Suskunluğum Asaletimdendir Ey Aşk

İşte bak sabahın ufkunda senden çok uzaklardayım.
Suskun..yalnız..yorgun ve bitkin haldeyim.
Yürüyecek ne dermanım kaldı..sevecek ne de bir yürek!
İsyanım büyük..kalbim kırık sana bunu biliyor musun?
Sevgiyi bir oyun..seveni de bir oyuncak gören sen değil misin?
Oysa sana öylesine çok değer vermiştim ki;ama sen
Sen o değeri de..sevgiyi de aşkı da çoktan yitirdin.
Mutlu musun şimdi desem sana;belki beni avutacak
Kendini de kandıracak..Alçakca sesleneceksin bana.
Oysa seni ne çok seviyordum bir bilseydin.
Ama sen sevginin kutsallığını nereden..nereden bileceksin?
Şimdi suskunum!Suskunluğum asaletimdendir bunu bilesin ey aşk!..
Bana söyleyebilir misin?Kaç kişinin canını yaktın?
Elde edemeyip de o kahrolası kuytu köşeye attın?
Sen ve ben! daha kaç kişinin canını yakacaksın ey aşk?
Sen yalnız dünyanda çırpındığını düşünüyorsun.
Elde edemediklerine üzülmeyip,sadece gülüp geçiyorsun.
Sen de ne sevecek bir yürek var;ne de seni taşıyan aptal biri
Sen aşkı sözlerin gizemlerinde arıyorsun belki ama..
O gizemlerle saklı dünyamda artık sana da yer yok.
Şimdi suskunum..suskunluğum asaletimdendir bunu bilesin ey aşk!....