Su Bile Yalnız Yolunu Buluyor , Bir Ben Bu Haldeyim

Herkese o kadar kolay ki hayat..
Gülümsemek için onca sebep..
O kadar çok varki onlarda..
İlk terkedilen ben miyim acaba..
Tek biten benim inancımmı yada?
Ben korkarken bu kadar..
Sevmekten tekrar birlikte olmaktan..
Herkesteki bu mutluluk niye?
Gülüyorlar işte..
Yalnız değil benim gibi kimse..
Yitip giden hayallerim..
Kaybolan inancım..
Hep mi kaybeden benim hayatım..?
Ve o kadar zor ki bunlara katlanmak..
Yalnız hissetmek..
Çaresiz olmak..
Her gününün bir öncekinden daha kötü geçmesi..
Hergün dahada zora gitmek..
Hergün belkilere olan umudunun kırılması..
Başkalarına imrenmek..
Daha sayamadığım o kadar çok varki bu kendi başınalığın yan etkileri..
Yer yok bana.. El yok uzanan..
Bu çıkmazda bir çıkış olan..
Yüreğim hergün kaybolan..
Dünya dönüyor,insanlar gülüyor..
Su bile yalnız yolunu buluyor..
Ben..
Bense hala bir başına..
Ağlayan gözlerim yanımda..
Ağlamak bile kimsesiz..
Sebepsiz.. Kimseye değil kendime..
Yalnızlık bu işte..
Herşey kendi kendine~​