Selamımı kabul eder misiniz?
Bu hikayenin içinde ne aradığımı bile bilmiyorum aslına bakarsanız. Buraya nasıl geldiğimi de. Niye birbirinize benden bahsettiğinizi bilmiyorum. Tanımadığım insanlarla nasıl oluyor da arkadaş oluyorum? Niye birilerinin dürtüp yanındakine beni gösterdiğini bilmiyorum. Sizi seviyorum!
Yanlış zaman. Yanlış yer. Yanlış kişiler.
Sizi ben ağlatmadım! Kader?
Fısıldıyorsunuz, ismimi duyuyorum. Bana dair bir şeyler daha. Benden bahsediyor olmanız fikri mantıklı değil. Burada olduğumu bile bilmiyorsunuz. İmkansız. Sizi tanımıyorum bile ben.
Hayır, bahsettiğiniz tam olarak benim. Sizi dinlediğim için özür dilerim. Fakat sizi tanımıyorum. Nereli bu hararet? Sizi duymamak için birazdan, bir şarkı daha ezberleyeceğim.
Günaydın! Birdenbire gidiyorsunuz. Sebeplerinizi bildiğimi zannediyorsunuz. Bilmiyorum.
Açıklamıyorsunuz da. Yüzlerinizin ortasına kurulmuş birer Niye yaptın? ifadesi. Ne yaptığımı kimse söylemiyor. Gidiyorsunuz.
Bir insanın nasıl adım attığını biliyorum. Adımlarınızı ezberlememi acaba neden, bu kadar istiyorsunuz.
Niye bu kadar çok gidiyorsunuz? Kim bilir neden, bu kadar çok kalıyorum.
Neden bu kadar erkencisiniz? Zamanımız vardı. Konuşacaklarımız vardı hani.
Bu kızgınlığınız nereden böyle? Nereden tanışıyoruz öfkelerinizle?
Siz şimdi böylece beni bırakıp gidiyorsunuz ya, ben sizi çok özleyeceğim. Arayıp soramayacağım da sonra. Niye gittiniz, diyemeyeceğim size. Hiçbirinize. Özleyip özleyip yazacağım işte öyle. Okutmayacağım da kimseye.
Kim olduğunuz mühim değil artık.
Gelişiniz, hiç. Nasılsa gideceksiniz.
Yoksa, dönecek misiniz?
Sizi affetmem gerekiyor. Özür diler misiniz?
Bu hikayenin içinde ne aradığımı bile bilmiyorum aslına bakarsanız. Buraya nasıl geldiğimi de. Niye birbirinize benden bahsettiğinizi bilmiyorum. Tanımadığım insanlarla nasıl oluyor da arkadaş oluyorum? Niye birilerinin dürtüp yanındakine beni gösterdiğini bilmiyorum. Sizi seviyorum!
Yanlış zaman. Yanlış yer. Yanlış kişiler.
Sizi ben ağlatmadım! Kader?
Fısıldıyorsunuz, ismimi duyuyorum. Bana dair bir şeyler daha. Benden bahsediyor olmanız fikri mantıklı değil. Burada olduğumu bile bilmiyorsunuz. İmkansız. Sizi tanımıyorum bile ben.
Hayır, bahsettiğiniz tam olarak benim. Sizi dinlediğim için özür dilerim. Fakat sizi tanımıyorum. Nereli bu hararet? Sizi duymamak için birazdan, bir şarkı daha ezberleyeceğim.
Günaydın! Birdenbire gidiyorsunuz. Sebeplerinizi bildiğimi zannediyorsunuz. Bilmiyorum.
Açıklamıyorsunuz da. Yüzlerinizin ortasına kurulmuş birer Niye yaptın? ifadesi. Ne yaptığımı kimse söylemiyor. Gidiyorsunuz.
Bir insanın nasıl adım attığını biliyorum. Adımlarınızı ezberlememi acaba neden, bu kadar istiyorsunuz.
Niye bu kadar çok gidiyorsunuz? Kim bilir neden, bu kadar çok kalıyorum.
Neden bu kadar erkencisiniz? Zamanımız vardı. Konuşacaklarımız vardı hani.
Bu kızgınlığınız nereden böyle? Nereden tanışıyoruz öfkelerinizle?
Siz şimdi böylece beni bırakıp gidiyorsunuz ya, ben sizi çok özleyeceğim. Arayıp soramayacağım da sonra. Niye gittiniz, diyemeyeceğim size. Hiçbirinize. Özleyip özleyip yazacağım işte öyle. Okutmayacağım da kimseye.
Kim olduğunuz mühim değil artık.
Gelişiniz, hiç. Nasılsa gideceksiniz.
Yoksa, dönecek misiniz?
Sizi affetmem gerekiyor. Özür diler misiniz?