İntihara meyillidir kandaki delilik
ve önünü aldım sanırsın
oysa çıldır(t)maya başlar sözleri sığındığın şarkıların...
hangi ucundan yakalayıp ortasına sürüklesem adımlarımı
yine de en ucunda buluyorum kendimi;
-hayatın...
içine şiir kaçan bir gecede
ak düşmüş saçlarımın her bir teline kendimi asıyorum;
dilim düşüm bağlı bu üzgün gözyaşı kentinde...
tüm asudeliğiyle gözbebeklerime işlerken duvardaki mavi
içimdeki rengin hüzün bir kat daha şımartıyor geceyi
karanlıkta kıpırtısız bir tebessüm sağanağı
çekip alıyorum ölmeyenleri hüznümü doyurmaya...
düş kurmanın bedeli kırıklar işte yüzümde çizgi çizgi
yaşlanıyorum sanırım
tıpkı on yedi yaşımın haziranına devrilirken gençliğim
büyümek zorunda olduğum gibi...
aynamda küs bakışlı yıllar darmadağın
cam kırıkları kan sızdırıyor şiir yataklarına yüreğimin...
ve küfre susamış ağzım zamana ana avrat!
intihar yüklü sevdaların
üstü şiirle örtülmüş cesetlerini taşıyorum içimde;
yüzünü hiç kimselerin göremediği…
katilini fısıldıyor işte geceye tanıdık ölümler;
hiçbiri ben değilim bunların...
hüzün aymazca dolaşıyor tenimde
şiirimi yırtan bir el yüzünü gizlemeden haykırıyor:
''sen haklıydın!...''
bir boşluğun resmini çiziyorum duyduklarıma sağır kalan yanımla
uçurum yosun kokan bir kent ısmarlıyor bana
kimliğime doluşan harflerle sınırlı kalıyor kente aşinalığım;
kaçmak istesem de yakamda buhran saatleri…
kırılmaya gidiyorum kırmadan dönerim.
-hayat !…
ve önünü aldım sanırsın
oysa çıldır(t)maya başlar sözleri sığındığın şarkıların...
hangi ucundan yakalayıp ortasına sürüklesem adımlarımı
yine de en ucunda buluyorum kendimi;
-hayatın...
içine şiir kaçan bir gecede
ak düşmüş saçlarımın her bir teline kendimi asıyorum;
dilim düşüm bağlı bu üzgün gözyaşı kentinde...
tüm asudeliğiyle gözbebeklerime işlerken duvardaki mavi
içimdeki rengin hüzün bir kat daha şımartıyor geceyi
karanlıkta kıpırtısız bir tebessüm sağanağı
çekip alıyorum ölmeyenleri hüznümü doyurmaya...
düş kurmanın bedeli kırıklar işte yüzümde çizgi çizgi
yaşlanıyorum sanırım
tıpkı on yedi yaşımın haziranına devrilirken gençliğim
büyümek zorunda olduğum gibi...
aynamda küs bakışlı yıllar darmadağın
cam kırıkları kan sızdırıyor şiir yataklarına yüreğimin...
ve küfre susamış ağzım zamana ana avrat!
intihar yüklü sevdaların
üstü şiirle örtülmüş cesetlerini taşıyorum içimde;
yüzünü hiç kimselerin göremediği…
katilini fısıldıyor işte geceye tanıdık ölümler;
hiçbiri ben değilim bunların...
hüzün aymazca dolaşıyor tenimde
şiirimi yırtan bir el yüzünü gizlemeden haykırıyor:
''sen haklıydın!...''
bir boşluğun resmini çiziyorum duyduklarıma sağır kalan yanımla
uçurum yosun kokan bir kent ısmarlıyor bana
kimliğime doluşan harflerle sınırlı kalıyor kente aşinalığım;
kaçmak istesem de yakamda buhran saatleri…
kırılmaya gidiyorum kırmadan dönerim.
-hayat !…