Sustun Şehir Suslara Gömüldü

sustun ya
gece hüznü taşıdı omuzlarında sabahlara kadar
gelincikler boyunlarını büktü birbir
yıldızlar kaydı
topladım ellerimle
sırf sana hediye etmek için
ve ay doldurduğunda geceyi
parladı gözlerin odamda
gece bile kıskandı gözlerini


sustun bir solukta güz kapladı şehri
oysa sen yoktun görmedin


pencereme gelen martının kanadı kırılmış
gelmez oldu kaç zamandır


güneş bana küsmüş doğmaz oldu


kara bir yalnızlık benimkisi artık gelsen nafile yoksan nafile
çünkü geceyi taktım peşime
ve sen en çok siyahı severken
ben her daim beyazlara gebe
seni düşledim
bir küçük söz
bir ses düşledim


sustun ya
kalabalık bir şehir
ortasında olsam
bu kadar sesizliğe bürünemezdi hiçbir yer


ve bu kadar deliremezdi cismim


söyle nerdesin
ben gelip bulayım seni
dostane bir türkü söylerim
kapında konaklarım
söyle


sustun ya
ve gittin ardından
hiçbir şey
ve her bir şey bu kadar koyu ve dipsiz kalmamıştı
zamansız aldı seni baharlar


bir yaprak oldum ardından
düştüm yavaş yavaş


hadi gel şimdi uğraş
uğraş da kaldır beni yerlerden


sustun ya
şehir suslara gömüldü
pusu kurdu yalnızlık düşmanı
esir aldı sensizliği


ve sen
susup gittiğin günden beri
hasretimsin...




Sibel Gülistan​