endLesS
Webmaster
Sosyalizm Yumuşuyor (*)
Sosyalizm’in yumuşaması bizim için hiç de sürpriz değildir. 1980 öncesi anarşi döneminde bile onların fikir plânında bittiğini biliyor ve çıkardıkları anarşinin, şimdilerdeki bitişlerinin ifadesi, canhıraş feryatlar olduğunu söylüyorduk.
Günümüzde nice büyük düşünürler, artık komünizme sırt çevirdiler; hatta bazıları Müslüman bile oldu. Dünya ülkelerinin çoğunda Hristiyan demokratlar iktidara geliyor. Demek ki, fikrî coğrafyada büyük değişiklikler yaşanmakta. Şu kadar ki, yıllarını komünizmle tüketmiş insanların birdenbire Müslüman olacaklarını düşünmek de makul değildir. Bunlar ihtimal önce te’lif yoluna sapacak ve İslâm ile komünizmi barıştırmaya çalışacaklardır. Bu tür yalpalanmaların bize faydası dokunacaktır; çünkü, onların falsolarını gördükçe, arkalarından gidenler, “Demek ki komünizm bugüne kadar hep kaypak kafalarla temsil ediliyormuş” diyeceklerdir.
Şimdiye kadar komünizm halka kendini hep kitle-ruh haleti içinde arz ediyordu. Aslında böyle bir metod, ancak düşünceden mahrum kalabalıklar oluşmasına yol açar ve nitekim öyle de oldu. Bu kalabalıklar, hiçbir zaman hür bir ortamda kendileri olarak düşünemediler. Zannettiler ki, komünistler yakında ihtilâl yapıp ve hemen işbaşına gelecekler. Bugün artık tebeyyün etti ki, bütün bunlar boş bir gürültüden ibaretmiş. Sis ortadan kalktı ve herkes -onlar da, biz de- sâlim düşünme imkânı bulduk.
Komünist cephenin kalemşörlerinin, belli istihalelerle bir gün, belki de yakında İslâm’ın müdafileri olmalarını beklemek, bile hayal olmasa gerek...
Sosyalizm’in yumuşaması bizim için hiç de sürpriz değildir. 1980 öncesi anarşi döneminde bile onların fikir plânında bittiğini biliyor ve çıkardıkları anarşinin, şimdilerdeki bitişlerinin ifadesi, canhıraş feryatlar olduğunu söylüyorduk.
Günümüzde nice büyük düşünürler, artık komünizme sırt çevirdiler; hatta bazıları Müslüman bile oldu. Dünya ülkelerinin çoğunda Hristiyan demokratlar iktidara geliyor. Demek ki, fikrî coğrafyada büyük değişiklikler yaşanmakta. Şu kadar ki, yıllarını komünizmle tüketmiş insanların birdenbire Müslüman olacaklarını düşünmek de makul değildir. Bunlar ihtimal önce te’lif yoluna sapacak ve İslâm ile komünizmi barıştırmaya çalışacaklardır. Bu tür yalpalanmaların bize faydası dokunacaktır; çünkü, onların falsolarını gördükçe, arkalarından gidenler, “Demek ki komünizm bugüne kadar hep kaypak kafalarla temsil ediliyormuş” diyeceklerdir.
Şimdiye kadar komünizm halka kendini hep kitle-ruh haleti içinde arz ediyordu. Aslında böyle bir metod, ancak düşünceden mahrum kalabalıklar oluşmasına yol açar ve nitekim öyle de oldu. Bu kalabalıklar, hiçbir zaman hür bir ortamda kendileri olarak düşünemediler. Zannettiler ki, komünistler yakında ihtilâl yapıp ve hemen işbaşına gelecekler. Bugün artık tebeyyün etti ki, bütün bunlar boş bir gürültüden ibaretmiş. Sis ortadan kalktı ve herkes -onlar da, biz de- sâlim düşünme imkânı bulduk.
Komünist cephenin kalemşörlerinin, belli istihalelerle bir gün, belki de yakında İslâm’ın müdafileri olmalarını beklemek, bile hayal olmasa gerek...