Umut..

Seni düşününce ;

Küçükken resim dersinde yaptığım soyut resimler geliyor aklıma.
Kalemin ucunu belirlediğim bir noktaya değdirip de,
hiç kaldırmadan çizdiğim anlamsız, başı boş şekiller ...

Bitince nasıl da güzel oluyorlardı !
Tüm o belirsizliğe inat, bir de rengarenk boyayınca o şekilleri
hayal paletimden seçtiğim renklerle daha da enfes ...

O kocaman soyutluğun içinden çıkıp da bakınca etrafa,
görebildiğim tek somutluk , kalemin ucunu değdirdiğim o beyaz resim kağıdı oluyordu her seferinde..

Ve çokça olmayanı var görmeye çalışmak tek bir varolanın sayesinde ,haksızlık değil miydi aslında ...


Küçükken -ki zamanlar nihayetleneli epey oluyor..

Ve şimdi, senin hoşgelişinle yeni açtığıma inandığım o bembeyaz sayfa bile soyut aklımın coğrafyasında !

Bir tek ama bir tek varlığın var en somut ..
Geri kalan herşey, hisler hissedemeyişler korkular cesaret dolu adımlar ....
Hepsi muamma !

Allak bullak edilmiş bir zihnin gölge oyunları yani.
Ve her yer gölge oyunlarına bile gölge düşürecek kadar zifir karanlık !


Biraz renk olsa...
Tüm karanlıklara inat,umut dolu bir kaç renk !​