Güzelce bir kadındı Tomris, alımlıydı. Aşık olmayı da bilirdi, aşık etmeyi bildiği kadar. İyi de rakı içerdi, cihanda sulhtu rakı içerken. Ağdalı değil, nağmeli severdi. İçtikçe keyiflenir, keyiflendikçe güzelleşirdi. Gülüşünün altında dokunaklı hikayeler yatardı. Şiir severdi, okuyunca eritirdi masadaki en sert erkeğin yüreğini. İnsanın derinliklerine dokunurdu dalgıç bakışlarıyla, konuşunca bahar çicekleri açardı zemheri ayazlarında bile. Kimisine ona aşık olmak yeterdi, kimisine ömrünü ona vakfetmek, kimisine de ömrünce uzaktan seyretmek, hiç uzun bir yolda yürüdüğünü görmeden. Şiir eleştirisi yapar, sınırlarını şiirsellikle zorladığı öyküler yazardı genç yaşından beri. Memleketin dev gibi şairlerinin içini çeken de belki ondaki bu şiir aşkıydı.
Niceleri aşık olmak için adaklar adarken, Daha nen olayım isterdin, onursuzunum senin. diyecek kadar aşık olmuştu Cemal Süreya ona. Ay ışığında bileğinden, ayakta dudağından, kapı aralığında soluğundan, yatakta kasığından öpecek kadar sevdi fakat ikisi de evliydi karşılıklı aşka düştüklerinde, aşk yasa dışıydı, gizliydi. Yıldızlar söndü, bu aşk da bitti.
Turgut Uyarın sonsuz aşkının kucağına bıraktı Tomrisi.
Hakkını vere vere, layığıyla başının tacı etti Turgut Tomrisi. Kalbinin saati bozulup, artık hep ondan duracaktı fakat Tomris hayatının geri kalanında boyuna birinci seçilmekten yorulacaktı. En acısını da belki Edip Cansever çekti. Sevdiği kadın efsane aşklar yaşarken, o uzaktan sevmeye devam edecekti. Şöyle yazdı bir rakı masasında, peçetenin üzerine: Tomris rakıyı sevdi, bense Tomrisi.
Bu aşk dörtgeninin içinde, en tuhafı; her köşenin ayrı ayrı çok sevmesiydi.
Edip Cansever: Cemal Süreyaya içki içmesini ben öğrettim. diyordu, Cemal Süreya Edipe şiir yazmasını kendinin öğrettiğini savunuyordu. Bu tatlı atışma sırasında bile Turgut Uyarın aklına Tomristen başka bir şey gelmiyordu.
Bu ikisi bunu tartışırken, ben de gittim Tomrisle evlendim..
İkinci Yeni akımının üç dost yıldızı; Cemal Süreya, Turgut Uyar ve Edip Cansever, birbirlerini çok bekletmeden, tersine bir hareketle, sırayla kayıp gittiler bu dünyadan gökyüzüne. Tomris Uyarda 62 yaşında, Temmuz güneşine, bir kısmı kendisine yazılmış şiirlere ve şairlerinin anılarına veda etti. Ama ne zaman bu üç yürek işçisi bir yerlerde anılsa, Tomris Uyarın da kullakları muhakkak çınlamaya devam etti.
