TatLı prenses
Bayan Üye
Son Kez
Standart son kez
Bir gün gideceksin sevgili
Yasanmıs yasanmamıs her ne varsa
Anılarıda birbirine katarak gideceksin
Benim arkamda bıraktığım geleceği
Sen önüne alarak gideceksin...
Ben geç kaldıgım için yanarken an be an
Sen yoluna bensiz devam edeceksin!
Bir gün gideceksin sevgili
Sonu basından belli olan senaryo gibi,
kaderi vuramadığın, yazgıyı silemediğin gibi,
Hoyrat bir rüzgar gibi esip geçeceksin.
ve ben engel olamayacagım sana
Yüreğim için için yanarken,alev,alev
Engel olamayacagım apansız vedana.
Bir gün gideceksin sevgili
Ve ben gittiğinin ertesinden,
Yokluğunun yarınından düne seslenecegim
Son kez seslenecegim, derin bir sessizlikle
Biz olamayan hayat için
Kalbimden gelen bu soguk haykırısla
Duvarlara çarpıp bana geri dönecek sesimin buğusu,
sessiz bir şekilde ve
umutsuz şekilde.
Gideceksin biliyorum
Ama zor; zorla koşmak zor
İmkansızlıkları imkanlı kılmak içinde bir imkan yoksa, zor
Adına kader denilen belirsizliğe boyun egmek daha da zor
Zor sevgili gidişini seyretmek çok zor...
Oysa sana dair ne hayallerim vardı,
Ne hayallerim vardı bu soguk dört duvar ortasında
yasantımın sensizlikten nefes alamadığım boşlugunda
Kum saatinin ters düz olduğu,
Düşlerin asılıp, umutlarımın çarmıha gerildiği şu anlarda
gözlerim uzagında gökten düsen iki yıldız gibi.
Kalpte yorgun, zayıf ve yenikti, tükenmişti
Yitirilen aşk şarkıları gibi,
Yarım kalan şiirler gibi,
Parcalara ayrılan kalbim gibi
Avuçlarımdan kayışını izledim usulca
Her gece, her gündüz hayalinle ayakta kaldım
Yeni bir güne seninle başlamak varken
Uzagında kaldım.
Geceyi gözyaslarımla sabaha bagladım
Yoklugunun çemberinde kaldım, kederlerin çukurunda
Bir beden olamayan yüreklerin ortasında kaldım
Gözlerine bakıp söyleyemeyecegim
Her bir kelimenin, her bir cümlenin,
suskunluğunda kaldım...
Ne zordu seni sensizliğinle,
Ne zordu seni yokluğunla,
Ne zordu sevgili seni bir başına yaşamak..
Anlayabilirmisin beni,
Anlatabilirmiyim sana,
İçim acıyo kalabilirmisin yanımda...
Belkide coktan gittin sevgili çoktan
Şimdi hangi mevsimdeyiz saatlerden ne
Ben hazan mevsimindeyim, hüznünde saatlerin,
Yokluğunda en sensizliğin, varlığında derin iç çekişlerin
Gidicektin zaten gittin sevgili
İmkansızımdın, yasagımdın, ulasılmazımdın...
Bir vedayı çok görerek gittin
Beni okyanuslarda, kör kuyularda kaf dagınında ardında,
Beni benle,
Beni sensiz,
Beni bana bırakıp gittin,
Gururumuda alıp gittin..
Standart son kez
Bir gün gideceksin sevgili
Yasanmıs yasanmamıs her ne varsa
Anılarıda birbirine katarak gideceksin
Benim arkamda bıraktığım geleceği
Sen önüne alarak gideceksin...
Ben geç kaldıgım için yanarken an be an
Sen yoluna bensiz devam edeceksin!
Bir gün gideceksin sevgili
Sonu basından belli olan senaryo gibi,
kaderi vuramadığın, yazgıyı silemediğin gibi,
Hoyrat bir rüzgar gibi esip geçeceksin.
ve ben engel olamayacagım sana
Yüreğim için için yanarken,alev,alev
Engel olamayacagım apansız vedana.
Bir gün gideceksin sevgili
Ve ben gittiğinin ertesinden,
Yokluğunun yarınından düne seslenecegim
Son kez seslenecegim, derin bir sessizlikle
Biz olamayan hayat için
Kalbimden gelen bu soguk haykırısla
Duvarlara çarpıp bana geri dönecek sesimin buğusu,
sessiz bir şekilde ve
umutsuz şekilde.
Gideceksin biliyorum
Ama zor; zorla koşmak zor
İmkansızlıkları imkanlı kılmak içinde bir imkan yoksa, zor
Adına kader denilen belirsizliğe boyun egmek daha da zor
Zor sevgili gidişini seyretmek çok zor...
Oysa sana dair ne hayallerim vardı,
Ne hayallerim vardı bu soguk dört duvar ortasında
yasantımın sensizlikten nefes alamadığım boşlugunda
Kum saatinin ters düz olduğu,
Düşlerin asılıp, umutlarımın çarmıha gerildiği şu anlarda
gözlerim uzagında gökten düsen iki yıldız gibi.
Kalpte yorgun, zayıf ve yenikti, tükenmişti
Yitirilen aşk şarkıları gibi,
Yarım kalan şiirler gibi,
Parcalara ayrılan kalbim gibi
Avuçlarımdan kayışını izledim usulca
Her gece, her gündüz hayalinle ayakta kaldım
Yeni bir güne seninle başlamak varken
Uzagında kaldım.
Geceyi gözyaslarımla sabaha bagladım
Yoklugunun çemberinde kaldım, kederlerin çukurunda
Bir beden olamayan yüreklerin ortasında kaldım
Gözlerine bakıp söyleyemeyecegim
Her bir kelimenin, her bir cümlenin,
suskunluğunda kaldım...
Ne zordu seni sensizliğinle,
Ne zordu seni yokluğunla,
Ne zordu sevgili seni bir başına yaşamak..
Anlayabilirmisin beni,
Anlatabilirmiyim sana,
İçim acıyo kalabilirmisin yanımda...
Belkide coktan gittin sevgili çoktan
Şimdi hangi mevsimdeyiz saatlerden ne
Ben hazan mevsimindeyim, hüznünde saatlerin,
Yokluğunda en sensizliğin, varlığında derin iç çekişlerin
Gidicektin zaten gittin sevgili
İmkansızımdın, yasagımdın, ulasılmazımdın...
Bir vedayı çok görerek gittin
Beni okyanuslarda, kör kuyularda kaf dagınında ardında,
Beni benle,
Beni sensiz,
Beni bana bırakıp gittin,
Gururumuda alıp gittin..