MOĞOLLARI YENİLGİYE UĞRATAN KIPÇAK TÜRKÜ BÜYÜK KOMUTAN AYBARS'IN KİTABI ÇIKTI!
KISA BİR ALINTI:
Aybars, civanmert mücahitlerin gözlerine baktı. Gözlerindeki tedirginliği görebiliyordu. İçlerinden bazı emirler fitne ve fesat tohumları saçıyor, savaşmaktan çekindikleri için ordunun kuvve-i maneviyesini bozuyordu. Bir şeyler söylemeliydi, bir şeyler… İslamiyet bir dönüm noktasını yaşıyordu. Eğer İslam ordusu bu çapulculara yenilirse, Kâbe’ye doğru Ebrehe’nin ordusu tekrar harekete geçecekti. Akça’nın üzerinde ordunun en önünde sağ ve sol cenahlara at koşturarak dikkatlerini çekti. Sonra herkesin dikkatini çektiğine tatmin olunca duraladı. Başını oynattı hafifçe, sözcükleri tekrarladı içinden “Bismillah” diyerek önce Allah’a sonra kelimelere sarıldı.
“Ey Müslüman emirleri! Ey Mücahitler! Yıllardır Beytü’l Malin ekmeğini yiyorsunuz ve şimdi de görmekteyim savaştan geri durmak isteyenler var. Ben işte buradayım. Hepiniz terk etseniz de ben küffara karşı geri durmayacağım. Savaşmak isteyenler Allah için benimle gelsin. Kim savaşmak istemezse de o evine sıcak yatağına, kadınlarına dönsün. Tabi bu savaştan sonra geriye bir şey bırakırlarsa… Allah hepimizi görmektedir. Müslümanların vebali geride kalanların boynunadır. ALLAHUEKBER!” diyerek sözlerine noktayı koyarken atını mahmuzlayıp yalın kılıç küffarın üzerine hücum etti. Ardından tüm ordu Allah! Allah! nidalarıyla ardından.
Önlerinde güneş gökyüzünde kapanarak bulutlara gömülüyordu. Ne günün geçtiğini ne açlığı ne de susuzluğu hissediyordu. Başka bir zamana ait başka bir güç dolduruyordu içini. Onu insan türüne yabancılaştıran bir güç…
KISA BİR ALINTI:
Aybars, civanmert mücahitlerin gözlerine baktı. Gözlerindeki tedirginliği görebiliyordu. İçlerinden bazı emirler fitne ve fesat tohumları saçıyor, savaşmaktan çekindikleri için ordunun kuvve-i maneviyesini bozuyordu. Bir şeyler söylemeliydi, bir şeyler… İslamiyet bir dönüm noktasını yaşıyordu. Eğer İslam ordusu bu çapulculara yenilirse, Kâbe’ye doğru Ebrehe’nin ordusu tekrar harekete geçecekti. Akça’nın üzerinde ordunun en önünde sağ ve sol cenahlara at koşturarak dikkatlerini çekti. Sonra herkesin dikkatini çektiğine tatmin olunca duraladı. Başını oynattı hafifçe, sözcükleri tekrarladı içinden “Bismillah” diyerek önce Allah’a sonra kelimelere sarıldı.
“Ey Müslüman emirleri! Ey Mücahitler! Yıllardır Beytü’l Malin ekmeğini yiyorsunuz ve şimdi de görmekteyim savaştan geri durmak isteyenler var. Ben işte buradayım. Hepiniz terk etseniz de ben küffara karşı geri durmayacağım. Savaşmak isteyenler Allah için benimle gelsin. Kim savaşmak istemezse de o evine sıcak yatağına, kadınlarına dönsün. Tabi bu savaştan sonra geriye bir şey bırakırlarsa… Allah hepimizi görmektedir. Müslümanların vebali geride kalanların boynunadır. ALLAHUEKBER!” diyerek sözlerine noktayı koyarken atını mahmuzlayıp yalın kılıç küffarın üzerine hücum etti. Ardından tüm ordu Allah! Allah! nidalarıyla ardından.
Önlerinde güneş gökyüzünde kapanarak bulutlara gömülüyordu. Ne günün geçtiğini ne açlığı ne de susuzluğu hissediyordu. Başka bir zamana ait başka bir güç dolduruyordu içini. Onu insan türüne yabancılaştıran bir güç…
