Soğuk Şehir/Ölü Serçe

/Fakir kızla zengin oğlanın aşkıydı bu
siyah beyaz bir filmden
bir yürek harbiydi
bir hayal faslıydı.../

Say ki hiç karşılaşmadık
ürkek bir kuş kanadında...

Hiç sevmedik sanki birbirimizi
hiç giymedik sevgilim
o dikişsiz aşk gömleğini
sen say ki;
biz hiç sevmedik sıçrayarak uyanılan uykularda...

Kapat gözlerini
asırlar sürecek bir uykuya dal
korkutmasın seni o soğuk şehir
o kağıt duvarlar
ümidi kalmamış bir bekleyişe yol al...

Benim gibi...

Elinden bırak artık
o mavzer tabancanı ne olur
kaldır birer birer
kaldırımlardan ölü serçeleri...

Yalansız değildi hiç birşey
galiba bir parça da bize bulaşmıştı
hayırdan şaştık
şerre açılan eller duadaydı
seni dilemek...
belki de büyük hataydı...

İki soluk arasında hüzün
gölgeli yollarda akşam sefaları dizili
yazın ortasında
kırmızı bir güz
kim bilir şimdi nerdesin?

Oysa uzatsaydım ellerim yıldızlara değerdi yanında
sussaydım eğer sonsuza dek
susabilseydim
konuşacaktın belki
soyunacaktık üzerimizdeki
o tiril tiril yalnızlığı
susabilseydim eğer
sana susamayıp...

/''Göze görünmezdi ölüler''
konuşamazdı.../


Kuş tüyü değil artık yattığım yatak
tahtadan ve buz gibi bir kutu
gündüzleri seni düşünerek
kahroluyorum
geceleri dayanılmaz kabir azabı
bildiğin gibi değil...!

Hani konuşamazdı
hani görünmezdi ölüler?
yalan söylüyor şiir...

Ben aşkı gözlerinde okudum
ilhamı nefesinden
şairliği senden çaldım...

Ceplerimde şiirler
başucumda müzik
içimde dinmiş bir ateşin külleri var...
söyle sevgilim
bir ömür daha kaç ömür hasrete yanar?


Şimdi tüm şehirler denizli
tüm denizler senin nefes aldığın şehir
şimdi her bahar kış
her mevsim buz gibi bahar.


Şimdi yağmurdan kaçıyor bulutlar
yağan gözyaşı
korkmuyorum kendimden...


Ve biliyor musun ki ben yorgunum
gitgide bencilleşensenleşen yüreğimden
yoruldum...
herkesi benzetmekten sana
ve bıktım artık
herkesi sana benzettiğim için sevmekten...


/Bir serçe öldü sessizce
sensizce öldü....
ardından bir bardak şiir döktü giderken.
topla sevgili..../





Zeynep Güler​