Erkekler için ilk umumi tuvalet, Londra’da Fleet Caddesi 95 numarada 2 Şubat 1852 günü hizmete girdi. Dokuz gün sonra da Bedford Caddesi 51 numarada hanımlar için bir genel tuvalet açıldı. “Society of Arts” adlı kuruluş tarafından açılan tuvaletlerin fikir babaları ise, Trafalgar Alanı’ndaki Nelson Anıtı’ın da yaptıran Sir Samuel Morton Peto ile Noel kartlarının bulucusu ve bir önceki yıl yapılan Büyük Sergi’nin düzenleyicilerinden Sir Henry Cole idi. Crystal Palace’da yapılan tuvaletlerin ne denli önemli bir gereksinimi karşıladığını görünce, Londra’nın en işlek caddelerine de bu tür tuvaletler yaptırmaya karar yerdiler. Kuşkusuz, Sir Cole ve Sir Peto, bir toplum hizmetinin yanı sıra, kârlı bir yatırımın da sevincim yaşıyorlardı. Zira, Crystal Palace’daki genel tuvaletlerin 23 haftalık hasılatının 1790 sterlin olduğunu öğrenmek, onları bu yönde bir girişim yapmaya iten en önemli etkenlerden biri olmuştu. Peto, inşaatla bizzat ilgilendi. En kaliteli malzemeleri seçerek, gerçekten çok güzel görünümlü iki tuvalet yapıldı.
Bir “genel miidür”ün emrindeki iki personel, tuvaletlerin bakım sorumluluğunu üstlendi. Çok geçmeden, Londra’nın orta sınıf halkı, o güne değin büyük saygı besledikleri, hatta biraz da korkarak baktıkları burjuvazinin de kendilerinden farksız olduğunu anladılar. Zira, girdikleri tuvalette, çok ünlü bir soyluyla yanyana aynı işi yapabiliyorlardı. Tabii, bu durum her iki kesimin de tuvaletlerden uzak kalmasına neden oldu. Orta sınıf halk, büyüklerle karşı karşıya gelerek, onlara saygısızlık etmekten çekiniyor, burjuvalar da aşağı sınıftan insanlarla en uygunsuz yerlerde karşılaşıp onların düzeyine inmek istemiyordu. Bunun üzerine tuvaletler, uzun süre “işsiz” kaldı. 1852 yılının Şubat ayı boyunca, erkekler tuvaletinin yalnızca 58 müşterisi olmuştu. Hanımlar tuvaleti ise gerçekten daha şanssızdı. Ay sonuna değin, topu topu 24 hanımefendiye hizmet verebilmişti. Üstelik bu dönemde “The Times” gazetesinde, tuvaletleri tanıtmak üzere üç kez ilan çıkmış, ayrıca 50 bin broşür dağıtılmıştı. Bu başarısızlığa karşın, Londralı mühendislerden William Haywood da, ilk yeraltı umumi tuvaletini yaptırdı. Bu tuvaletin bir özelliği de, hanımlarla beylere ait tuvaletlerin yan yana iki bina şeklinde olmasıydı. Haywood, erkekler tuvaletinin ilk müşterisi olarak bir penilik ücreti ödedi. Bu ücret, 1971 yılına dek Londra’daki hemen tüm umumi tuvaletler için geçerli oldu ve belki de en istikrarlı hizmet fiyatı olarak rekor kırdı. Ne var ki, 19. yüzyıl Londra’sında, insanlar, sokaklardaki tuvaletlere gitmeye çekiniyorlardı. Bu yüzden evlerinden olabildiğince az uzaklaşıyorlar ya da zorunlu gereksinimlerini karşılayabilmek için ellerinden geldiğince dişlerini sıkıyorlardı. Gerçi Crystal Palace’ın tuvaleti iş yapıyordu ama, ne de olsa, orası kapalı bir yerdi.
Bir “genel miidür”ün emrindeki iki personel, tuvaletlerin bakım sorumluluğunu üstlendi. Çok geçmeden, Londra’nın orta sınıf halkı, o güne değin büyük saygı besledikleri, hatta biraz da korkarak baktıkları burjuvazinin de kendilerinden farksız olduğunu anladılar. Zira, girdikleri tuvalette, çok ünlü bir soyluyla yanyana aynı işi yapabiliyorlardı. Tabii, bu durum her iki kesimin de tuvaletlerden uzak kalmasına neden oldu. Orta sınıf halk, büyüklerle karşı karşıya gelerek, onlara saygısızlık etmekten çekiniyor, burjuvalar da aşağı sınıftan insanlarla en uygunsuz yerlerde karşılaşıp onların düzeyine inmek istemiyordu. Bunun üzerine tuvaletler, uzun süre “işsiz” kaldı. 1852 yılının Şubat ayı boyunca, erkekler tuvaletinin yalnızca 58 müşterisi olmuştu. Hanımlar tuvaleti ise gerçekten daha şanssızdı. Ay sonuna değin, topu topu 24 hanımefendiye hizmet verebilmişti. Üstelik bu dönemde “The Times” gazetesinde, tuvaletleri tanıtmak üzere üç kez ilan çıkmış, ayrıca 50 bin broşür dağıtılmıştı. Bu başarısızlığa karşın, Londralı mühendislerden William Haywood da, ilk yeraltı umumi tuvaletini yaptırdı. Bu tuvaletin bir özelliği de, hanımlarla beylere ait tuvaletlerin yan yana iki bina şeklinde olmasıydı. Haywood, erkekler tuvaletinin ilk müşterisi olarak bir penilik ücreti ödedi. Bu ücret, 1971 yılına dek Londra’daki hemen tüm umumi tuvaletler için geçerli oldu ve belki de en istikrarlı hizmet fiyatı olarak rekor kırdı. Ne var ki, 19. yüzyıl Londra’sında, insanlar, sokaklardaki tuvaletlere gitmeye çekiniyorlardı. Bu yüzden evlerinden olabildiğince az uzaklaşıyorlar ya da zorunlu gereksinimlerini karşılayabilmek için ellerinden geldiğince dişlerini sıkıyorlardı. Gerçi Crystal Palace’ın tuvaleti iş yapıyordu ama, ne de olsa, orası kapalı bir yerdi.
