Şimdi tükenmek nedir biliyorum
Hicran yüklü baharları
Zamansızlığı
Gecenin karanlığında ellerimi başımın arasına alıp ağlamayı
Ayrılığın ölüm olduğunu
Yıllanmış acılarımın nasıl oluk oluk kanadığını
Bu benim acım
Bu benim yaram
Bu benim
Benim olanların karşısında hep dik durdum ben
Benim olanları yüreğimin dehlizlerine saldım
Bugün bıraktım tüm düşlerimi haziran sarkıtlarına
Ben bugün aldırışsızlığın terennümlerini dillendiriyorum sanık sandalyesinde
Kalemim kırılmış
Yaftama idam yazılmış
Bir gölge gibi sızdı aramıza insanlar
Canım dediklerim canıma ateş düşürdü
Unut diyorsun
Soluk alma der gibi
İçindeki yangını söndür diyorsun
Ölüme çare bulmuş gibi
Bu şehrin sarnıçlarında gönlümün yağmurları yağar sessiz sessiz
Bu şehrin sokakları hüzün soluklar cansız sensiz
Umut yağdırmıyorum artık yüzümdeki çizgilere
Sadece beklediğim
Geleceğin çabuk gelmesi
Bestesinde özlem biriktirdiğim hayatın sona ermesi
ALINTIDIR..
