İnsan, tarihe her istediğini söyletebilir, çünkü ölüler, itiraz edemezler.
Öyle dualarımız vardır ki ,kabul edilseler daha bedbaht oluruz.
Hakikatı güneşe benzetirler;doğrudur: Çünkü gözlerimizi bozar korkusu ile çoğuna bakamayız.
Hakkı kuvvetlendiremeyenler ki,kuvveti hak ederler.
İhtiyarlamaktan korkanlar var;halbuki ihtiyarlamamaktan korkmalıyız.
En acınacak mahluk,kaplumbağalarla beraber yürümeye mecbur olan küheylanlardır.
Kalp söze başlayınca akıl sağır olur.
Herkesi aydınlatmak isteyen öğretmenler,mum gibi erimeye razı olmalıdır.
Gölgede yaşayanlar,güneşi göremezler.
Niçin mi fikir değiştiriyorum?Çünkü ben fikirlerimin sahibiyim,kölesi değil.Fikirlerime karşı hiçbir taahhüdüm yoktur.İster değiştirir,ister saklarım.
Gündüz kandilini hazırlamayan,karanlığa razı demektir.
Midemiz için lokma ne ise,dimağımız için de fikir odur.Hepsi besleyemez,bir kısmı sıhhate dokunur,bir kısmı da zehirler.
İnsan yükseğe çıktıkça, pantolonundaki yamanın görünme ihtimali artar.
Konuşanın mevkii,bir fikrin kıymetini az çok değiştirir: İster istemez sözden ziyade söyeyene bakarız.
Ancak cücelerdir ki,küçüldüklerini hissedemezler.
İnsana en güzel sıfatı, ‘fani’ diyen vermiştir.
Dünya çok çabuk döndüğü için rengi belirsizdir.
Bayram,kıyafetlerin riya devridir.
Hiç kimseye benzememek isteyen,bir karikatüre benzer.
Yerinde sayanlar,yürüyenlerden ziyade gürültü çıkartır.
Ter,vücudun gözyaşıdır.
Aczini duymayan adam,hakikaten kuvvetli değildir.
Herkes başkasına,hakikatte kendi layık olduğu muameleyi reva görür.
Küçük kapılardan girmeye çalışanlar,eğilmeye mecbur olurlar.
Arzuların,kuvvetinin yetişebileceği yeri gösterir;hayallerin ise,zaafının yetiştiği yeri…
İnsan düşmanın her faziletine inanabilir:Samimiyetine asla!
Doğruyu söylemek değil,anlatmak güçtür.
‘Bugünkü fikirlerin kıymetini ancak ‘yarın’ gösterir.
Genç görünmek arzusu bilhassa ölüm endişesinden kaçınmak için beslenir.Sanırız ki,genç göründüğümüz nisbette ecelden uzağız!!!
İnsan için en büyük kuvvet,kendisini olduğu gibi görebilmektir.
Karga,adını değiştirsede,sesinden tanınır.
Saklanan çirkinlik,iki kat çirkin görünür.
Dinsiz vardır ki,inkarının esasları bir mabed teşkil eder.
Kusurumuz ne kadar çoksa,o kadar kusur ararız.
İyiliği yalnız iyiler anlar, fenalığı herkes.
Saadet dağlar gibidir;ses verir ama kımıldamaz, bekler ki sen ona gidesin.
Daima "bilirim"mi diyor gençtir, herşeye "olabilir"mi diyor ihtiyardır.
Kendini pek çok seven, pek az sevdirir.
Menfaat sandalyeye benzer. Başında taşırsan seni küçültür, ayağının altına alırsan yükseltir.
Yalnız kendi nefsini düşünerek dost arayan, hizmetçi arıyor demektir.
Gündüz kandilini hazırlamayan, gece karanlığa razı demektir.
Yüksek tepelerde hem yılana hem kuşa rastlanır; birisi sürünerek, öteki uçarak yükselmiştir.
Bazı insanlar, birlikte düşmek için birbirine tutunurlar.
Gölgede yaşayanlar, güneşi göremezler.
İnsan yükseğe çıktıkça, pantolonundaki yamanın görünme ihtimali artar.
Yerinde sayanlar, yürüyenlerden ziyade gürültü çıkarırlar.
Doğruyu söylemek değil, anlatmak güçtür.
İnsan için en büyük kuvvet, kendisini olduğu gibi görebilmektir.
Karga,adını değiştirse de, sesinden tanınır.
Kusurumuz ne kadar çoksa,o kadar kusur ararız.
Arzuların,kuvvetinin yetişebil eceği yeri gösterir; hayallerin ise, zaafının yetiştiği yeri...
Hiç kimseye benzememek isteyen, bir karikatüre benzer.
Her mahpusa acırım, fakat batıl fikirler içinde kapalı kalanlara daha çok.
Gençlik çabuk geçer derler, maalesef ihtiyarlık da öyle...
