qösdé
Banned
ŞİİRİNİ YAZAMADIĞIM
SeN SeVgiMi AnLataMadığıM,
UğRuNa BüTüN GüLLeRi KoPaRdıĞıM...
SeN GüLüşüNde kayBoLduğuM,
GözLeRinde YeNiden DoğDuğuM...
SeN uğRuNa YüReĞiMi YaKtığıM,
eN yüce DuYguYu öNüNe seRdiğiM...
SeN kiMi ZamaN deLi öFkeM,
kiMi ZamaN soNsuz mutLuLuğum...
SeN bir SözüNe düNyayı siLDiğiM,
kaDeriNe heP mutLuLuk diLediğiM...
SeN iNciNiR diYe doKunMaya kıYaMaDığım,
soLaR diYe koPaRaMadığıM...
SeN neFesiM, sEn yüReĞim, sEn SeVdiğiM,
sEn kaLeMim, sEn ŞiiRiM,
SeN heRşeYiM, sEn DuaLaRıM, sEn kaDıNıMsın...
SeN SeVgiMi anLataMaYacaĞını biLdiğiM iÇin,
SeNi AnLaTmAyA yEtMeYeCeği iÇin
ŞiiRini biLe YAZAMADIĞIMSIN...
Sen düşünme beni...
İlk değil böyle karanlığa gömülüşüm...
Bu gönlümde kaç güneş daha doğmadan battı bilemezsin...
Kaç kere yüreğim yandı,
Kaç kere umutlarım tükendi, mutluluklarım bir anda kabusa döndü
Ve kaç kere gözlerim kan ağladı...
Sen düşünme beni...
İlk değil böyle dünyaya küsüşüm...
Bu kaderde kaç hikaye yarım kaldı,
Kaç yalana bulanmış sevgi harcandı bilemezsin...
Bilemezsin kaç kere vazgeçtim gülmekten,
Kaç kere lanet okudum doğduğuma,
Bu yüreğe sahip olduğuma ve insanlara güvendiğime...
Sen düşünme beni...
İlk değil bu yalnızlığım...
Bu yürekte kaç deprem oldu,
Kaç ihanet selinden kurtuldu bilemezsin...
Bilemezsin kaç kere aldandı sıcak bir gülüşe,
Kaç kere tatlı sözlere umut bağladı,
Seni seviyorum diyenlere herşeyini adadı
Ve kaç kere sırtında yeni bir bıçak yarasıyla öylece kaldı...
Sen düşünme beni...
İlk değil bu tuttuğum gülün sararışı,
Bu ele her tuttuğu gülün dikeni battı...
Kaç kere güllere dokunmaktan caydı,
Kaç kere dayanamayıp yüreğinin beğendiği gülü kopardı
Ve kaç kere kanlar içinde kaldı bilemezsin...
Senin dikenin daha derin bir yara açtı,
Damarlarımdaki kanı tüketti o kadar...
Olsun...
Sen düşünme beni...
İlk değil bu yenilen sevda vurgunu...
Kaç kere yüreğimden vuruldum ve kaç kere yaralı bir yürekle
Hayata meydan okudum bilemezsin...
Bilemezsin kaç kere yüreğimi acıttılar,
Kaç kere hayatımı kararttılar, hayallerimi yıktılar,
Beni kimsesiz bıraktılar ve kaç kere giderken benden yüreğimi,
Gülüşlerimi, yaşama sevincimi çaldılar...
Sen biraz daha fazlasını çaldın o kadar...
Yine de...
Sen düşünme beni...
İlk değil bu payıma düşen bu dayanılmaz acılar...
Şimdi ben biraz daha yorgunum o kadar...
SeN SeVgiMi AnLataMadığıM,
UğRuNa BüTüN GüLLeRi KoPaRdıĞıM...
SeN GüLüşüNde kayBoLduğuM,
GözLeRinde YeNiden DoğDuğuM...
SeN uğRuNa YüReĞiMi YaKtığıM,
eN yüce DuYguYu öNüNe seRdiğiM...
SeN kiMi ZamaN deLi öFkeM,
kiMi ZamaN soNsuz mutLuLuğum...
SeN bir SözüNe düNyayı siLDiğiM,
kaDeriNe heP mutLuLuk diLediğiM...
SeN iNciNiR diYe doKunMaya kıYaMaDığım,
soLaR diYe koPaRaMadığıM...
SeN neFesiM, sEn yüReĞim, sEn SeVdiğiM,
sEn kaLeMim, sEn ŞiiRiM,
SeN heRşeYiM, sEn DuaLaRıM, sEn kaDıNıMsın...
SeN SeVgiMi anLataMaYacaĞını biLdiğiM iÇin,
SeNi AnLaTmAyA yEtMeYeCeği iÇin
ŞiiRini biLe YAZAMADIĞIMSIN...
Sen düşünme beni...
İlk değil böyle karanlığa gömülüşüm...
Bu gönlümde kaç güneş daha doğmadan battı bilemezsin...
Kaç kere yüreğim yandı,
Kaç kere umutlarım tükendi, mutluluklarım bir anda kabusa döndü
Ve kaç kere gözlerim kan ağladı...
Sen düşünme beni...
İlk değil böyle dünyaya küsüşüm...
Bu kaderde kaç hikaye yarım kaldı,
Kaç yalana bulanmış sevgi harcandı bilemezsin...
Bilemezsin kaç kere vazgeçtim gülmekten,
Kaç kere lanet okudum doğduğuma,
Bu yüreğe sahip olduğuma ve insanlara güvendiğime...
Sen düşünme beni...
İlk değil bu yalnızlığım...
Bu yürekte kaç deprem oldu,
Kaç ihanet selinden kurtuldu bilemezsin...
Bilemezsin kaç kere aldandı sıcak bir gülüşe,
Kaç kere tatlı sözlere umut bağladı,
Seni seviyorum diyenlere herşeyini adadı
Ve kaç kere sırtında yeni bir bıçak yarasıyla öylece kaldı...
Sen düşünme beni...
İlk değil bu tuttuğum gülün sararışı,
Bu ele her tuttuğu gülün dikeni battı...
Kaç kere güllere dokunmaktan caydı,
Kaç kere dayanamayıp yüreğinin beğendiği gülü kopardı
Ve kaç kere kanlar içinde kaldı bilemezsin...
Senin dikenin daha derin bir yara açtı,
Damarlarımdaki kanı tüketti o kadar...
Olsun...
Sen düşünme beni...
İlk değil bu yenilen sevda vurgunu...
Kaç kere yüreğimden vuruldum ve kaç kere yaralı bir yürekle
Hayata meydan okudum bilemezsin...
Bilemezsin kaç kere yüreğimi acıttılar,
Kaç kere hayatımı kararttılar, hayallerimi yıktılar,
Beni kimsesiz bıraktılar ve kaç kere giderken benden yüreğimi,
Gülüşlerimi, yaşama sevincimi çaldılar...
Sen biraz daha fazlasını çaldın o kadar...
Yine de...
Sen düşünme beni...
İlk değil bu payıma düşen bu dayanılmaz acılar...
Şimdi ben biraz daha yorgunum o kadar...