Umutsuzluğum Kör Karanlık

Bu akşam yalnızım, yine hüzün var içimde.
Ruhumda ki coşku bitti neden bilmiyorum işte.
Küle döndü ateşim, sevdiğim yok diye.
Bu kalp, nasıl yaşar sensiz böyle.
Bu gözler seni görmezse ne olur söyle.
Acıyan bir kalp mi taşıyayım ömrümce.
Arzular bir türlü dinmiyor gönlümde.
Umutsuzluğum kör karanlığa döndü sevgim de.
İç çekmekten bir hal oldum sevdiğim müddetçe.
Aşkımı, Kerem duysaydı gelirdi sevgime.
Mecnun ise, çölleri aşardı benim için.
Ferhat dağları delerdi koşardı yanıma.
Sen,.. sen nerden girdin kalbime söyle.
Seni sevmek, suçmu bu âlemde.
Şarkılardan fal tutar oldum günlerce.
Bir sana, bir bana sonu belli değil mi.
Umut dünyası gerçek olacak mı sonunda.
Ümitsiz de yaşanılmıyor ki, bu hayatta.
Günaha mı girdim seni sevdim diye.
Aşkım, canımı acıtıyorsun artık böyle.
Al götür kaçır beni bulunduğun yere.
Hani ben çok tatlıydım sevdiğinde.
Herkes den çok farklıydım gördüğünde.
Ben ise, mıh gibi çiviledim seni kalbime.
Bir ateş kütlesi gibisin, herzaman içimde.
Ancak yakıyorsun içimi, söndürmüyorsun ki.
Her sabah uyandığımda seni bulmalıyım karşımda.
Kollarınla sarmalısın beni, istediğim anda.
Sevgine, hasret olmamalıyım hayatımda.
Off aşkım, yeter naz yapma gel bana.
Bak herşey çok güzel olacak yaşadığımızda.