ßen Seni ßoğaz Rüzgarlarına ßıraktım

Yedi tepeli şehrin ıslak gecelerinde yürürken

Son izmaritimde dudağının kokusunu

Arnavut kaldırımlarına fırlattım.

Bir tek gözlerinin grisi kaldı yüzümde

Onu da İstanbul hatırası saydım





Yüzyıllar geçmiş gibi aradan

Her yerde seni aradım

Kaç kervan geçti bu handan

Ne o arnavut kaldırımlarını

Nede saçlarının kızılını bulamadım.




Artık yaşamıyorum biliyor musun

Bu aldığım nefes değil

Gökyüzü gri mi olur bahar mevsiminde?

Karamı yağar nisan yağmurları?

Kan mı akar ey yar

İnsanının gözlerinden

Su yerine nefret mi içilir avuç avuç.

İnan ya bu yaşamak değil

İnsan seni yaşarken nasıl unutur​