Çocukluğumun en güzel yanı..Tozlu hatıralarımın en güzel kahramanı...İlk heyecanım,ilk kalp öarpıntım.Hem oyun arkadaşım, hem kalbime sakladığım...
Sen...Komşu kızının kalbine konan sevimli kelebeğim.Ayak sesini bile ezbere bildiğim.Sen...Çok eskilerde kalmış,siyah beyaz fotoğraflarım.Aklıma değdikçe içimi acıtan,geçmişime iz bırakanım...
Ne güzeldik biz...İki komşu çocuğu,iki candan arkadaş,birbirine açılamayan iki çaylak...Gözlerimin ilk gördüğü,sesini kulaklarima ezberlettiğim,''kahverengi'' yangınım.Yediğimin içtiğimin ayrı gitmediği,kalbimin kalbine değdiği sen...
Nasıl masum,nasıl nasıl çaresiz bakışlarda buluşurdu ışıltımız.Suskun,utangaç çağlarım.Seni özlemek ne fayda...Yitip giden yıllarım gibi sende kayboldun sararmış takvim yapraklarında.Arasam,bulsam seni bıraktığım gibi misindir acaba?Hiç kirlenmeyen anılarım sensin,hiç unutmayacaklarımda...
Bilsem ki iyisin nasıl ferahlarım...Sanadır en güzel,en içten dualarım...Birgün kesişse yollarımuz görsen nasıl ağlarım...İyi kalplim,en candanım.Çocukluğum,dile dökemediğim çırpınışlarım...Keşkeleri sıralıyorum sana.Hani duymasanda :
O en temiz yanınla ''Sonsuza dek sevildiğini bil yeter''
`Noir`
