üşüdüm ben

üşüdüm ben

üşüdüm ben
aylardan temmuz idi
pencereler açık perdeler sakin
bir damla ter şakağımda kurşun misali
biraz sen, dudakların ve votka
sabah olmak üzere
genzimde yapışkan bir tat daha
yatakta gül yaprakları serili
ölmüş bir adamın soğuk kanı misali
sanki aşk değildi
manzara katliam manzarası
dün geceden kalma
ayak sesleri var ruhumda
gittikçe uzaklaşan
ufuk çizgisi, titreyişler, kıvrımlar
biri çarşafta iki damla
dünyaya merhaba demeye hazır diğeri
ve yoketme arzusu içindeki beni
gel gitme sen kal bir gece daha
ve korkma
çünkü ben korkuyorum herşeyden
bir böcekten örneğin
bir sesten karanlıkta
arkamdan yürüyen adamdan
ayak seslerinden ruhumda
sen korkma

işte güneş doğuyor
sesler daha bir uzak nezaketten
karşı balkonda bir sarhoş son namelerinde şarkısının
bir kedi çöpleri karıştırmakta 5 kat aşağıda
ve sen gidiyorsun
uzaklara
aslında biliyorum nerede bulacağım seni
ama filmselleşin diye gidişin
gitme diyorum sana
kal bir gece daha

önce ılık bir duş alırım
belkide soğuk
sabah gazetelerinde intihar haberleri okurum sonra
bir kaç dilim kızarmış ekmek
zeytin çay
ya da kahve belkide
ve unuturum gidişini
sanki hiç olmamışsın gibi
daha gece olmadan sarhoş olduğumda
bir fahişenin koynunda


üşüdüm ben
biraz suyun soğukluğundan
biraz sensizlikten
gel gitme
bir gece daha kal sen.