Dirtypink
Bayan Üye
Gitmek,terketmek,herşeyi onca yaşanmışlıkları bir çırpıda silivermek..Biliyorum senin için uygulaması bile çok kolay saydığın bu kelimeleri,yazmak bile zor şimdi benim için.Ne için ağlamalı insan,neye ağıt yakmalı.Şmdi herşey daha zor bu hayatta,yokluğuna alışmak mı lazım,yoksa zaten hiç olmayışını mı kabullenmek bilemedim.
Oysa nekadar boşa zaman harcamışız...Doyasıya yaşanmalıymış, Güneşin doğuşunu omuzların da seyredişler.O söylemeye kıyamadığımız,hep bi köşede mahrem saydığımız uzun uzadıya her harfın de sen ve ben kokan cümleler...
Dedim ya neye ağlamalı insan,neye ağıt yakmalı.......
Sana sesleniyorum duymak istediğin kadar dinle şimdi beni...
Bana geri ver ıslanmamış gülen gözlerimi..Kararmamış güzel günlerimi,tükenmemiş büyük sevgimi.......Ömrün de ilk defa benim için davran sarıl sorumluluk dediğin hayatımın ufacık bir köşesine.Günler soğuk geceler uzun,terkedilmişlik yolu yarılamış sona ulaşmak üzere.Tut bırakma kahrolası ellermi senin için harcandı bunca geçmiş zaman sana adandı bütün adaklar ben daha bunu kendime anlatamazken,ortalığa dökmeyelim ihanetini.....
Şimdi bomboş ulu orta tutmaktan çekinmediğin ellerim..Kimse bilmedi bilmeyecek bizim mabed saydığımız o denize nazır buluşmalarımızın,öpüşlerimizin sevinçlerimizin suskun şahidini....Gitmek mi zor demiştin yoksa dönmekmi......İkiside aşkım,ömrüm açışına şahid olup soluşunda yalnız kaldığım bahar çiçeğim ikiside.
Sen gitmelerin adayı oldun hep bense kalakalmaların.Sen kolayın yanında durdun daima ben se zoru seçtim zor olan sendin zaten dayandım.
Dayandım...
Eğer buysa benim için doğru saydığım cümle bunu yazmak düşer satırlara.Ama anlatamadım sana ne sevgimi nede senin hep yok saydığın o unutmaktan, bırakmaktan ve dahası yok etmekten hiç korkmadığın benliğimi.Ben hep sevdim,direndim.Her düşüşünde tuttum ellerini seninle yoğurdum bütün kederlerimi,senin gözlerinde seyrettim denizin maviliklerini.Senin kalbinin atış ritmine uydurdum sevinçlerimi hüzünlerimi.
Şimdi daha iyi anlıyorum oysaki,seni tanıdığımdan beridir ben hiç ben olmamışkı zalim.Tek beden de yaşamışız biz ağladıysan ağlamış güldüysen gülmüşüz.Ama ayrıldı bedenlerimiz yoksun yazık,ve sensiz ne yapar bu beden nasıl ayakta kalır bilinmez zar zor duyduğu nefes alışları yok artık,günün ilk ışıklarına kadar nöbete durduğu bekleyişler,sana ait olan hiç birşey kalmadı ,geride bıraktığın enkaza dönen bu koca bedenden başka.
Git şimdi gitmek istediğin yere..
Alıntıdır.
Oysa nekadar boşa zaman harcamışız...Doyasıya yaşanmalıymış, Güneşin doğuşunu omuzların da seyredişler.O söylemeye kıyamadığımız,hep bi köşede mahrem saydığımız uzun uzadıya her harfın de sen ve ben kokan cümleler...
Dedim ya neye ağlamalı insan,neye ağıt yakmalı.......
Sana sesleniyorum duymak istediğin kadar dinle şimdi beni...
Bana geri ver ıslanmamış gülen gözlerimi..Kararmamış güzel günlerimi,tükenmemiş büyük sevgimi.......Ömrün de ilk defa benim için davran sarıl sorumluluk dediğin hayatımın ufacık bir köşesine.Günler soğuk geceler uzun,terkedilmişlik yolu yarılamış sona ulaşmak üzere.Tut bırakma kahrolası ellermi senin için harcandı bunca geçmiş zaman sana adandı bütün adaklar ben daha bunu kendime anlatamazken,ortalığa dökmeyelim ihanetini.....
Şimdi bomboş ulu orta tutmaktan çekinmediğin ellerim..Kimse bilmedi bilmeyecek bizim mabed saydığımız o denize nazır buluşmalarımızın,öpüşlerimizin sevinçlerimizin suskun şahidini....Gitmek mi zor demiştin yoksa dönmekmi......İkiside aşkım,ömrüm açışına şahid olup soluşunda yalnız kaldığım bahar çiçeğim ikiside.
Sen gitmelerin adayı oldun hep bense kalakalmaların.Sen kolayın yanında durdun daima ben se zoru seçtim zor olan sendin zaten dayandım.
Dayandım...
Eğer buysa benim için doğru saydığım cümle bunu yazmak düşer satırlara.Ama anlatamadım sana ne sevgimi nede senin hep yok saydığın o unutmaktan, bırakmaktan ve dahası yok etmekten hiç korkmadığın benliğimi.Ben hep sevdim,direndim.Her düşüşünde tuttum ellerini seninle yoğurdum bütün kederlerimi,senin gözlerinde seyrettim denizin maviliklerini.Senin kalbinin atış ritmine uydurdum sevinçlerimi hüzünlerimi.
Şimdi daha iyi anlıyorum oysaki,seni tanıdığımdan beridir ben hiç ben olmamışkı zalim.Tek beden de yaşamışız biz ağladıysan ağlamış güldüysen gülmüşüz.Ama ayrıldı bedenlerimiz yoksun yazık,ve sensiz ne yapar bu beden nasıl ayakta kalır bilinmez zar zor duyduğu nefes alışları yok artık,günün ilk ışıklarına kadar nöbete durduğu bekleyişler,sana ait olan hiç birşey kalmadı ,geride bıraktığın enkaza dönen bu koca bedenden başka.
Git şimdi gitmek istediğin yere..
Alıntıdır.
