Debresif
Bayan Üye
Edward Norton un ilk filmi Primal Fear da dikkatimi en çok çeken repliktir. İlişkilerini yürütemeyen çiftten birinin diğerine söylediği bu cümle.
Uzun soluklu ilişkiler yaşıyoruz. Geriye dönüp bakınca bazılarının tek gecelik ilişkilerden çokta farklı olmadığını anlıyoruz bazen. Hep eksik bir şeyler var, yarım kalmışlıklar, boşluklar var. Kendimiz değiliz. Aslında karşımızda arayıp bulamadığımız şey benliğimiz. Gidenin arkasından yarım kalmak aslında hiç tam olamamak demek değil mi? Hiç tamamlanmayan yanımız *
Nedir bizi böyle yarım bırakan? Hissettiğimiz içimizi kaplayan o devasal boşluğu yaratan şey? Kimdir aradığımız? Ben aşığım demek için ne gerekir? Ne zaman severiz birini?
Onlarca masa, onlarca suret Kimileri birbirlerinin mimiklerine kitlenmiş, kimileri boşluğa Bazıları görmeden yalnızca bakıyorlar. Sigara dumanı, hava soğuk, gülümsüyor bir masadakiler o kadar sahte ki kahkahalar. Tek başına olanlar telefonlarına sarılıyor, yalnız değilim mesajı vermek için.
Aman ne güzel alet şu telefon!
İcadından beri yalnız kalmıyoruz (!) Netbooklar çıktı birde şimdi. Yaşasın teknoloji ne güzel şey!
Sıradan bir kafe, sıradan insanlar. Apayrı hikayeler okuyorum yüzlerinde. İnsan ne garip bir varlık, gizlemeye çalıştığı her şey gözler önünde. Sesler birbirine karışmış, korkunç bir uğultu dolanıyor atmosferde. Kahveler yudumlanıyor, anlamsız sohbetlerle geçiştiriliyor zaman. Biraz ötede iki sevgili tartışıyor. Kızın yüzünde öfke. Bence neden öfkeli olduğunu bile bilmiyor. Acaba yarın öleceğini bilse bu anlamsız kavgayı yapar mıydı diye geçiriyorum içimden. Off Sinem saçmalıyorsun yine! Zaman! Belki hepimiz yalnızca tek bir gün yaşıyoruzdur, kelebek misali Ve o güne ne çok şey sığdırmışız sanıyoruz ta ki son saniye gelene dek. Birkaçımız dışında bir pişmanlık hissediliyor. Nasılda yarım yaşamışız hayatı. Melankolik miyim diye geçiriyorum içimden. Ama bu melankoli değil sanki sadece gerçeğiyle yüzleşiyorum yaşamın. Birazdan kendimi kandırıp bana verilen sınırlı sayıdaki nefesimi tüketmeye devam edeceğim.
Uyuyacak, yeni sandığım farklı olmayan bir güne daha uyanacağım. Günler geçecek ben kalacağım, ilerlediğimi sanarak İnsanlar tanıyacağız yenileri ve tekrar yenileri Gidecekler ve gelecekler Hep aynı pencereden baktığımız hayat sıkacak bizi, boğulacağız.
Hayatımızdakileri değiştirmek gibi saçma bir çözüm arayacağız değişmesi gerekenin kendimiz olduğunu bile bile hem de! Biz değişmedikçe her ilişki tek gecelik olacak, ne kadar sürerse sürsün, hayatı hep tek gecelik yaşayacağız
