düzağaç der ki Kimse kimsenin her şeyi olamazmış. Bir bakıma öyle aslında hayatım. Kimse herşeyim olamıyor veya ben onların hiç bir şeyi oluveriyorum bir anda. Mükemmel başlayıp hüsranla bitiyor kısacası.
Peki ya nasıl olmalı ? Nerede yanlış yapıyor olabilirim sizce? Sonsuz güvenerek? Veya kısa sürede bağlanmak gibi seçenekler versem size. Sevilmeye değer bir insan olarak görmüyorum bazen kendimi. O kadar değersiz biriymişim gibi hissettiriyor ki bazıları , kimsenin beni bulamayacağı bir mekanda kendimle başbaşa uzun bir istirahate çıkasım geliyor. Yapma Merve diyorum . Sen bu kadar güçsüz biri olamazsın. Bir kez olsun silkelen ve hatalar yapmayı bırak artık! Kendinle yüzleş ve doğru olanı yap. Bekle ve sabret. Herkese gözün kapalı güvenmekten vazgeç. Etrafındaki insanların mutluluğuna özenmeyi iç çekmeyi kes artık. İnandıkların , inançların sana elbet bir gün gülümseyecek. Tıpkı güneşin doğuşu gibi yüzüne doğacak ansızın. Sen tam ümidini yitirmişken
Öyle olmuyor işte. Sabırsız ve aceleci tavırlarım bunların olmasına engel oluyor ve her defasında melankolik bir ruh haline kapılıp huzursuz edip duruyorum kendimi. Hayır hayır. Bu çok saçma cidden. Tek istediğim deliler gibi seveceğim bir adam benim. Çok birşey değil ki bu.. Evet itiraf ediyorum. Yine romantik bir film izledim ve beynim duygusal yönden sarhoş olmuş durumda. Salya sümük ağlayarak üzerimdeki kıyafetin kollarını rezil ettiğim de bir gerçek. Hayallerimin hiç birini henüz gerçekleştiremedim ve bundan da büyük bir pişmanlık duyuyorum.
Elimde mikrofonla sahnenin tozunu dumana katmak gibi.. Hayatımın aşkını bulup onunla ülke ülke dolaşmak ve şuan aklıma gelmeyen pek çok güzel şey gibi. Yeter bu gecelik bu kadar küçük hanım. Aklını zorlamanın alemi yok yazıcakların bitti. Başka bir gecede görüşmek dileğiyle. Kafanı yorgana göm ve kimse yokmuş gibi davran bakalım şimdilik. Sana huzur dolu geceler diliyorum. Kalbini üzmeyecek insanlarla tanışmaya çalış artık. Çünkü arada kalbine dayanılması çok zor sancıların girdiğinin farkına varmalısın.
Sayfalarca yazı yazarken buluyorum kendimi. Ben hep yeşil rengini sevmişimdir mesela. Belki bir ağacın , belkide zamanla kuruyup gidecek olan o güzel güllerin yapraklarındaki yeşili. Sonbaharın o hain rüzgarlarında yok olup gidiyor hepsi. O yüzdende hiç solmayan bir çift yeşil gözü sevmeliyim belkide.
Aslında şart da değil hani? Sonuç olarak içinde sakladığı o sıcaklık gerçeklik dahada önemli olabiliyor. Konu ne kadarda saçma yerlere gidiyor. Feridun Düzağaç der ki Kimse kimsenin her şeyi olamazmış. Bir bakıma öyle aslında hayatım. Kimse herşeyim olamıyor veya ben onların hiç bir şeyi oluveriyorum bir anda. Mükemmel başlayıp hüsranla bitiyor kısacası.
Peki ya nasıl olmalı ? Nerede yanlış yapıyor olabilirim sizce? Sonsuz güvenerek? Veya kısa sürede bağlanmak gibi seçenekler versem size. Sevilmeye değer bir insan olarak görmüyorum bazen kendimi. O kadar değersiz biriymişim gibi hissettiriyor ki bazıları , kimsenin beni bulamayacağı bir mekanda kendimle başbaşa uzun bir istirahate çıkasım geliyor. Yapma Merve diyorum . Sen bu kadar güçsüz biri olamazsın. Bir kez olsun silkelen ve hatalar yapmayı bırak artık! Kendinle yüzleş ve doğru olanı yap. Bekle ve sabret. Herkese gözün kapalı güvenmekten vazgeç. Etrafındaki insanların mutluluğuna özenmeyi iç çekmeyi kes artık. İnandıkların , inançların sana elbet bir gün gülümseyecek. Tıpkı güneşin doğuşu gibi yüzüne doğacak ansızın. Sen tam ümidini yitirmişken
Öyle olmuyor işte. Sabırsız ve aceleci tavırlarım bunların olmasına engel oluyor ve her defasında melankolik bir ruh haline kapılıp huzursuz edip duruyorum kendimi. Hayır hayır. Bu çok saçma cidden. Tek istediğim deliler gibi seveceğim bir adam benim. Çok birşey değil ki bu.. Evet itiraf ediyorum. Yine romantik bir film izledim ve beynim duygusal yönden sarhoş olmuş durumda. Salya sümük ağlayarak üzerimdeki kıyafetin kollarını rezil ettiğim de bir gerçek. Hayallerimin hiç birini henüz gerçekleştiremedim ve bundan da büyük bir pişmanlık duyuyorum.
Elimde mikrofonla sahnenin tozunu dumana katmak gibi.. Hayatımın aşkını bulup onunla ülke ülke dolaşmak ve şuan aklıma gelmeyen pek çok güzel şey gibi. Yeter bu gecelik bu kadar küçük hanım. Aklını zorlamanın alemi yok yazıcakların bitti. Başka bir gecede görüşmek dileğiyle. Kafanı yorgana göm ve kimse yokmuş gibi davran bakalım şimdilik. Sana huzur dolu geceler diliyorum. Kalbini üzmeyecek insanlarla tanışmaya çalış artık. Çünkü arada kalbine dayanılması çok zor sancıların girdiğinin farkına varmalısın.