Haykıran sükutlar vardır ki, ancak Allah işitir.
Okul arkadaşları tesbih taneleri gibidir; Tahsil biter, iplik kopar, herbiri bir tarafa dağılır.
Köhne fikirler paslanmış çivilere benzer; söküp atmak çok zordur.
İlim yalnız zekayı değil, ahmaklığı da arttırır.
En vefakar dostumuz gölgemizdir; O da yoldaşlık etmek için güneşli havayı bekler.
Seçkinler, beğendikçe alkışlar; halk ise alkışladıkça beğenir.
Hakiki hürriyet, yüksek fikirlere esarettir.
Pahalı başka, kıymetli başkadır.
Yüksek fikirler, yüksek dağlara benzer. Alışık olmayanları ürkütür.
Dimağların da oburu vardır; pek çok yer, pek az hazmeder.
Kötülük kapısını aralık etmeye gelmez, ardına kadar açılır.
Ümitsiz yürek, hiçbir şeyle aydınlanamaz.
Hepimiz ölümün nişanlısıyız.
Büyük kalpler, büyük binalar gibidir; daima kendilerini gösterirler.
Güzel kelebek isteyen, çirkin tırtılı ezmemeli.
Küçük kapılardan girmeye kendini mecbur bilenler, eğilirler.
Yeni fikirler uzun ömürlü olabilmek için çok yaşamış hakikatlere istinat etmelidir.
Bir hastalığı, çeken hasta da bilir, tedavi eden hekim de... Fakat, aralarında ne büyük fark var!
Midemiz için lokma ne ise, dimağımız için de fikir odur. Hepsi besleyemez, bir kısmı sıhhate dokunur, bir kısmı da zehirler.
Gariptir, yükü çeken manda ses çıkarmaz da kağnı inler.
Akarsu, ne güzel hayat dersidir: Küçük engellerin üzerinde köpürür; büyüklerin yanından sessizce geçiverir.
Nezaket, ister iskarpin giysin ister çarık, bastığı yeri çamurlamaz.
Her yük omuzdan indirilebilir, senelerin yüklettiği yaş yükü müstesna!
İnsanları en çok sevenler, hiç şüphem yok ki yamyamlardır.
Rütbe aldıkça kibirlenenler, yangın kulesine çıkınca dürbün oldum zannedenlerdir.
Kavak ağacını beğenen ve seven çok az kişi gördüm. Çünkü dosdoğrudur.
Cenap Şahabettin
Öyle dualarımız vardır ki ,kabul edilseler daha bedbaht oluruz.
Hakikatı güneşe benzetirler;doğrudur: Çünkü gözlerimizi bozar korkusu ile çoğuna bakamayız.
Hakkı kuvvetlendiremeyenler ki,kuvveti hak ederler.
İhtiyarlamaktan korkanlar var;halbuki ihtiyarlamamaktan korkmalıyız.
En acınacak mahluk,kaplumbağalarla beraber yürümeye mecbur olan küheylanlardır.
Kalp söze başlayınca akıl sağır olur.
Herkesi aydınlatmak isteyen öğretmenler,mum gibi erimeye razı olmalıdır.
Gölgede yaşayanlar,güneşi göremezler.
Niçin mi fikir değiştiriyorum?Çünkü ben fikirlerimin sahibiyim,kölesi değil.Fikirlerime karşı hiçbir taahhüdüm yoktur.İster değiştirir,ister saklarım.
Gündüz kandilini hazırlamayan,karanlığa razı demektir.
Midemiz için lokma ne ise,dimağımız için de fikir odur.Hepsi besleyemez,bir kısmı sıhhate dokunur,bir kısmı da zehirler.
İnsan yükseğe çıktıkça, pantolonundaki yamanın görünme ihtimali artar.
Konuşanın mevkii,bir fikrin kıymetini az çok değiştirir: İster istemez sözden ziyade söyeyene bakarız.
Ancak cücelerdir ki,küçüldüklerini hissedemezler.
İnsana en güzel sıfatı, ‘fani’ diyen vermiştir.
Dünya çok çabuk döndüğü için rengi belirsizdir.
Bayram,kıyafetlerin riya devridir.
Hiç kimseye benzememek isteyen,bir karikatüre benzer.
Yerinde sayanlar,yürüyenlerden ziyade gürültü çıkartır.
Ter,vücudun gözyaşıdır.
Aczini duymayan adam,hakikaten kuvvetli değildir.
Herkes başkasına,hakikatte kendi layık olduğu muameleyi reva görür.
Küçük kapılardan girmeye çalışanlar,eğilmeye mecbur olurlar.
Arzuların,kuvvetinin yetişebileceği yeri gösterir;hayallerin ise,zaafının yetiştiği yeri…
İnsan düşmanın her faziletine inanabilir:Samimiyetine asla!
