Modern anlamda ilk tatil kampı, 1906 yılında J. Fletchen-Dodd tarafından Caisterde açıldı. Adı, Doddun Sosyalist Tatil Kampı idi. Gerçi halen Isle of Mande faaliyetim sürdüren Douglas Tatil Kampı, 1900 yılında açıldığı için türünün ilk örneği olduğunu ileri sürebilir ama, bu kampa, İkinci Dünya Savaşının sonuna kadar yalnızca erkekler alınıyordu. Doddun kampına ait bugün elimizde olan en eski broşür, 1914 tarihini taşıyor. Bu broşürden anlaşıldığına göre, kampta 200 kişilik bir yemek salonu bulunuyordu. Güzel havalarda yemek servisi, açık havada yapılıyordu. Ayrıca, bir karanlık odası, bisiklet pisti, çiçek bahçeleri, okuma odası, nefis bir plajı ve bir mağazası vardı. Bu mağazada, plaj giysileri, tütün, bisküvi, soda, gazete ve kartpostal satılıyordu. İçinde bir de piyano bulunan yemek salonu, öğün saatlerinin dışında amatör tiyatro gösterileri, konferanslar, münazaralar ve kıyafet baloları için kullanılıyordu.
Ayrıca, açık havada tenis ve kriket karşılaşmaları, piknikler ve araba turları düzenleniyordu. Kampa gelen aileler, nüfuslarına ve ekonomik durumlarına göre iki ya da dört kişilik çadırlarda veya branda bezinden yapılan çadır-evlerde kalabiliyorlardı. Kampta çıkan yemekler, 20. yüzyılın başlarındaki sosyalizm anlayışına ters düşmeyecek şekilde düzenleniyordu. Alkollü içkilerin yasaklandığı kampta, denize girenler, mutlaka yönetmelikte belirlenen örneğe uygun mayolar giymek zorundaydılar. Gece. 11′den sonra yüksek sesle konuşanlar, derhal kamptan atılıyordu. Ayrıca kamp sakinleri, idarenin günlük bazı işlerine de yardımcı olmak zorundaydılar.
Kimi zaman, sosyalist bir kampta kalmak düşüncesinden rahatsız olan konuklar da çıkmıyor değildi ama Bay Fletcher-Dodd, Burada her tür düşünce temsil edilir diyerek onları rahatlatıyordu. 1920 yılında kampın kapasitesi 300 kişiye çıkarıldı. Ayrıca, bazı ilave sosyal tesisler yapıldı. 10 yıl sonra kamp, bir kez daha genişletildi ve yeni eklentiler görüldü. Bu arada Bay Dodd da hayli yaşlanmıştı ama, disiplinli yönetimi eskisinden de sıkı bir biçimde sürüyordu.
Ayrıca, açık havada tenis ve kriket karşılaşmaları, piknikler ve araba turları düzenleniyordu. Kampa gelen aileler, nüfuslarına ve ekonomik durumlarına göre iki ya da dört kişilik çadırlarda veya branda bezinden yapılan çadır-evlerde kalabiliyorlardı. Kampta çıkan yemekler, 20. yüzyılın başlarındaki sosyalizm anlayışına ters düşmeyecek şekilde düzenleniyordu. Alkollü içkilerin yasaklandığı kampta, denize girenler, mutlaka yönetmelikte belirlenen örneğe uygun mayolar giymek zorundaydılar. Gece. 11′den sonra yüksek sesle konuşanlar, derhal kamptan atılıyordu. Ayrıca kamp sakinleri, idarenin günlük bazı işlerine de yardımcı olmak zorundaydılar.
Kimi zaman, sosyalist bir kampta kalmak düşüncesinden rahatsız olan konuklar da çıkmıyor değildi ama Bay Fletcher-Dodd, Burada her tür düşünce temsil edilir diyerek onları rahatlatıyordu. 1920 yılında kampın kapasitesi 300 kişiye çıkarıldı. Ayrıca, bazı ilave sosyal tesisler yapıldı. 10 yıl sonra kamp, bir kez daha genişletildi ve yeni eklentiler görüldü. Bu arada Bay Dodd da hayli yaşlanmıştı ama, disiplinli yönetimi eskisinden de sıkı bir biçimde sürüyordu.