Umudumol
Bayan Üye
Canım günlüğüm,
Seni çok seviyorum biliyosun dimi ? Çok seviyorum çünkü,ben sana anlatacağım ve anlattıklarımın dışında hiçbir şey sormayacaksın bana.Bu beni mutlu ediyor elbette.
İnsanlar o kadar boş konuşuyor ki günlüğüm,herşeyimi birine anlatasım geliyor ama soru sormayacak birine.Yargılamayacak birine.Üzmeyecek birine.Bırakmayacak birine.
Neyse çok boş konuştum biliyorum
Ama ben de bi insanım :vala_02:
Sana bu yılımı anlatmak istiyorum biraz aslında. Anlatmak istediğim 18. yaşım.Gençliğe atılan ilk adımım.Beni ilk karşılayan; çözülmeyi bekleyen testler,çalışılması gereken onca ders olmuştu.Pek hoşuma gitmedi açıkcası bu durum.Çünkü şimdiden mutluluk gelmeyeceğini belli etmişti.
Birsürü umut verdiler bana.Ben o kadar umudu ne yapacaktım ?
Korktum.Sonra yerden hayal kırıklıklarımı toplamaktan korktum.
Buna hazır mıydım ? Yoksa buna mecbur mu bırakılmıştım ?
Öyle zor günlerdi ki yaşadıklarımız,öyle sancılı,öyle çaresiz.
Bir yandan okul derslerine çalışıp yüksek not almak zorundaydık.Bir yandan test çözüp YGS ye hazırlanmalıydık.Kimse görmedi,kimse bilmedi.
Babam 'Çalış kızım, sonra pişman olma.' dedi. Annem 'Çalışmalısın dayanmalısın bu hayat böyle.' demeye çoktan başlamıştı.
Her denemem babamın elinden geçiyor,sonuçlar hakkında konuşuluyordu.
Ama ben istemedim ki böyle olsun.Geleceğimi başkaları belirlesin istemedim.
Ama çalıştım.Uğraştım.Başardım mı bilemem ama çok şey öğrendim ben bu yıl ;
Başarısızlığın ardından gülebilmeyi,
Ağlarken bile dik durabilmeyi,
Düşüp kalkmayı,tekrar düşüp tekrar kalkmayı,
Aslında ne kadar güçlü olduğumu,
Umutların insanın herşeyi olduğunu,
Olmayınca 'Bir daha dene !'diyebilmeyi,
Ve bu zorlu yolda tek başına olduğumu,
Kimsenin bana yardım edemeyeceğini,
Geleceğimi ancak benim kurtarabileceğimi,
İnsanların değer verdiğim kadar olmadıklarını,
Her yeni zorlu güne uyanmak zorunda olduğumu,
'Birgün bitecek.' umuduyla yaşayabilmeyi,
Kimseyi umursamadan yoluma devam edebilmeyi,
Birgün hayata yeniden başlamak için;
Herkesi silebilmeyi ,
ÖĞRENDİM.
Bak işte büyüdüm.Ağlarken bile kahkahayla gülebilecek kadar.
Bir 'UMUT'la bu hayata devam edebilecek kadar.
[url=http://bit.ly/c25MCx]
[/URL]
Seni çok seviyorum biliyosun dimi ? Çok seviyorum çünkü,ben sana anlatacağım ve anlattıklarımın dışında hiçbir şey sormayacaksın bana.Bu beni mutlu ediyor elbette.
İnsanlar o kadar boş konuşuyor ki günlüğüm,herşeyimi birine anlatasım geliyor ama soru sormayacak birine.Yargılamayacak birine.Üzmeyecek birine.Bırakmayacak birine.
Neyse çok boş konuştum biliyorum
Ama ben de bi insanım :vala_02:Sana bu yılımı anlatmak istiyorum biraz aslında. Anlatmak istediğim 18. yaşım.Gençliğe atılan ilk adımım.Beni ilk karşılayan; çözülmeyi bekleyen testler,çalışılması gereken onca ders olmuştu.Pek hoşuma gitmedi açıkcası bu durum.Çünkü şimdiden mutluluk gelmeyeceğini belli etmişti.
Birsürü umut verdiler bana.Ben o kadar umudu ne yapacaktım ?
Korktum.Sonra yerden hayal kırıklıklarımı toplamaktan korktum.
Buna hazır mıydım ? Yoksa buna mecbur mu bırakılmıştım ?
Öyle zor günlerdi ki yaşadıklarımız,öyle sancılı,öyle çaresiz.
Bir yandan okul derslerine çalışıp yüksek not almak zorundaydık.Bir yandan test çözüp YGS ye hazırlanmalıydık.Kimse görmedi,kimse bilmedi.
Babam 'Çalış kızım, sonra pişman olma.' dedi. Annem 'Çalışmalısın dayanmalısın bu hayat böyle.' demeye çoktan başlamıştı.
Her denemem babamın elinden geçiyor,sonuçlar hakkında konuşuluyordu.
Ama ben istemedim ki böyle olsun.Geleceğimi başkaları belirlesin istemedim.
Ama çalıştım.Uğraştım.Başardım mı bilemem ama çok şey öğrendim ben bu yıl ;
Başarısızlığın ardından gülebilmeyi,
Ağlarken bile dik durabilmeyi,
Düşüp kalkmayı,tekrar düşüp tekrar kalkmayı,
Aslında ne kadar güçlü olduğumu,
Umutların insanın herşeyi olduğunu,
Olmayınca 'Bir daha dene !'diyebilmeyi,
Ve bu zorlu yolda tek başına olduğumu,
Kimsenin bana yardım edemeyeceğini,
Geleceğimi ancak benim kurtarabileceğimi,
İnsanların değer verdiğim kadar olmadıklarını,
Her yeni zorlu güne uyanmak zorunda olduğumu,
'Birgün bitecek.' umuduyla yaşayabilmeyi,
Kimseyi umursamadan yoluma devam edebilmeyi,
Birgün hayata yeniden başlamak için;
Herkesi silebilmeyi ,
ÖĞRENDİM.
Bak işte büyüdüm.Ağlarken bile kahkahayla gülebilecek kadar.
Bir 'UMUT'la bu hayata devam edebilecek kadar.
[url=http://bit.ly/c25MCx]
[/URL]