Doğruyu söylemek değil,anlatmak güçtür.
‘Bugünkü fikirlerin kıymetini ancak ‘yarın’ gösterir.
Genç görünmek arzusu bilhassa ölüm endişesinden kaçınmak için beslenir.Sanırız ki,genç göründüğümüz nisbette ecelden uzağız!!!
İnsan için en büyük kuvvet,kendisini olduğu gibi görebilmektir.
Karga,adını değiştirsede,sesinden tanınır.
Saklanan çirkinlik,iki kat çirkin görünür.
Dinsiz vardır ki,inkarının esasları bir mabed teşkil eder.
Kusurumuz ne kadar çoksa,o kadar kusur ararız.
İyiliği yalnız iyiler anlar, fenalığı herkes.
Saadet dağlar gibidir;ses verir ama kımıldamaz, bekler ki sen ona gidesin.
Daima "bilirim"mi diyor gençtir, herşeye "olabilir"mi diyor ihtiyardır.
Kendini pek çok seven, pek az sevdirir.
Menfaat sandalyeye benzer. Başında taşırsan seni küçültür, ayağının altına alırsan yükseltir.
Yalnız kendi nefsini düşünerek dost arayan, hizmetçi arıyor demektir.
Gündüz kandilini hazırlamayan, gece karanlığa razı demektir.
Yüksek tepelerde hem yılana hem kuşa rastlanır; birisi sürünerek, öteki uçarak yükselmiştir.
Bazı insanlar, birlikte düşmek için birbirine tutunurlar.
Gölgede yaşayanlar, güneşi göremezler.
İnsan yükseğe çıktıkça, pantolonundaki yamanın görünme ihtimali artar.
Yerinde sayanlar, yürüyenlerden ziyade gürültü çıkarırlar.
Doğruyu söylemek değil, anlatmak güçtür.
İnsan için en büyük kuvvet, kendisini olduğu gibi görebilmektir.
Karga,adını değiştirse de, sesinden tanınır.
Kusurumuz ne kadar çoksa,o kadar kusur ararız.
Arzuların,kuvvetinin yetişebil eceği yeri gösterir; hayallerin ise, zaafının yetiştiği yeri...
Hiç kimseye benzememek isteyen, bir karikatüre benzer.
Her mahpusa acırım, fakat batıl fikirler içinde kapalı kalanlara daha çok.
Gençlik çabuk geçer derler, maalesef ihtiyarlık da öyle...
Haykıran sükutlar vardır ki, ancak Allah işitir.
Okul arkadaşları tesbih taneleri gibidir; Tahsil biter, iplik kopar, herbiri bir tarafa dağılır.
Köhne fikirler paslanmış çivilere benzer; söküp atmak çok zordur.
İlim yalnız zekayı değil, ahmaklığı da arttırır.
En vefakar dostumuz gölgemizdir; O da yoldaşlık etmek için güneşli havayı bekler.
Seçkinler, beğendikçe alkışlar; halk ise alkışladıkça beğenir.
Hakiki hürriyet, yüksek fikirlere esarettir.
Pahalı başka, kıymetli başkadır.
Yüksek fikirler, yüksek dağlara benzer. Alışık olmayanları ürkütür.
Dimağların da oburu vardır; pek çok yer, pek az hazmeder.
Kötülük kapısını aralık etmeye gelmez, ardına kadar açılır.
Ümitsiz yürek, hiçbir şeyle aydınlanamaz.
Hepimiz ölümün nişanlısıyız.
Büyük kalpler, büyük binalar gibidir; daima kendilerini gösterirler.
Güzel kelebek isteyen, çirkin tırtılı ezmemeli.
Küçük kapılardan girmeye kendini mecbur bilenler, eğilirler.
Yeni fikirler uzun ömürlü olabilmek için çok yaşamış hakikatlere istinat etmelidir.
Bir hastalığı, çeken hasta da bilir, tedavi eden hekim de... Fakat, aralarında ne büyük fark var!
Midemiz için lokma ne ise, dimağımız için de fikir odur. Hepsi besleyemez, bir kısmı sıhhate dokunur, bir kısmı da zehirler.
Gariptir, yükü çeken manda ses çıkarmaz da kağnı inler.
Akarsu, ne güzel hayat dersidir: Küçük engellerin üzerinde köpürür; büyüklerin yanından sessizce geçiverir.
Nezaket, ister iskarpin giysin ister çarık, bastığı yeri çamurlamaz.
Her yük omuzdan indirilebilir, senelerin yüklettiği yaş yükü müstesna!
İnsanları en çok sevenler, hiç şüphem yok ki yamyamlardır.
Rütbe aldıkça kibirlenenler, yangın kulesine çıkınca dürbün oldum zannedenlerdir.
Kavak ağacını beğenen ve seven çok az kişi gördüm. Çünkü dosdoğrudur.
Cenap Şahabettin
