Kiza bir partide raslamisti... Harika birseydi. O gün pesindeo kadar delikanli vardi ki... Partinin sonunda kizi kahve icmeyedavet etti. Kiz parti boyu dikkatini cekmeyen oglanin davetinesasirdi, ama tam bir kibarlik gösterisi yaparak kabul etti. Hemenkösedeki sirin kafeye oturdular. Delikanli öyle heyecanliydi ki,kalbinin carpmasindan konusamiyordu. Onun bu hali kizin dahuzurunu kacirdi...
-Ben artik gideyim
demeye hazirlanirken, delikanli birden garsonu cagirdi...
-Bana biraz tuz getirir misiniz" dedi...Kahveme koymak icin...
Yan masalardan bile saskin yüzler delikanliya bakti... Kahveye tuz!..Delikanli kipkirmizi oldu utanctan, ama tuzu kahvesine döktü veicmeye basladi. Kiz, merakla:
-Garip bir agiz tadiniz var dedi...
Delikanli anlatti:
-Cocukken deniz kenarinda yasardik. Hep deniz kenarinda ve denizdeoynardim. Denizin tuzlu suyunun tadi agzimdan hic eksilmedi. Butatla büyüdüm ben... Bu tadi cok sevdim. Kahveme tuz koymam bundan.Ne zaman o tuzlu tadi dilimde hissetsem, cocuklugumu, denizkenarindaki evimizi ve mutlu ailemi hatirliyorum. Annemle babamhala o deniz kenarinda oturuyorlar. Onlari ve evimi öyle özlüyorum ki Bunlari söylerken gözleri nemlenmisti delikanlinin.. Kizdinlediklerinden cok duygulanmisti. Icini bu kadar samimi döken,evini, ailesini bu kadar özleyen bir adam, evi, aileyi seven biriolmaliydi. Evini düsünen, evini arayan, evini sakinan biri... Evduyusu olan biri.. Kiz da konusmaya basladi.. Onun da eviuzaklardaydi.. Cocuklugu gibi... O da ailesini anlatti. Cok sirinbir sohbet olmustu... Tatli ve sicak... Ve de bu sohbet öykümüzünharikulade güzel baslangici olmustu... tabi... Bulusmaya devam ettiler ve her güzel öyküde oldugu gibi, prenses, prensle evlendi. Ve de sonuna kadar cok mutlu yasadilar.
Prenses ne zaman kahve yapsa prensine icine bir kasik tuz koydu,hayat boyu... Onun böyle sevdigini biliyordu cünkü... 40 yil sonra,adam dünyaya veda etti.
Ölümümden sonra acdiye bir mektup birakmisti sevgili karisina...Söyle diyordu, satirlarinda...
"Sevgilim, bir tanem... Lütfen beni affet. Bütün hayatimizi biryalan üzerine kurdugum icin beni affet. Sana hayatimda bir tek kereyalan söyledim... Tuzlu kahvede... Ilk bulustugumuz günü hatirliyormusun?. Öyle heyecanli ve gergindim ki, seker diyecekken `Tuz` ciktiagzimdan... Sen ve herkes bana bakarken,degistirmeye o kadarutandim ki, yalanla devam ettim. Bu yalanin bizim iliskimizin temeliolacagi hic aklima gelmemisti. Sana gercegi anlatmayi defalarcadüsündüm. Ama her defasinda korkudan vazgectim. Simdi ölüyorum veartik korkmam icin hicbir sebep yok...Iste gercek... Ben tuzlu kahve sevmem, o garip ve rezil bir tat...Ama seni tanidigim andan itibaren bu rezil kahveyi ictim. Hem dezerre pismanlik duymadan. Seninle olmak hayatimin en büyük mutluluguidi ve ben bu mutlulugu tuzlu kaveye borcluydum. Dünyaya bir dahagelsem, herseyi yeniden yasamak , seni yeniden tanimak ve bütünhayatimi yeniden seninle gecirmek isterim, ikinci bir hayat boyudaha tuzlu kave icmek zorunda kalsam da..."
Yasli kadinin gözyaslari mektubu sirilsiklam islatti.Lafi acildiginda birgün biri, kadina Tuzlu kahve nasil bir seysoracak oldu... Gözleri nemlendi kadinin... Cok tatli!... dedi.
-Ben artik gideyim
demeye hazirlanirken, delikanli birden garsonu cagirdi...
-Bana biraz tuz getirir misiniz" dedi...Kahveme koymak icin...
Yan masalardan bile saskin yüzler delikanliya bakti... Kahveye tuz!..Delikanli kipkirmizi oldu utanctan, ama tuzu kahvesine döktü veicmeye basladi. Kiz, merakla:
-Garip bir agiz tadiniz var dedi...
Delikanli anlatti:
-Cocukken deniz kenarinda yasardik. Hep deniz kenarinda ve denizdeoynardim. Denizin tuzlu suyunun tadi agzimdan hic eksilmedi. Butatla büyüdüm ben... Bu tadi cok sevdim. Kahveme tuz koymam bundan.Ne zaman o tuzlu tadi dilimde hissetsem, cocuklugumu, denizkenarindaki evimizi ve mutlu ailemi hatirliyorum. Annemle babamhala o deniz kenarinda oturuyorlar. Onlari ve evimi öyle özlüyorum ki Bunlari söylerken gözleri nemlenmisti delikanlinin.. Kizdinlediklerinden cok duygulanmisti. Icini bu kadar samimi döken,evini, ailesini bu kadar özleyen bir adam, evi, aileyi seven biriolmaliydi. Evini düsünen, evini arayan, evini sakinan biri... Evduyusu olan biri.. Kiz da konusmaya basladi.. Onun da eviuzaklardaydi.. Cocuklugu gibi... O da ailesini anlatti. Cok sirinbir sohbet olmustu... Tatli ve sicak... Ve de bu sohbet öykümüzünharikulade güzel baslangici olmustu... tabi... Bulusmaya devam ettiler ve her güzel öyküde oldugu gibi, prenses, prensle evlendi. Ve de sonuna kadar cok mutlu yasadilar.
Prenses ne zaman kahve yapsa prensine icine bir kasik tuz koydu,hayat boyu... Onun böyle sevdigini biliyordu cünkü... 40 yil sonra,adam dünyaya veda etti.
Ölümümden sonra acdiye bir mektup birakmisti sevgili karisina...Söyle diyordu, satirlarinda...
"Sevgilim, bir tanem... Lütfen beni affet. Bütün hayatimizi biryalan üzerine kurdugum icin beni affet. Sana hayatimda bir tek kereyalan söyledim... Tuzlu kahvede... Ilk bulustugumuz günü hatirliyormusun?. Öyle heyecanli ve gergindim ki, seker diyecekken `Tuz` ciktiagzimdan... Sen ve herkes bana bakarken,degistirmeye o kadarutandim ki, yalanla devam ettim. Bu yalanin bizim iliskimizin temeliolacagi hic aklima gelmemisti. Sana gercegi anlatmayi defalarcadüsündüm. Ama her defasinda korkudan vazgectim. Simdi ölüyorum veartik korkmam icin hicbir sebep yok...Iste gercek... Ben tuzlu kahve sevmem, o garip ve rezil bir tat...Ama seni tanidigim andan itibaren bu rezil kahveyi ictim. Hem dezerre pismanlik duymadan. Seninle olmak hayatimin en büyük mutluluguidi ve ben bu mutlulugu tuzlu kaveye borcluydum. Dünyaya bir dahagelsem, herseyi yeniden yasamak , seni yeniden tanimak ve bütünhayatimi yeniden seninle gecirmek isterim, ikinci bir hayat boyudaha tuzlu kave icmek zorunda kalsam da..."
Yasli kadinin gözyaslari mektubu sirilsiklam islatti.Lafi acildiginda birgün biri, kadina Tuzlu kahve nasil bir seysoracak oldu... Gözleri nemlendi kadinin... Cok tatli!... dedi.
